Tíminn - 08.06.1995, Blaðsíða 5

Fimmtudagur 8. júní 1995

5
Ólafur Ragnar Crímsson:
„Moðsuða eins og félagshyggja"
Leiöari Tímans á laugardaginn
var merkilegur texti. Þáttaskil-
in, sem oröið hafa í sjálfsmynd
Framsóknarflokksins, komu
þar fram með skýrum hætti.
Ný forysta flokksins hefur
áður neitað því afdráttarlaust
að Framsóknarflokkurinn væri
vinstri flokkur. Nú bætir mál-
gagn flokksins um betur og lýs-
ir því yfir í leiðara að Fram-
sóknarflokkinn megi ekki held-
ur bendla við „moðsuðu eins
og félagshyggju sem enginn
fæst til að skilgreina svo vit sé
í".
Formaður Framsóknarflokks-
ins, Halldór Ásgrímsson, árétt-
aði í fyrsta tölublaði Tímans
eftir alþingiskosningarnar: „Ég
hef verið andvígur því að tala
um Framsóknarflokkinn sem
vinstri flokk og sagði það
hreint út." (Tíminn 11. apríl
1995, bls. 2).
Hiö aldna og virðulega mál-
gagn flokksins, Tíminn, dæmir
nú einnig félagshyggjuna burt
úr stefnugrundvelli Framsókn-
arflokksins. Tryggum lesendum
Tímans er tilkynnt að félags-
hyggjan sé moðsuða, sem eng-
inn geti skilgreint svo vit sé í.
Þar með hefur sjálfsmynd hins
„nýja Framsóknarflokks" verið
fullkomnuð. Framsóknarflokk-
ur er sem sagt hvorki vinstri
flokkur né félagshyggjuflokkur.
Burt meb félags-
hyggjuna
Sú var tíðin að framsóknar-
menn um allt land sögðust
stoltir vera félagshyggjumenn
og margir þeirra töldu sig
einnig vera í vinstri sveit ís-
lenskra stjórnmála.
Samvinnumenn, sem þús-
undum saman mynduðu
burðarása í baklandi kaupfélag-
anna, voru ekki í neinum vafa
um að samvinnustefnan væri
hluti af félagshyggjunni. Nú
segir Tíminn þeim að það sé
moðsuða sem ekkert vit sé í.
Meðan Steingrímur Her-
mannsson var formaður Fram-
sóknarflokksins, skilgreindi
hann flokkinn ávallt sem fé-
lagshyggjuflokk. Nú er Stein-
grímur kominn í Seblabankann
og Tíminn segir að slíkar skil-
greiningar séu moðsuða, sem
ekkert vit sé í.
Páll Pétursson, Stefán Guð-
mundsson, Guðmundur
*u‘*&l>r*ðil*taognú
— YorkaÍíA#0 02
STOFNAÐUR T 7. MARS 1 91 7
Útgáfufélag: Tímamót hf.
Ritítjóri: )ón Kristjánsson
Ritstjórn og auglýsingar: Brautarholti 1, 105 Reykjavfk
Sími: 5631600
Símbréf: 16270
Pósthólf 5210, 125 Reykjavík
Setning og umbrot: Tæknideild Tímans
Mynda-, plötugerb/prentun: ísafoldarprentsmibja hf.
Mánabaráskrift 1550 kr. m/vsk, Verb í lausasölu 150 kr. m/vsk.
Bless, Ólafur Ragnar
Bless Framsókn, er. aöaluppsláttur Vikublaösins, mál-
eagns Alþýöubandalagsins, í tölublaöi sem tileinkaö er
miöstjórnarfundi flokksins um síöustu helgi. Svo er aö
skilja aö helsta mál fundarins hafi veriö aö ræöa start
- -■ -- "
VETTVANGUR
„Þeir eru margir, sem á
undanfómum árum og
jafhvel áratugum hafa
fylgt Framsóknarflokkn-
um í trausti þess að þar
ættu sjónarmið félags-
hyggjufólks traustan
málsvara. Nú hefur þess-
um mikla fjölda verið til-
kynnt í sjálfu málgagni
flokksins, að slíkar
stefnuáherslur séu í senn
„moðsuða" og „merking-
arlitlir orðaleppar", sem
ekkert erindi eigi í nýtt
testamenti framsóknar-
fólks."
