Tíminn - 10.07.1993, Side 13

Laugardagur 10. júlí 1993
Tíminn 21
))
Rambó lætur
verkin tala“
í september, 1991 komst bandaríski smábærinn Cabin Creek í frétt-
irnar en ekki fyrir góöra hluta sakir. Tiiefnið var gróf nauðgun og tvö-
falt morð. Margaret McClain, 63 ára gömul, hafði búið í Cabin Creek
allt sitt líf. Hún var 7 barna móðir, hafði komið fimm þeirra upp en
tvö höfðu látist ung. Hún bjó í húsi móður sinnar og hafði séð um
hana á fuUorðinárum, auk barnanna sinna fimm en móðir hennar
hafði nýlega látist
Margaret var illa haldin af liðagikt
sem hafði ágerst eftir því sem árin
liðu. Svo var komið að hendur hennar
voru hálfstirðnaðar, kræklóttar og
varla til nokkurra nota. Það var með
naumindum að hún gæti klætt sig
hvað þá meira, og hún þarfnaðist
hjálpar við ýmis störf í æ ríkari mæli.
Það var af þeim sökum sem 36 ára
gömul dóttir hennar, Pamela Ca-
stoneda, hafði flust til móður sinnar
og sá um ýmis verk fyrir hana.
Sagan frá næstu kynslóð á undan
endurtók sig hvað það varðaði. Þær
mæðgur höfðu viðurværi af bama-
pössun Pamelu en sá böggull fýlgdi
skammrifi að bömin voru í 80 mflna
fjarlægð, í St. Albams. Af þeim sökum
dvaldi Pamela yfir virku dagana í St.
Albams en keyrði síðan til móður
sinnar og varði helgunum með henni.
Margaret vildi ekki lifa á opinberum
styrkjum og því var þröngt í búi. Til að
mynda höfðu þær ekki efni á síma og
því var hvítur Ford Taurus skutbfll,
eini tengiliður þeirra við umheiminn.
Þetta var einmanalegt líf ekki síst fyr-
ir Pamelu sem var í blóma lífsins.
Margaret fannst sem Pamela væri að
hafna henni, ef Pamela hugðist
skreppa eitthvað um helgar og Pamela
sættist hægt og hægt á að helga frí-
tíma sinn móður sinni.
{lok ágúst 1991 óku mæðgumar til
SL Albams í heimsókn til ættingja.
Þennan dag var Margaret svo illa hald-
in vegna liðagiktarinnar að hún
treysti sér ekki út úr bflnum heldur
lét sér nægja að tala við fólkið sitt úr
bflnum. Þetta var í síðasta skiptið
Bíll í skurði
7. september, kl. 16.45 keyrði vega-
eftirlitið fram á mannlausan bfl sem Iá
á hliðinni í skurði skammt frá þjóð-
veginum. Hann virtist hafa runnið til í
lausum vegarkantinum og oltið. Öku-
maðurinn stóð við hlið bflsins en af-
þakkaði alla aðstoð. Hringt var eftir
kranabfl til að fjarlægja bflhræið en
áður en hann kom á staðinn hafði
ökumaður bflsins yfirgefið vettvang.
Síðar varð ljóst að hann hafði fengið
far nokkum spöl, með ökumanni á
mótorhjóli. Ekill bifhjólsins tók eftir
að farþegi hans var skrámaður á hönd-
um og fótum en virtist að öðru leyti
heill. Meðferðis hafði hann bláa
íþróttatösku. Þegar kom að næstu
vegamótum skildu leiðir með mönn-
unum tveimur, u.þ.b. 500 metra frá
Cabin Creek. Síðar sagði ökumaður
bifhjólsins: „Ég hélt að hann ætlaði
bara að hringja í einhvem út af slys-
inu og þess vegna hjálpaði ég honum.
Mér sýndist hann ekki hafa neitt illt í
hyggju."
Tvöfalt morö
Síðar um kvöldið ætlaði nágranna-
kona Margaret og Pamelu að heim-
sækja mæðgumar. Enginn kom til
dyra þegar bankað var á hurðina. Bfll-
inn þeirra var ekki heima svo gestun-
um þótti líklegast að mæðgumar
væm ekki heima en eitthvað var þó
öðruvísi en það var vant að vera og
ferðarslysinu. Gestagangur var það
sjaldgæfúr í litla þorpinu að það gat
varla verið tilviljun að sést hefði til
ókunnugs manns á sama tíma og
morðin tvö voru framin.
