Tíminn - 16.08.1995, Blaðsíða 5

Miövikudagur 16. ágúst 1995
iiM
5
Gubmundur Jónas Kristjánsson:
Á tali hjá Ingibjörgu Sólrúnu
Fyrir skömmu skýröu fjölmiölar
frá lokuðum fundi svokallaðs
félagshyggjufólks hjá Ingi-
björgu Sólrúnu Gísladóttur
borgarstjóra, þar sem umræðu-
efnið var möguleikinn á sam-
einingu félagshyggjufólks í einn
stjórnmálaflokk. Fundarstaður-
inn var ekki af verri endanum.
Sjálft Ráðhús Reykjavíkur, tákn-
rænn samstarfsvettvangur R-
listans.
Nafngreindir „samein-
ingarsinnar"
Alþýðublaðið nafngreindi
nokkra þeirra „sameiningar-
sinna" sem sátu þennan fundu,
svo sem þau Kristínu Árnadótt-
ur og Þórunni Sveinbjarnardótt-
ur, sem báðar eru eins og Ingi-
björg Sólrún úr Evrópusam-
bandsarmi Kvennalistans. Þá
voru þarna einnig á tali hjá
Ingibjörgu Sólrúnu Evrókrat-
arnir Össur Skarphéöinsson og
Margrét S. Björnsdóttir, og auk
þeirra þau Ásta Ragnheiður Jó-
hannesdóttir, Bryndís Hlöðvers-
dóttir, Halldór Guðmundsson,
Einar Kárason og Bolli Héðins-
son.
Þann 20. júlí sl. greindi Tím-
inn svo frá því á forsíðu að sum-
ir borgarfullltrúar R-listans
væru ekki par hrifnir af þessum
lokaða fundi borgarstjóra, og
horfur séu á að nokkrir borgar-
fulltrúar R-listans muni óska
eftir fundi með borgarstjóra þar
sem skýringa verði leitað á
fundahöldum þessum. Og í
Tímanum þann 21. júlí er viðtal
við Bolla Héðinsson sem upp-
lýsir að hann hafi verið eini
framsóknarmaðurinn á þessum
rabbfundi, en vildi að ööru leyti
lítið gera úr þessum sameining-
arfundi félagshyggjufólks í Ráð-
húsinu með Ingibjörgu Sólrúnu
borgarstjóra. í DV þann 9. ágúst
sl. er svo Ingibjörg Sólrún spurð
hvort hægt sé að túlka rabbfund
þennan sem byrjun á samein-
ingu vinstri aflanna, og hún
svarar: „Maður veit náttúrulega
aldrei hvernig og hvar hlutirnir
byrja, en orð eru að minnsta
kosti til alls fyrst."
Hafna þátttöku
Nú er það svo, að umræðan
um sameiningu vinstrimanna
(félagshyggjufólks) í einn
stjórnmálaflokk er alls engin ný
bóla, og ættu rabbfundir eins og
sá sem hér hefur verið gerður að
umtalsefni ekki að koma á
óvart. Allra síst nú, þegar
vinstrimennskan er á algjörum
villigötum, og upplausnar-
ástand ríkir svo að segja í öllum
herbúðum vinstrimanna í dag.
Hins vegar vekur það óneitan-
lega nokkra athygli, ef fram-
sóknarmenn sækja slíka fundi.
Því margoft hefur forysta Fram-
sóknarflokksins lýst því yfir að
flokkurinn hafni alfarið þátt-
töku í sameiningaráformum til
vinstri. í síðustu alþingiskosn-
ingum skilgreindi flokkurinn
sig mjög ákveðið sem frjálslynd-
an miðjuflokk í íslenskum
stjórnmálum, með góöum ár-
angri. Þátttaka framsóknar-
„Framsóknarmenn sem
miðjumenn hljóta því að
hafna R-listanum og bjóða
fram sinn eigin lista á sín-
um eigin forsendum við
nœstu borgarstjómarkosn-
ingar. Nýjasta leynimakk
Ingibjargar Sólrúnar og
margar mjög vafasamar
pólitískar yfirlýsingar
hennar að undanfómu, svo
og slœleg frammistaða
hennar í forystu borgar-
málefha yfrleitt, hljóta að
flýta fyrir þeirri fram-
vindu."
VETTVANGUR
manna í einhverjum funda-
höldum um stöðu svokallaðra
félagshyggjuafla í dag, og jafn-
vel með áformum um víðtækari
samvinnu á landsvísu í huga,
getur því ekki verið í samræmi
viö þessa yfirlýstu stefnu flokks-
ins, og skilgreiningu hans sem
miðjuflokks. Og í raun má með
gildum rökum segja, að þátttaka
Framsóknarflokksins í R- listan-
um í dag sé heldur ekki í anda
þessarar skilgreiningar. Alla
vega viröist það vera mat
margra miðjumanna, þ.á m.
greinarhöfundar.
Frambob frá miðju
Hin þjóðlega miðja var sigur-
vegari síöustu alþingiskosninga.
Við komandi borgarstjórnar-
kosningar hlýtur það að verða
sjálfsagt metnaðarmál allra
miðjumanna aö standa að eigin
framboði. Því R- listinn er ein-
ungis tímabundiö fyrirbæri.
