Tíminn - 20.10.1995, Blaðsíða 5

Föstudagur 20. október 1995
9Mmm
5
Sigrún Magnúsdóttir:
Félag framsóknarkvenna 50 ára og Lands-
samband framsóknarkvenna 14 ára
aö var stigiö mikiö gæfu-
spor í flokknum okkar,
þegar stjórn Félags fram-
sóknarkvenna í Reykjavík skip-
aöi hóp til aö vinna aö undir-
búningi Landssambands fram-
sóknarkvenna áriö 1981.
Félag framsóknarkvenna
haföi þá starfaö á fjórða áratug
og komiö mörgu góðu til leiðar,
og margar forystukonur þess
verið virkar í stjórnmálum borg-
arinnar og félagsmálum
kvenna.
Rannveig Þorsteinsdóttir,
fyrsti þingmaöurinn sem Fram-
sóknarflokkurinn fékk í Reykja-
vík (1949), var formaöur félags-
ins í 13 ár. Rannveig var einstök
baráttukona og efldist félagiö
mjög undir hennar stjórn.
Hún vann það einstaka afrek
aö fara í nám á fimmtugsaldri,
tók stúdentspróf á einu ári og
varö fyrst kvenna hæstaréttar-
lögmaður 1959.
Rannveig starfaði einnig mik-
ið fyrir Kvenfélagasamband ís-
lands og var þar í stjórn. Það á
einnig viö um aðra merka for-
ystukonu félagsins, Sigríöi
Eiríkur Einar Viggósson:
Ég undirritaður hef gagnrýnt
undanfarin 20 ár á opinberum
vettvangi að skattalög þessa lands
ná aðeins til hluta landsmanna,
þeirra sem gefa öll laun sín upp til
skatts, en það ættu að vera hin
óskráðu lög í þessu landi.
í september 1993 kom út
skýrsla um svört skattsvik, sem
gætu numið 16 milljörðum króna
árlega, sem eru ekki neinir smá-
peningar þegar haft er í huga ab
allur tekjuskattur nemur um 14
milljöröum króna, ab frátöldum
frádráttarliðum. Útsvar allra bæj-
arfélaga árib 1994 var um 18,3
milljarðar króna.
VETTVANGUR
„Tilgangur félagsins
var frá upphafi að
efla kynni og sam-
vinnu meðal fram-
sóknarkvenna og
berjast fyrir bœttum
aðstœðum fjöl-
skyldna."
Thorlacius. Sigríður var lengi
formaður Kvenfélagasambands
íslands og sat m.a. í nefnd sem
ríkisstjórnin skipaði í tilefni
kvennaársins 1975.
Tilgangur félagsins var frá
upphafi að efla kynni og sam-
vinnu meðal framsóknar-
kvenna og berjast fyrir bættum
aðstæðum fjölskyldna.
Trúar tilgangi félagsins okkar
Ég hef haldið því fram að hin
hvítu skattsvik geti numið 20
milljörðum króna árlega. Þá á ég
við þá sem geta skammtab sér
laun ab eigin geðþótta, en samt
borist mikið á og komið sér und-
an að greiða útsvar að mestu leyti
og greiða jafnframt engan tekju-
skatt. Svona ástand á tölvuöld og
tímum mikillar tækniþekkingar á
skattamálasvibum er alveg for-
kastanleg vinnubrögð.
Skora ég því á yður að þér beit-
ið yður fyrir því að óréttlætið í
skattamálum verbi stöbvað þegar
í stað, þannig ab allir þjóðfélags-
þegnar sitji við sama borð þegar
í Reykjavík fannst okkur nauð-
synlegt að færa út kvíarnar og
auka kynni og samvinnu meðal
framsóknarkvenna á landinu
öllu.
