Tíminn - 22.12.1993, Blaðsíða 24

24
timlrui
Miðvikudagur 22. desember 1993
ÁRNAÐ HEILLA
Bjöm Hjálmarsson
bóndi MœlifeUsá, 90 ára
Elsku Bjössi minn, það er mér
sönn ánægja að senda þér
nokkrar línur í tilefni af 90
ára afmælinu þínu þann 7. desem-
ber.
Öðlingsmaðurinn Bjöm Hjálm-
arsson, fyrrverandi bóndi á Mæli-
fellsá í Skagafirði, varð níræður
þann 7. desember. Bjöm er fæddur
að Breið í Lýtingsstaðahreppi 7.
desember 1903. Foreldrar hans
vom þau hjónin Rósa Bjömsdóttir
og Hjálmar Pétursson. Hjálmar lést
þegar Bjöm var 4 ára og stóð Rósa
þá uppi ein méð bömin og það
elsta aðeins 12 ára. Þegar Bjöm var
6 ára fór hann í fóstur til móður-
bróður síns, Ófeigs Bjömssonar
bónda í Svartárdal, og var þar fram
á unglingsár.
Bjöm steig mikið gæfuspor þegar
hann giftist Þorbjörgu Ólafsdóttur,
mikilli myndarkonu, frá Starra-
stöðum. Þau Þorbjörg og Bjöm
vom mjög ólík, en elskuðu og virtu
hvort annað. Hún var mikill bú-
forkur og bar yfirleitt áhyggjumar;
Bjöm er einnig mjög duglegur og
léttlyndur, en yfirleitt ekki með
áhyggjur út af morgundeginum.
Bjössi er sérstaklega ljúfur og
elskulegur maður, enda vinsæll
mjög og vinamargur. Ég tel mig
mjög lánsama að hafa fengið að
kynnast þessum góðu merkishjón-
um.
Fyrst bjó ég með þeim í gamla
húsinu að Mælifellsá í 3 og síðan í
næsta húsi í 5 ár eftir að það var
byggt. Ég tel mig ekki halla á
neinn, þó ég segi að fáa hefur mér
fundist vænna um, sem ég hef
kynnst á lífsleiðinni, en hann
Bjöss'a minn. Hann hefði svo sann-
arlega ekki getað verið betri við
mig þó hann hefði verið faðir
minn. Mikið vom þau Bjössi og
Þorbjörg góð við bömin mín, Hrafn
og Þorbjörgu, meðan við bjuggum
hjá þeim og ætíð síðan. Bjössi leit
við oft á dag úti í húsi hjá okkur og
sagði ævinlega við krakkana: „Haf-
ið þið verið þekk í dag?" Ég efast
Neskaupstað
sendir starfsfólki sínu og
viðskiptamönnum bestu óskir um
gleðileg jól og
farsœlt komandi ár
Þökkum gott samstarf á liðnum árum
um að hægt sé að eiga betri afa,
enda þykir þeim vænt um hann afa
sinn.
Þau Þorbjörg og Bjössi eignuðust
3 böm: Margeir bónda á Mæli-
fellsá, Rósu húsfreyju á Hvíteyrum
og Önnu kaupmann á Akranesi,
allt mjög dugmikið fólk. Afkom-
endumir em orðnir 17 talsins, þar
af 3 lítil bamabamaböm.
Árið 1977 bmgðu þau Þorbjörg og
Bjöm búi og fluttu út á Sauðár-
krók, en síðustu ár hafa þau verið
vistmenn á Sjúkrahúsi Skagfirð-
inga á Sauðárkróki. Þorbjörg lést
síðastliðið sumar eftir nokkurra ára
veikindi, en Bjöm er ennþá mjög
em og heilsugóður, fer allra sinna
ferða og keyrir meira að segja bíl-
inn sinn ennþá; geri aðrir betur.
Hann Bjössi minn var samt alveg
ófáanlegur til að láta halda upp á
níræðisafmælið sitt, þrátt fyrir
nokkum þrýsting. Sennilega vill
hann láta minninguna lifa um hina
glæsilegu afmælisveislu, sem hald-
in var í Árgarði fyrir 5 ámm, þegar
hann varð 85 ára. Það var 200
manna veisla, sem stóð fram undir
morgun að hættí Skagfirðinga, og
vom þar haldnar ræður og sagðar
fyndnar sögur af þessum heiðurs-
manni, að ógleymdum öllum
söngnum. En þegar Skagfirðingar
koma saman til að skemmta sér,
hljómar söngurinn svo um munar,
og stundum allt í röddum, þar sem
svo margir em þjálfaðir úr kórum.
Hann Bjössi minn heimsóttí mig,
þegar ég varð fimmtug fyrir tveim-
ur árum, og þegar fólkinu var farið
að fækka um 4-leytið mn nóttina,
sagði þessi lífsglaði öldungur, að
við ættum alveg eftír að dansa.
Bjössi minn, margs er að minnast
frá því ég kynntist þér fyrst fyrir
tæpum 30 ámm. Alltaf mun þó
góðvildin og þín létta lund bera þar
hæst.