Bjarnason og gott ef ekki ein-
hverjir fleiri, sem enn eru í
þingliði Framsóknarflokksins,
-T. ý.'f.'i'.....
hafa við ýmis tækifæri játast
undir merki félagshyggjunnar.
Nú segir Tíminn þeim að ekkert
vit sé í slíkum yfirlýsingum.
Þeir megi ekki vera moðsuöu-
menn.
Mig minnir jafnvel ab þegar
Mörður og Hannes spurðu fýrir
fáeinum vikum nýjan formann
þingflokks Framsóknarflokks-
ins hvað flokkurinn væri, fyrst
hann væri ekki vinstri flokkur,
þá hafi Valgerður Sverrisdóttir
varist þeim meb því að segja ab
framsóknarmenn væru félags-
hyggjumenn. Nú segir Tíminn
henni að slíkt sé moðsuða, sem
enginn geti skilgreint svo vit sé
í. Mikið var Valgerbur heppin
að það voru bara Mörður og
Hannes sem voru andmælend-
ur hennar þetta kvöld, en ekki
leiðarahöfundur Tímans.
Nýja línan
Það gætir nokkurrar gremju
hjá leiðarahöfundi yfir því að
ég skuli á undanförnum vikum
og mánuðum hafa vakib at-
hygli á því, að ný forustusveit
Framsóknarflokksins afneitar
því skýrt og greinilega að flokk-
urinn sé vinstri flokkur.
Nú sýnist mér aö málgagn
flokksins hafi gengib enn
lengra á afneitunarbrautinni
en jafnvel mér hugkvæmdist
að gæti skeð á svo skömmum
tíma. Þegar ekki er libinn nema
rétt rúmur mánuöur af sam-
búðinni með Sjálfstæðisflokkn-
um, þá telur Tlminn nauðsyn-
legt að Framsóknarflokkurinn
afneiti líka félagshyggjunni.
Hin nýja lína Framsóknar-
flokksins, síbyljan um „miðju-
flokkinn", er því ekki aðeins
fólgin í því ab fordæma alla
tengingu vib vinstrið, heldur er
hún einnig byggð á að bann-
færa tengingu við „moðsuðu
eins og félagshyggju".
Það er mikill ákafi hjá nýrri
forystusveit Framsóknarflokks-
ins og markaðshyggjudrengj-
unum, sem nú eru komnir í
þingflokkinn, að slíta tengslin
við þær hugmyndastefnur sem
löngum voru límefnið í Fram-
sóknarflokknum. Var ekki sam-
vinnustefnan í áratugi ein af
megingreinum félagshyggj-
unnar í íslenskum stjórnmál-
um? Slík „moðsuða" á greini-
lega ekki heima í miðjuflokkn-
um. Voru það ekki hugsjónir
ungmennafélaganna sem voru
innblástur Tryggva og Jónasar,
Eysteins og Hermanns, bæði á
hátíðlegum stundum og í verk-
um hversdagsins? Slíkar áhersl-
ur eru greinilega ekki nægilega
fínir réttir fyrir miðjuborðið.
„Merkingarlltlir
orbaleppar"
Leiðarahöfundur Tímans lét
sér ekki nægja að fordæma fé-
lagshyggjuna sem moðsuðu,
heldur taldi hann einnig nauð-
synlegt að árétta að Framsókn-
arflokkurinn gæti ekki verið
þekktur fyrir tengingu við slíka
„merkingarlitla orðaleppa". í
leiðara Tímans er lesendum til-
kynnt að Framsóknarflokkur-
inn sé „frjálslyndur miðju-
flokkur" en ekki „handbendi
þeirra" sem vilja komast í
valdastóla meb „merkingarlitla
orðaleppa" eins og félags-
hyggju að yfirvarpi.
Þeir eru margir, sem á undan-
förnum árum og jafnvel áratug-
um hafa fylgt Framsóknar-
flokknum í trausti þess að þar
ættu sjónarmið félagshyggju-
fólks traustan málsvara. Nú
hefur þessum mikla fjölda veriö
tilkynnt í sjálfu málgagni
flokksins, að slíkar stefnuá-
herslur séu í senn „moðsuða"
og „merkingarlitlir orðalepp-
ar", sem ekkert erindi eigi í nýtt
testamenti framsóknarfólks.
