Tíminn - 28.12.1991, Qupperneq 9

Laugardagur 28. desember 1991
Tíminn 9
myndamótagerð Tímans á fyrri árum. Guðjón t.v. ásamt Geir Herbertssyni prentara.
aðstoð í sambandi við ljósmynda-
vinnu meðan á þessu stóð og fyr-
ir vikið áttum við að hafa forgang
um myndir. Á ísafirði tók yfirljós-
myndari Sun mynd af því er þau
hjón kysstust á stund endurfund-
anna og þessari mynd varð hann
að koma til London eins fljótt og
hægt var. Ég tók á móti yfirljós-
myndaranum á Reykjavíkurflug-
velli og við þutum upp á Tíma, en
þar fékk hann mér filmuna í
hendur með þeim orðum að nú
væri þetta á mína ábyrgð og að ef
framköllunin mistækist yrði ékki
aðeins hann höfðinu styttri held-
ur ég líka. Þarna fékkst þó sem
betur fór ágæt mynd af þessum
kossi þeirra hjónanna, þótt marg-
ar af myndunum hefðu mis-
heppnast hjá honum. En þegar
hann fékk myndina í hendur
sagði hann að raunar hefði hann
skilið eftir eina filmu á fsafirði - -
ef vélin hefði farist með hann á
leiðinni til Reykjavíkur! Þá var
mér nú satt að segja nóg boðið,
þótt um sjálfa heimspressuna
væri að ræða.
En nú var komið að því að semja
um birtingu á myndinni í Tíman-
um. Indriði G. Þorsteinsson rit-
Ella Fitzgerald stígur út úr flugvélinni — kolsvört í kola'
myrkri.
S Rii* KMmm i
mteMtr öi betja.
nártinte
* «>#<*»r narty t.Main toitmi . .
hrcrk* W*#i4 Tbc Hwn. ww * t*c»»u

--. . . - - .....
i *# Uoaum Uli. riU
tewhV
Sændur vilja viðræðui
Hkisstjórnina um ráðsta
'WJUÍtUrMwban.W iwnrf*
11 Mi tiurði
HSr«*<rM*r UOT bú-
n»9un#'»t T»Wt
JHk „ h', "V”* '1*“*
Mykitíton ucu iiaðU@'Sn.in.vs
WjWUt •v'w;
„AoLitw.'WlttJ' HUHteMitatMb
b*W*<\« f Itfcotiatoilfwvú t
..(ebnte 106«. íciut
rSiAH, ft »if« » Ík'ítt.Vsn
'•Mrwvwrt* á « i teiMti uí
Usttkii.iK teif •* tt>r
'»• Wit *««.«.
IHSSMBI
.íötó'»»
Aðalfundur miðstjórm
Koss Harry og Ritu Eddom, sem Ijósmyndari Sun lagði svo
mikið í sölurnar fyrir að ná á filmu.
stjóri samdi um þetta atriði sím-
leiðis við myndaritstjóra Sun í
London og skilmálarnir voru að
enginn óviðkomandi mætti fara
inn í prentsmiðju Tímans frá því
klukkan 11 um kvöldið til klukk-
an 6 um morguninn. Ég gætti
þess að halda þetta loforð og sá að
fram eftir nóttu voru menn á
vappi nærri húsinu, líklega frá
Sun, sem vildu tryggja að ekkert
færi úrskeiðis. Næsta morgun var
myndin svo bæði á forsíðu Tím-
ans og á forsíðu Sun.
í launsátri við Konungs-
streng
Öðru atviki man ég eftir, en það
tengdist komu Filippusar prins
hingað til lands í júlí 1964. Þetta
var opinber heimsókn og nokkrir
ritstjórar og blaðamenn fylgdu
prinsinum til Þingvalla og um
Borgarfjörð. í þeirri ferð var hon-
um meðal annars boðið að renna
fyrir lax með forsetanum í Kon-
ungsstreng við Laxfoss í Norðurá.
Ég man að auk okkar ritstjóra,
Indriða G., voru þau þarna Matt-
hías Johannessen, Eiður Guðna-
son, Gunnar Schram og Elín
Pálmadóttir. En lífverðir og
fylgdarlið prinsins vildi sem von
var ekki að hann yrði truflaður
við veiðiskapinn og vísaði okkur
frá. Þarna var úr vöndu að ráða
og við ákváðum að fara samn-
ingaleiðina við lögregluna:
Ákveðið var að við ljósmyndar-
arnir skyldum liggja í grasinu of-
an árinnar uns biti á hjá hátign-
inni. Við sáum ekki veiðimenn-
ina, en sáum veiðiskálann og
merkið skyldi vera að þegar dyrn-
ar á skálanum opnuðust, hefði
bitið á. Þá skyldum við rísa upp,
taka okkar myndir og fara sfðan.