Sundrungin til vinstri er slík í
dag að hann mun ekki langlífur
verða. Allra síst undir forystu
Ingibjargar Sólrúnu Gísladóttur
borgarstjóra, og þess kjarna sem
um hana er að myndast. Alla
vega munu þeir fjölmörgu reyk-
vísku kjósendur sem skilgreina
vilja sig á miðju íslenskra stjórn-
mála ekki una því að fá ekki
framboð við sitt hæfi. Þá er
einnig ástæðulaust í dag að gera
Sjálfstæðisflokknum það hátt
undir höfði, að það þurfi nánast
allsherjar hræðslubandalag
honum til höfuðs. Alla vega
eiga framsóknarmenn ekki að
vera- þátttakendur í slíku
hræðslubandalagi til vinstri. Því
ljóst er að við næstu borgar-
stjórnarkosningar mun Sjálf-
stæðisflokknum ekki reynast
auðvelt að ná meirihluta, allra
síst ef sterkt miðjuframboð
kemur fram. Þá stæðu sjálfstæð-
ismenn í fyrsta sinni frammi
fyrir því að þurfa að skoða þann
möguleika að mynda meiri-
hluta í borgarstjórn með öörum
flokki.
Framsóknarmenn sem miðju-
menn hljóta því að hafna R-list-
anum og bjóða fram sinn eigin
lista á sínum eigin forsendum
við næstu borgarstjórnarkosn-
ingar. Nýjasta leynimakk Ingi-
bjargar Sólrúnar og margar
mjög vafasamar pólitískar yfir-
lýsingar hennar aö undanförnu,
svo og slæleg frammistaða
hennar í forystu borgarmálefna
yfirleitt, hljóta að flýta fyrir
þeirri framvindu. Hið breytta
pólitíska landslag á íslandi í dag
mun beinlínis knýja á um það.
Höfundur rekur bókhaldsþjónustu.
Vill leggja báöa stofnatvinnuvegina nibur
Þorvaldur Gylfason er vel
menntaður maöur og af góðu
fólki kominn í bæði föður- og
móðurætt. En hann kemur fólki
mjög á óvart meb skrifum sín-
um.
Þannig hefir hann lengi viljað
frjálsan innflutning ódýrra bú-
vara frá ESB-löndum, þar sem
þær eru reyndar niðurgreiddar.
Slíkt myndi kollsteypa íslensk-
um landbúnaði og koma þorra
bænda á skrá atvinnulausra.
Ekki hefir Þorvaldur þó sýnt,
hvernig afla eigi fjár til svo stór-
felldra atvinnuleysisbóta. Hug-
myndir hans hafa að sjálfsögðu
mætt mikilli andstöðu, því að
landbúnaður er elsti atvinnu-
vegur þjóöarinnar og stofn ís-
lenskrar menningar. Finna
verður leiðir til að auka fram-
leiðni hans og gefa nægan tíma
til þess. í því efni þurfa hæfir
menn að leggja sitt af mörkum.
í Morgunblaðsgrein 4. ágúst
leggur Þorvaldur til, að íslend-
ingar gangi í ESB, enda þótt
bandalagið viðurkenni ekki fisk-
veiðilögsögu. Samþykktir ESB
segja afdráttarlaust að allt haf
innan 200 mílna og upp í fjörur
LESENDUR
sé sameiginlegt aðildarríkjun-
um og að allir íbúar landanna
eigi aðgang að því. Þorvaldur
viðurkennir raunar, að sjávarút-
vegsstefna Evrópusambandsins
sé röng, en að við eigum að
reyna að breyta henni innan
frá. Nánast engar líkur eru til
þess, að viö gætum haft nokkur
teljandi áhrif í ESB, jafnvel þótt
Noregur stæði með okkur, en
einmitt Norðmenn höfnuðu að-
ild vegna sjávarútvegsstefnunn-
ar. Hagsmunir okkar í fiskveið-
um eru miklum mun meiri en
Norömanna, sem eiga aðra aub-
lind, olíuna. Önnur ESB-ríki láta
sig sjávarútvegamál litlu skipta.
í samningaumleitunum Norð-
manna við ESB kom fram, að
bandalagið viðurkennir ekki
framseljanlegan kvóta, sem hér
viðgengst, og því væntanlega
ekki veiðigjald, enda ekki sam-
rýmanlegt sjónarmiði ESB að
selja eba leigja það, sem menn
eiga ekki.
Þorvaldur kveður Evrópusam-
starfið ekki snúast um atkvæöa-
vægi eöa sjósókn, heldur sé það
tilraun Evrópuþjóðanna til að
tryggja friö og framfarir í álf-
unni. Vib erum í NATO og höf-
um varnarsamning við Banda-
ríkin, en viljum ráða efnahags-
málum okkar sjálfir.
Fróðlegt væri að heyra frá Þor-
valdi, á hverju við eigum að
framfleyta okkur, þegar land-
búnaðurinn er orðinn gjald-
þrota og fiskveiðilögsagan úr
höndum okkar.