Daginn eftir fannst maðurinn og var
hann handtekinn í litlum bæ, 100 km
frá Cabin Creek. Hann reyndist vera
sami maður og hafði lent í umferðaró-
happinu kvöldið áður og hét Dana
December Smith, 26 ára gamall. Sést
hafði til hans daginn áður, á göngu
eftir slysið, með bláa tösku og stóram
veiðihníf í slíðri, hangandi á vinstri
mjöðm.
Smith hafði aldrei komist í kast við
lögin og lögreglan var ekki nema
hæfilega bjartsýn á að morðinginn
væri þegar kominn í hendur hennar.
Enda vom engar sannanir á þessu
stigi málsins og þyí var Smith sleppt
úr haldi gegn 1000 dala tryggingu
daginn eftir. Hins vegar jukust líkum-
ar vemlega á sekt hins gmnaða þegar
blóðpmfa úr Smith sannaði sama
blóðflokk og hafði fundist á morð-
staðnum en var ekki úr konunum
Pameta Castoneda varði mestum frí-
tíma sínum íað hjúkra móður sinni.
óhugur yfir litla rauða húsinu. Nóttin
leið en daginn eftir vissu nágrannam-
ir að eitthvað alvarlegt hafði gerst.
Þegar í birtingu tóku tvær vinkonur
Pamelu sig til og gengu inn í húsið
sem reyndist ólæst. Á eldhúsgólfinu lá
Margaret, hreyfingarlaus og allsnakin
í blóðpolli. Gleraugun lágu við hlið
hennar og svo virtist sem átök hefðu
átt sér stað. Pamela lá aftur í stofunni.
Lík hennar var hroðalega leikið —lík-
skoðun leiddi í ljós að hún hafði verið
stungin með hnífi 17 sinnum— og
líkt og móðir hennar var hún klæða-
laus sem benti til að þær hefðu verið
svívirtar kynferðislega. Pamela hélt á
hárbrúski sem síðar reyndist vera af
henni sjálfri, tákn hinnar algem ör-
væntingar rétt fyrir andlátið.
Flest stungusárin á líkama kvenn-
anna tveggja vom á handleggjum og
fótum. Þá hafði einnig verið stungið á
Margaret McClain var illa haldin af liðagikt og gat ekki veitt morðingjanum mikla
mótspyrnu.
milli fingra þeirra, sennilega til að
hindra þær í að seilast eftir hnífnum á
meðan morðinginn lauk sér af. íbúðin
var blóði drifinn vígvöllur hræðilegra
atburða. Blóð fannst m.a. á veggjum,
húsgögnum og gluggum.
Rannsóknin
Hefðbundin lögreglurannsókn hófst
með myndatökum og sýnatökum
hvers konar, auk líkskoðunar og sam-
ræðum við nágranna og kunnuga.
Strax var lýst eftir hvíta skutbflnum
auk mannsins sem lent hafði í um-
tveimur. Þetta þótti nóg til að ákæra
Smith fyrir tvöfalt morð en hann var á
bak og burt. Hann fannst hins vegar
þrem dögum seinna og var tekir.n til
yfirheyrslu eftir að honum hafði verið
lesinn réttur sinn.
Honum þótti hlægilegt að hann væri
ákærður fyrir morðin í Cabin Creek
þar sem hann sagðist hafa verið í Log-
an, litlum bæ í 50 km fjarlægð. Hann
neitaði brátt að tjá sig frekar um mál-
ið og heimtaði lögfræðing. Þar með
endaði fyrsta yfirheyrslan.
Fingraför og fleirí
sannanir
í millitíðinni leituðu menn enn skut-
Þegar í birtingu tóku tvær vinkonur Pamelu sig tii og gengu
inn i húsiö sem reyndist óiæst Á eldhúsgólfinu iá Margaret,
hreyfingarlaus i bióöpolli. Gleraugun iágu viö hlið hennar og
svo virtíst sem átök hefðu átt sér staö. Pamela lá aftur f stof-
unni. Lík hennar var hroðalega útleikið — líkskoðun leiddi f
fjós að hún hafði verið stungln með hnffi 17 slnnum. Pamela
hélt á hárbrúski sem sfðar reyndfst vera af henni sjálfri, tákn
hfnnar algeru örvæntíngar rétt fyrfr andlátið.
bílsins hvíta, auk þess sem ættingjar
mæðgnanna staðfestu að nokkurra
hluta væri saknað úr íbúð þeirra, s.s.
myndbands- og útvarpstækis.