Blaðamennirnir og ritstjórarnir
urðu hins vegar að halda sig
fjarri. Þetta tókst. Við biðum uns
hurðin opnaðist og náðum ágæt-
um myndum. Það beið eftir mér
lítil flugvél, sem strax flutti mig f
bæinn og meðferðis hafði ég
handrit að frétt eftir Indriða.
Klukkan 11 um kvöldið var press-
an komin í gang. Maður gleymir
ekki atburðum f blaðamennsku
þegar unnið er af slíkri ákveðni
og skipulagningu.
Áföll stór og smá
Já, oft hefur útgáfa Tímans verið
erfiðleikum bundin þessi 40 ár,
en ætíð ræst úr, þrátt fyrir áföll
stór og smá. Prentsmiðjan Edda
var stofnuð upp úr prentsmiðj-
unni Acta og keypt til þess að
standa undir útgáfustarfsemi
Framsóknarflokksins. Rekstur-
inn var síður en svo alltaf léttur
og ég man að 1959 var allt að
sigla í strand, þótt það yrði ekki
jafn opinbert og erfiðleikar blaða
hafa stundum orðið síðar. Þó hélt
maður að þarna væri endirinn
kominn. En það bjargaðist og
uppgangstími fór í hönd og nýjar
framfarir urðu með nýrri prent-
vél 1966. Skömmu eftir 1970 var
svo Eddan skilin frá Tímanum
með stofnun Blaðaprents og gerð
að sérstöku fyrirtæki. Sjálfur álít
ég að það hafi verið misráðið, og
fleiri en ég eru þeirrar skoðunar.
Enn héldu menn að Tíminn væri
allur þegar NT var sett á laggirn-
ar. Það reyndist óviturleg ráðstöf-
un, sem kunnugt er, og um það
þarf víst ekki að fara mörgum
orðum. Eftir NT stóð glöggt með
framhald á útgáfu blaðsins, en
Tíminn tók þó að koma út á nýjan
leik 1986 og útgefendur voru
Framsóknarflokkurinn og
Reykjavíkurdeild hans. Þessi ár
hafa þó stundum reynst erfið,
m.a. af því að arfurinn frá NT-ár-
unum var þungur í skauti. Nú
blæs enn óbyrlega um útgáfu
Tímans. En einhvern veginn á ég
bágt með að trúa því að svo verði.
Þarna er blað, sem ætti að verða
75 ára í vor og hefur lifað af svo
mörg áföll, að mér finnst að því
séu gefin níu líf. Þá ættu einhver
að vera eftir enn. Eða það finnst
mér. En við sjáum hvað setur.
Þessi 40 ár, sem ég hef starfað
við Tímann, hafa verið skemmti-
leg og oft indæl. Blaðið hefur
löngum verið vel mannað og ég
man þá tíð þegar enginn maður
hafði verið skemur en fimm ár í
starfi. Blaðið var löngum eins
konar skóli í fjölmiðlun og þeir
eru ekki fáir ritstjórarnir og
fréttastjórarnir, sem fengið hafa
uppeldi sitt hér. Ég nefni þá Jón-
as Kristjánsson, Kára Jónasson
og Helga H. Jónsson og marga
fleiri gæti ég talið er seinna
komu til sögunnar. Hér hafa líka
starfað kunnir bókmenntamenn,
eins og þeir Indriði G. Þorsteins-
son, Jón Helgason, Jökull Jakobs-
son og Ólafur Jónsson. Þá eru
þeir ekki orðnir fáir piltarnir,
sem ég hef sagt til og skólað sem
blaðaljósmyndara.
Lengi var ekki rætt um neina
aukavinnu á blöðunum. Menn
unnu aðeins eins og þurfti, svo
blaðið gæti komist út. Ætluðu
menn í bíó á kvöldin, þá lá við að
stelast yrði til þess. En svo breytt-
ist þetta og mátti auðvitað gera
það. Ég er nú orðinn 67 ára og
hlýt að fara að hætta. Sé útgáfu
blaðsins að ljúka, þá munu enda-
lokin standast á við starfslokin
hjá mér. En auðvitað vildi ég að
Tíminn lifði mig og alla þá sem
nú standa að honum. Já, það vildi
ég helst. Hvað annað?“