Viðskiptafrceðingur
Lokun tinda
Skattskráin hefur nú verið birt
og eins og jafnan, kemur í ljós,
hversu átakanlega fátækir þeir
eru, auömenn Islands, margir
hverjir. Þótt villurnar þeirra séu
hundruð fermetra að stærð, þá
eru tekjurnar svo smáskítlegar,
að ekki ieynir sér, að Félagsmála-
stofnun þarf að hlaupa undir
bagga með þessum vesalingum,
eigi þeir ekki að svelta heilu
hungri. Og kviösmognar hljóta
þær að vera, blessaöar frúrnar
þejrra. Um börnin þori ég ekki
að hugsa, enda hafa þau sjálfsagt
oröið hungurmoröa í bernsku,
öll upp tii hópa.
Nei, ríkissjóbur fyllir ekki sekki
sína af gulli frá þessu bónbjarg-
arliði. Aftur á móti græðir.hann
bærilega á brennivínssölu.
Sá galli fylgir því miður
brennivínsgróðanum, að hann
kallar á útgjöld á öðrum sviðum,
s.s. innan heilbrigðiskerfisins og
í dómsmálakerfinu.
Skuggalegasta hliðin á sprútt-
sölunni er sívaxandi barna- og
unglingadrykkja í kjölfar „bjór-
frelsisins" margrómaða. Þessi
drykkja hefur tvöfaldast síðan
bjórsala hófst. Og eins og menn
gátu séð fyrir, láta börnin sér
ekki alltaf nægja, að lepja bjór.
Andlegt og líkamlegt mótstöðu-
afl þeirra er minna, en hinna
sem eldri eru. Leiðin til vímu-
efna er því oft harla stutt.
Undanfarin ár hefur ríkissjóð-
ur orðið sér úti um smá syndaaf-
lausn, með rekstri meðferðar-
stöðvar fyrir unglinga að Tind-
um á Kjalarnesi. Þar munu um
250 unglingar hafa notiö með-
ferðar. Hér skal ekkert fullyrt um
árangur þessarar viðleitni, en
samkvæmt könnun á vegum
meðferðarstöðvarinnar sjálfrar,
hættu um 40% vistmanna sem
fengu fulla mebferö, vímuefna-
neyslu í a.m.k. tvö ár.
Því miður kemur ekki fram í
SPJALL
PJETUR
HAFSTEIN
LÁRUSSON
frétt um þetta í DV þann 10.
þ.m., hver sé munurinn á vist á
staðnum og fullri meðferð. Hins
er getiö, að könnunin náði til
123 unglinga, þ.e.a.s. um helm-
ings vistmanna.
Nú veit ég ekki hvernig þessi
könnun var framkvæmd. En hafi
spurningalisti verið sendur fyrr-
verandi vistmönnum, eins og
SÁÁ gerbi að minnsta kosti á ár-
um áður, þá má reikna með, að
fleiri hafi svarað úr hópi þeirra,
sem náb höfðu árangri, en
hinna, sem enn voru í sukki. Það
þýðir, að þessum forsendum
gefnum, að árangurinn af rekstri
Tinda, er eitthvað lakari, en
könnunin segir til um. Eigi að
síður má fastlega reikna með, að
hann sé all nokkur. Því hlýtur
það að koma eins og blaut tuska
í andlit þeirra, sem áhyggjur
hafa af vaxandi vímuefnaneyslu
barna og unglinga, að ríkið skuli
hafa ákveöið, að loka meðferöar-
heimilinu að Tindum nú um
næstu mánaðamót.
Ekki bætir úr skák, að svo virb-
ist, sem ekkert eigi ab koma í
stað Tinda, nema einhver dag-
deild í samvinnu við Landspítal-
ann.
Að vísu er rætt um, að hefja í
haust, byggingu meðferðastöðv-
ar í Grafarvogi og er vonast til
þess, að framkvæmdum ljúki
næsta vor. Slíkt tal verður að
teljast heldur ámátlegt kontó-
ristatuldur.
Dagdeilir eru flestum fíkni-
efnasjúklingum vita gagnslaus-
ar. Þetta á þó einkum og sér í lagi
við um börn og unglinga, sem
þarfnast grundvallarbreytinga á
öllum sínum aðstæðum, meðan
á meðferð stendur. Auk þess fer
ekki slíkt orð af „alkameðferð-
inni" á Landspítalanum, að
menn hafi hingað til séð ástæðu
til að hrópa húrra fyrir henni.
Grundvallaratriðið hlýtur að
vera þetta: Ríki og sveitafélög-
um, ber, í samvinnu við einstak-
linga og félagasamtök, aö gera
allt sem í þeirra valdi stendur, til
ab berjast gegn drykkju og dóp-
rugli ungmenna. Þab þarf sam-
ræmt og skipulagt átak á svibi
forvarna, mebferðar og samfé-
lagshjálpar að meöferð lokinni.
Þaö þarf vilja til dába, en ekki
eitthvert steinsteypukjaftæbi,
jafnvel þótt þaö komi úr háæru-
verbugum barka forstjóra Barna-
verndarstofu, hver fjandinn sem
það nú er. ■