Elsku Bjössi minn, ég og fjölskylda
mín sendum þér okkar bestu ham-
ingjuóskir á þessum merku tíma-
mótum ævi þinnar. Vonandi átt þú
mörg góð ár eftir enn. Megi þín
létta lund og lífsgleði fylgja þér æv-
ina á enda.
Kær kveðja,
Amfríður Helga Richardsdóttir
SÍÐBÚIN AFMÆLISKVEÐJA
Halldór Elíasson
80 ára
Hann Halldór Elíasson frá
Strönd í Vestur-Landeyjum
varð 80 ára þann 2. desem-
ber síðastliðinn. Halldór, eða Halli
eins og hann var oftast kallaður,
var fæddur á Strönd í Vestur-Land-
eyjum. Hann var sonur Guðrúnar
Jónsdóttur, sem þar var fædd og
uppalin, og Elíasar Guðmundsson-
ar bónda í Oddhól á Rangárvöll-
um. Halldór ólst upp á Strönd með
móður sinni og stjúpföður, Her-
mundi Einarssyni. Hann ólst þar
upp með íjórum systkinum, þeim
Eiði Hermundssyni, Jóni Her-
mundssyni, Kristínu Hermunds-
dóttur og Ingu Hermundsdóttur,
en hún lést fyrir nokkrum árum
síðan.
Halldór fór snemma að vinna,
enda var hann elstur bamanna,
svo ábyrgð var snemma á hann
lögð. Hann var einstaklega dugleg-
ur og hlífði sér lítið. Hann fór einn-
ig á hveijum vetri á „vertíð í Eyj-
um* í mörg ár meðan hann var
yngri, eins og siður var í Landeyj-
unum. Þar áttí hann góðar stundir
og kynntíst mörgum mönnum og
konum, og varð sumt af þessu fólki
vel þekkt á íslandi seinna meir.
Þegar Halli hættí að fara á ver-
tíðir, féll búskapurinn á Strönd á
hans ábyrgð, þar sem foreldramir
vom orðnir eldri og liðu heilsu-
brest. Hann gerði mikið til að stæk-
ka túnið og slétta það. Einnig lét
hann gera skurði um landareign
Strandar til þess að þurrka láglend-
ið, en vatn hefur alltaf verið í meira
lagi í löndum Landeyinga. Þetta
gerði það að verkum að búfénaði
var hægt að fjölga, þar sem þurr-
lendið gerði ræktun auðveldari.
Hann var einn af þeim bændum,
sem snemma fengu sér traktora til
að gera ræktun og heyskap auð-
veldari. Er það alveg furða hve
einn lítill traktor, Massey-Fergu-
son, sem ég man eftir, léttí undir
við búskapinn.
Halldór var einnig í félagsmál-
um Landeyinga og í búnaðarfélag-
inu. Hann hafði mjög glöggt auga
fyrir skepnum og þeirra kyni og
hæfileikum. Þetta sást á Strönd á
þeim gæðaskepnum, sem þar
vora, og ágætís kinda- og hrossa-
kyni sem þar var og er enn. Halldór
var einn af bændunum, sem
fengnir vora til að ferðast vestur í
Barðastrandarsýslu til að ná í fé
fyrir Landeyinga snemma á fimm-
ta áratugnum, eftír að allur fénað-
ur Landeyinga hafði verið skorinn
vegna mæðiveiki. Heppnaðist
þetta svo vel að nú er fénaður
Landeyinga með þeim besta í land-
inu. Það má efalaust þakka mönn-
um eins og Halldóri, sem vora
fengnir til að endumýja stofninn
fyrir um 40 árum síðan.
Halldór bjó allan sinn aldur á
Strönd, fyrst í sambýli við foreldra
sína, en þegar þau féllu frá, með
Ingu systur sinni. Á síðustu áram
hans þar var hann með systursyni
sínum, Gunnari Karlssyni, sem þar
stýrir nú búskap með mikilli rausn.
Fyrir nokkrum árum hætti Halli
búskap og fluttíst að vistheimilinu
Lundi á Hellu á RangárvöIIum. Þar
fann hann sig í hópi margra gam-
alla og góðra vina og kunningja.
Hann unir sér þar vel, en ferðast
mikið um nálægar sveitír og héröð
og kemur stundum í Landeyjamar
að fita á hlutina. Eitt, sem ég hefi
tekið eftir með Halla, er að hann
labbar um allar trissur. Einkum
varð þetta auðveldara eftir að hann
gekkst undir mjaðmaruppskurð
vegna gigtar. Held ég að allar þess-
ar göngur hafi haldið honum vel
við og furðar fólk á hve em og
sperrtur hann er á þessum aldri.
Vissulega hefur Halldór Iært að
hafa ánægju af „gullnu áranum",
eins og elliárin era stundum köll-
uð.
Kæri Halli minn, ég óska þér
hjartanlega til hamingju með
þennan merkisáfanga fifs þíns og
óska þér margra ára í viðbóL Lifðu
heill!
Númi