Það er ekki víst að allir hafi
áttað sig á því hve hratt Fram-
sóknarflokkurinn stefnir nú
burt frá fyrri vegvísum. En það
er þó altjent rétt ab þakka for-
ystu flokksins og málgagninu
fyrir hreinskilnina. Samfylgd
Framsóknarflokksins og félags-
hyggjufólks hefur formlega ver-
ið slitið í leiðara málgagnsins.
Höfundur er alþingismaöur.
Stúdentafjöld
Um þessar mundir útskrifast
fjöldi ungmenna með stúdents-
próf frá framhaldsskólum lands-
ins.
Við samgleðjumst þeim og ósk-
um til hamingju. Viö vonum að
þau eigi bjarta framtíð og verði
sjálfum sér og þjóðinni til sóma í
lífi og starfi.
Ef við horfum til námsins sem
margra þeirra bíður, vitum viö
hins vegar að nám við Háskóla ís-
lands er ekki öllum sú ánægja
sem ætla mætti. Við vitum að í
mörgu námi bíða nýstúdentanna
vonbrigði, fall og mótlæti. Við
vitum að af 150 nýnemum í
læknisfræði mega aðeins 30 halda
áfram námi eftir fyrsta árið, 85%
nýstúdenta í lagadeild falla á
fyrstu prófum og svo mætti áfram
telja.
Er ekki eitthvað að í mennta-
kerfi sem leiðbeinir unga fólkinu
ekki betur en svo, að það er fyrst í
rándýru háskólanámi sem því
verður ljóst að fyrir því liggi ann-
að en langskólanám eða að
minnsta kosti annað nám en það
hefur valið sér?
Er ef til vill eitthvað fleira að i
menntakerfinu?
Ég man til dæmis hvað ég hef
oft talað fyrir daufum eyrum þeg-
ar ég hef mótmælt þeirri mennta-
stefnu að raða grunnskólanem-
endum í bekki án tillits til annars
en á hvaða ári þeir eru fæddir.
Það er nefnilega svo margt ann-
að sem skilur einstaklingana aö
Frá
mínum
bæjar-
dyrum
LEÓ E. LÖVE
en aldurinn einn. Fyrir sumum
liggur tungumálanám vel á með-
an raungreinar eru hið mesta torf
og svo framvegis. Fyrir sumum
liggur jafnvel alls ekki að stunda
bóklegt nám, þótt þeir séu öllum
öðrum liprari við handverk og
það er vissulega gáfa sem er mikils
viröi.
Ég man oft eftir að hafa deilt
við þá sem hafa kallað sig jafnað-
armenn eða sósíalista þegar þeir
hafa haldið því fram að réttur til
náms ætti aö vera jafn í þeim
skilningi að öllum ætti að opna
allar leiöir, en ég hef á móti bent
á að hver og einn hljóti að verða
að finna sína réttu hillu í námi
jafnt sem á öðrum sviðum lífsins.
Þessir viðmælendur mínir eða
skoðanabræður þeirra hafa því
miður fengið að ráða allt of miklu
í menntakerfinu og nú er allt of
mörgum troðiö í gegnum stúd-
entspróf án þess að hafa nokkuð
við það að gera eða jafnvel án
þess aö hafa til þess þá hæfileika
sem krefjast verður af háskóla-
nemum.
Og uppi situr þjóðfélagið með
yfirfullan háskóla, sem hefur
meira en nóg að gera viö að fella
nemendur og beina þeim inn á
réttar brautir. Hvílík sóun!
Einn minn besti vinur segir
stundum í fullri alvöru, að hann
hafi nú verið svo heppinn að vera
í skóla áður en þessi heimskulegu
jafnaðarsjónarmið urðu ofaná.
Hann hafi þar með losnað viö að
vera troðiö í menntaskóla, en far-
ið í iðnnám og liðið vel við iðn
sína, bæöi listrænt og í starfi.
Miðað við margar þjóðir eru ís-
lendingar auðugir.
En er þjóðin svo auðug að hún
hafi í raun efni á menntabruðli,
bæði í útlögöu fé og töpuöum
starfsámm? ■