Tíminn - 29.02.1992, Side 17

Laugardagur 29. febrúar 1992
Tíminn 17
Carol Ann Pierce kvaöst ekkert vita um mennina sem maöur hennar
fór meö á veiöar.
var síbrotamaður sem gat átt yfir
höfði sér langan fangelsisdóm. Inn-
brotsþjófurinn sagði að um væri að
ræða mann, sem lengi hefði verið
týndur. Lögreglunni datt Preston
Pierce strax í hug og ákvað að
ganga til samninga við West.
West skýrði frá því að hann hefði
lent á fylliríi með tveimur mönn-
um. Á tali þeirra hefði mátt skilja
að þeir hefðu verið ráðnir til að
drepa mann og ætluðu með fórnar-
lambið á veiðar til að sinna verk-
inu.
„Hver eru nöfn þeirra og hver réð
þá?“ vildi Iögreglan fá að vita.
West hristi höfuðið. „Ef ég lendi í
steininum og er talinn sögusmetta,
hvað heldurðu að verði þá um
mig?“
En lögreglan útskýrði fyrir honum
að án nánari upplýsinga væri saga
hans einskis virði.
West sá að þetta var rétt og nefndi
nöfnin Ronald Kellams og Tommy
Rowland. Hann kvaðst ekki vita
hver hefði ráðið þá til að fremja
morðið, né heldur hvað þeir hefðu
gert við líkið.
„Þetta er einskis vert. Þar til við
höfum eitthvað um hver réð þá eða
hvað þeir gerðu við líkið er bara um
drykkjuröfl að ræða,“ sagði lög-
reglumaðurinn sem var að yfir-
heyra West. Og því var ákveðið að
hljóðnemi yrði settur á West og að
hann færi til fundar við mennina
tvo og reyndi að afla nánari upplýs-
inga. West var þó ekki allt of hrifinn
af hugmyndinni. Hann sagði að ef
mennina grunaði að hann væri að
afla upplýsinga fyrir lögregluna,
myndu þeir ekki hika við að drepa
hann. En hann lét þó tilleiðast. Allt
fyrir frelsið.
KROSSGÁTA
Ronald Kellams talaöi af sér við
„kjaftaskúm" með segulband inn-
an klæöa.
Tommy Rowland var til leigu, ef
drepa þurfti mann.
Með segulband innan
klæða
Á meðan verið var að undirbúa
West fyrir fundinn fór lögreglan á
stúfana til að afla sér upplýsinga
um þá Kellams og Rowland.
Lögreglumennirnir komust fljótt
að því að ekki var vitað til að þeir
hefðu þekkt Pierce. Samt hafði Pi-
erce sagt að hann væri að fara á
veiðar með vinum sínum. En nán-
ari rannsókn leiddi í ljós að þeir
kumpánar voru í mikíu vinfengi
við frænda Caroi Ann.
„Jæja, hvað finnst ykkur um það,“
hugsaði einn lögreglumannanna
upphátt.
„Maðurinn átti 90.000 dollara í
banka, fékk greidda 1.000 dollara á
mánuði og hafði umráð yfir þrem-
ur milljónum dollara, sem áttu að
fara syni hans til framfærslu. Það
hefur margur verið myrtur fyrir
minna,“ var svarið sem hann fékk.
Þegar West kom til baka var hann
skjálfandi á beinunum. „Þeir höfðu
frétt af því að verið var að spyrjast
fyrir um þá. Ég þurfti að hafa mik-
ið fyrir því að sannfæra þá um að
það hafi ekki verið af mínum völd-
um. En hér er snældan og vonandi
getið þið notað það sem á henni
er.“
Upptakan var ekki mjög skýr, þar
sem mikill hávaði var í bakgrunn-
inum. Þó var þar að finna upplýs-
ingar, sem bentu til þess að Carol
Ann hefði ráðið þá til að ganga af
eiginmanni sínum dauðum.
Þeir hreyktu sér af því að það væri
sama hvað lögreglan væri að
snuðra, hún myndi aldrei finna lík-
ið. Einnig kom í ljós að þeir höfðu
gabbað Pierce með sér í ferðina,
ekið með hann út í skóg, skotið
hann og grafið, og ekið síðan bíln-
um þangað sem hann fannst.
Lík í grunnri gröf
Lögreglumennirnir vissu að þeir
hefðu nóg í höndunum til að hand-
taka þá, en þyrftu að fínna líkið til
þess að málið stæðist fyrir dómi.
Miklu liði var safnað saman og leit
hafin á þeim slóðum, sem nefndar
höfðu verið á segulbandinu.
Á meðan voru Kellams og Row-
land handteknir og úrskurðaðir í
gæsluvarðhald. Báðir harðneituðu
að vita nokkuð um hvarf Pierces,
hvað þá að þeir bæru á því nokkra
ábyrgð.
Líkið fannst tveimur dögum síðar,
í grunnri gröf dágóðan spöl frá
veginum. Líkið var mjög rotið, en
auðvelt var samt að bera kennsl á
Pierce með skýrslum frá tannlækni
hans. Við krufningu kom í ljós að
hann hafði verið skotinn sex skot-
um og hafði eitt þeirra orðið hon-
um að bana.