Loks komst skriður á málið þegar
hvíti Taurusinn fannst í gilskomingi. í
bflnum fundust blóðugar ábreiður og
fjöldi fingrafara. M.a fundust fingraför
Smith í bflnum. Svo virtist sem Smith
hefði sjálfur ætlað að sjá svo til að bfll-
inn fyndist aldrei en athugull fjall-
göngumaður kom af tilviljun auga á
hann nokkrum mánuðum eftir morð-
ið.
Þegar réttarhöldin hófust reiknuðu
margir með að niðurstaðan yrði þrátt
fyrir allt tvísýn og málið langt frá því
að vera í höfn. Ákæruvaldið leiddi hins
vegar fram vitni í málinu, vinkonu
Smith, sem varpaði nýju og þýðingar-
miklu ljósi á það sem gerst hafði.
Smith hafði komið til heimilis hennar
skömmu eftir morðið á „ljóslituðum
skítugum bfl“ og beðið hana að útvega
sér fjarvistarsönnun yfir helgina.
Hann var alblóðugur með skrámur og
stungusár víða um líkamann og mjög
strekktur. Hann rétti henni mynd-
bandstæki sem „gjöf upp í greiðann"
og spurði síðan hvort hún myndi ekki
hjálpa sér og votta að hann hefði verið
Dana December Smith játaöi aldrei
á sig glæpinn. I stað iörunar hótaði
hann öllu illu og meðal annars dóm-
ara réttarhaldanna.
hjá henni um nóttina. Vinkonan var
óviss um öryggi sitt þannig að hún
þorði ekki að segja nei. Eftir að Smith
var handtekinn gat hún hins vegar
ekki hugsað sér að bera ljúgvitni í jafn
alvarlegu máli og ákvað að segja lög-
reglunni sannleikann áður en yfir
Iauk. Hún var ennþá með myndbands-
tækið í fórum sínum og það var stað-
fest að þetta var sama tældð og mæðg-
umar í Cabin Creek höfðu nýlega fest
kaupá.
„Rambó lætur
verkin tala“
Það kom á daginn að í síðustu tíð
hafði Smith farið að fá ruglingslegar
hugmyndir um sjálfan sig. Hann fór
að líta á sig sem líkamlegt og andlegt
ofurmenni, sökkti sér í Nietzche og
varð loks gripinn mikilmennskubrjál-
æði. Meðal annars krafðist hann að
vinir hans kölluðu sig Rambó og hann
hugðist sýna þeim að hann kæmist
upp með hvað sem væri. Eins og einn
vina hans staðfesti að Smith hefði
sagt: „Fariði bara í bíó og horfið á
Rambó. Hann lætur verkin tala og fær
borgað fyrir það.“
Dómurínn
Eftir þetta var aldrei spuming um
hvort, heldur hversu harðan dóm
Dana December Smith hlyti. Þrátt fyr-
ir að ýmis gögn hefðu verið vel þegin
s.s. fingraför innan heimilis mæðgn-
anna, morðvopnið sjálft (hnífúrinn
kom aldrei í leitimar) eða vitni, þá
komst kviðdómur að þeirri niður-
stöðu að Smith væri sekur.
Dana December Smith var loks
dæmdur í ævilangt fangelsi án mögu-
leika á náðun og var fundinn sekur
um tvöfalt morð af yfirlögðu ráði auk
kynferðisafbrots á Pamelu a.m.k.
(gögn reyndust ekki fullnægjandi
hvað Margaret varðaði). Hann hótaði
dómaranum öllu illu við dómsorðið
og færa varð hann í jámum úr réttar-
salnum. Af sérstökum öryggisástæð-
um var hann færður í eitt rammgerð-
asta fengelsi Bandaríkjanna í Mounds-
ville, Vestur- Virginíu.