Næsta skref var að handtaka Carol
Ann Pierce. Hún harðneitaði að
þekkja Kellams og Rowland og
hefði alls ekki ráðið þá til að drepa
Preston Pierce.
Segulbandsupptakan var nánast
það eina sem lögreglan hafði í
höndunum gegn þremenningun-
um. Þannig að ef svo færi að rétt-
urinn hafnaði henni sem sönnun-
argagni, gat orðið erfitt að fá þau
dæmd.
„Þeir áttu bara að
berja hann duglega“
En málin snerust við þegar Ron-
ald Kellams ákvað að játa sig sekan
um manndráp og vitna gegn Carol
Ann, gegn því að saksóknari færi
ekki fram á dauðarefsingu. Það var
samþykkt og málið var í höfn.
Þegar Carol Ann frétti af sam-
komulaginu, var hún snögg að
breyta sögu sinni. Hún sagði að
þegar hún hefði frétt að maður
hennar ætlaði á veiðar með Kell-
ams og Rowland, hefði hún beðið
þá um að berja hann duglega,
vegna þess að hann hefði gengið í
skrokk á henni. Hún kvaðst alls
ekki hafa ætlast til að þeir dræpu
hann. Morðið hlyti að eiga sér or-
sakir í einhverju, sem þeim þremur
hefði farið í milli í ferðinni.
Þegar Carol Ann kom fyrir rétt
þann 9. september 1991, hélt hún
enn fram sakleysi sínu og hélt sig
við sömu söguna. En saksóknari
leiddi fram vitni að því að enginn
vissi til að Pierce hefði lagt hendur
á ungu konuna sína, og hélt því
fram að hún hefði gifst honum til
fjár, síðan orðið græðginni að bráð
og látið drepa hann til að sitja ein
að fjármununum.
Það tók kviðdóm ekki langan tíma
að ákveða að hún væri sek um
morð að yfirlögðu ráði. Hún var
dæmd í ævilangt fangelsi og leigu-
morðingjar hennar fengu sama
dóm.
Opin samkeppni um
HÖNNUN Á MERKI
fyrir íslenskan landbúnað
Markaðsnefnd landbúnaðarins hefur
ákveðið að gangast fyrir opinni sam-
keppni, í samráði við FÍT og skv. sam-
keppnisreglum þess, um hönnun merkis
fyrir íslenskan landbúnað. Öllum er heimil
þátttaka, jafnt félögum innan FÍT sem öðr-
um.
Verklýsing og hlutverk
1. Merkið skal vera stílhreint og gjaman
með alþjóðlegum auðkennum.
2. Merkinu er m.a. ætlað að minna á
hreinleika og gæði íslenskra landbún-
aðarafurða.
3. Heimilt er að notast við allt að 4 liti við
hönnun merkisins en jafnframt skal það
geta staðið í einum lit á hvítum grunni
án þess að tapa stíl eða táknrænum
skilaboðum. Merkjunum skal skilað í
tveimur stærðum (ca. 2 cm og 15 cm í
þvermál), bæði í lit og svarthvítu.
4. Hugmyndin er að merki íslensks land-
búnaðar verði notað til auðkenningar í
auglýsingum og á annað kynningar- og
fræðsluefni, með sérstaka áherslu á
samkeppni við innfluttar landbúnaðar-
afurðir. Hafa ber í huga að til greina
kemur að heimila notkun þess á um-
búðir.
Frágangur og skilafrestur
5. Tillögum skal skilað til Markaðsnefnd-
ar landbúnaðarins, landbúnaðarráðu-
neytinu, Rauðarárstíg 25,150 Reykja-
vík. Tillögurnar sjálfar skulu merktar
„leyninami" höfundar, en raunverulegt
nam, ásamt heimilisfangi og símanúm-
eri viðkomandi, skal fylgja með í lok-
uðu umslagi, merktu „leyninafninu".
6. Skilafrestur er til 30. mars nk.
Dómnefnd og verðlaun
7. Sérstök dómnefnd, sem í eiga sæti tveir
fulltrúar úr Markaðsnefnd landbúnað-
arins, tveir frá FÍT og myndmenntaður
oddamaður, mun skera úr um endan-
legt val á því merki sem verður notað
og hlýtur verðlaun.
8. Þegar endanlegt val á merki liggur fyr-
ir, vérða viðkomandi umslög opnuð,
vinningshafa tilkynnt úrslit og verð-
laun afhent við hátíðlegt tækifæri, þar
sem öll þau merki sem berast í sam-
keppnina munu verða til sýnis.
9. Veitt verða ein verðlaun, 350.000,-
krónur, fyrir besta merkið, ásamt eðli-
legri greiðslu til höfundar fyrir hönnun
og frágang.
Réttindi og skyldur
10. Markaðsnefnd landbúnaðarins áskilur
sér ótímabundinn fullkominn notkun-
ar- og ráðstöfunarrétt á því merki sem
hlýtur verðlaun í samkeppninni án
^ess að aukagreiðslur komi til umfram
Dað sem getio er um í lið 9. Dómnefnd-
inni er heimilt að hafna öllum tillögum
ef þátttaka og gæði þeirra merkja, sem
send verða í keppnina telst að mati
dómnefndar vera ófullnægjandi.
Markadsnefnd
landbúnaðarins