Unglingurinn okkar, Lands-
sambandið, hefur svo sannar-
lega glatt „foreldrana" meb at-
orku og dugnaöi, sem hefur
gjörbreytt stöbu og vibhorfi til
framsóknarkvenna.
skattar til sveitarfélaga og ríkis-
sjóðs eiga í hlut. Vænti ég þess að
umbeðið mál verði tekið til alvar-
legrar umræðu innan ríkisstjórn-
arinnar, og síðan lögum breytt á
Alþingi þannig ab allir þjóöfélags-
þegnar taki þátt í rekstri samfé-
lagsins í samræmi við sannarleg
laun, en ekki eins og nú er að
ótrúlega fjölmennur hópur
manna geti farið í gegnum allt líf-
ið án þess að taka þátt í samneysl-
unni og þar meb íþyngt öbrum
landsmönnum þegar skattgreibsl-
ur eru annarsvegar.
Ég undirritaður hef fengið
fjölda viðbragða frá fólki sem hef-
ur þakkað mér fyrir að koma á
framfæri hve mikið skattsvik em
látin átölulaus í þjóðfélaginu af
ráðamönnum þessarar þjóðar. Á
sama tíma er gengið svo hart að
öllu launafólki, öryrkjum og eldra
fólki ab það er til skammar fyrir
eina ríkustu þjóð veraldar.
Réttlát skattalög em lykill að
bættu þjóðfélagi.
Höfundur er matreibslumabur.
Árið 1951 var haldið hér nor-
rænt kvennaþing, sem tókst
mjög vel, Þá ritaði Rannveig
Þorsteinsdóttir í Húsfreyjuna:
„Við höfum eignast sjálfs-
traust".
Framsóknarkonur hafa eign-
ast sjálfstraust síðan Landssam-
bandið var stofnað. Við byrjuð-
um með frábært námskeiða-
hald, sem vakti mikla athygli,
og árangurinn lét ekki á sér
standa.
- Við höfum stóraukið þátt-
töku í sveitarstjórnum.
- Við höfum gjörbreytt stöbu
kvenna í flokknum, konur skipa
nú meirihluta í framkvæmda-
stjórn Framsóknarflokksins, við
eigum þrjár konur á þingi, þ.a.
ráðherra og þingflokksformann.
- Við höfum sannab að með
samvinnu og samtakamætti ná-
um við árangri.
Ég óska Félagi framsóknar-
kvenna í Reykjavík til hamingju
með hálfrar aldar afmælið og
óska því og Landssambandi
framsóknarkvenna alls velfarn-
aðar í framtíðinni.
Höfundur er borgarfulltrúi.
LESENPUR
Auöur eöa
óstjórn?
Það eru fleiri merkar stofnanir en
okkar ágæta ÞHS, sem gefa út skrár
eða skýrslur meira eða minna at-
hyglisveröar. Ein slík lýsti íslandi
nýlega sem 7. auöugustu þjóö
heims.
Við eigum fiskiskipaflota stærri
en miðin Jxrla. Við eigum sauðfé,
sem færir okkur meira kjöt en mark-
aður er fyrir hér heima og erlendis á
gildandi verði. Við eigum þúsundir
fermetra af fasteignum, sem standa
auðar. Við eigum skuldir, sem eru
meiri á hvert mannsbarn í landinu
en þekkist annarstaðar.
Eigum viö ekki að reyna að líta
raunhæft á málin og skoða stöðu
okkar í réttu ljósi? Eldri borgari
Opið bréf
til ríkisstjórnar Islands, alþingismanna og íslensku
þjóöarinnar
Þegar hugsjónir deyja, sprettur arfi á gröf þeirra
Eins og gengur á ég kunningja
sem fyrir sitt leyti á kunningja,
sem ekki er kunnugur mér. Vib
skulum til hægðarauka kalla
kunningja minn A, en kunn-
ingja hans B.
Kunningi minn A starfar á veg-
um einna þessara félagasamtaka
fólks, sem heldur á undir högg
að sækja í þjóðfélaginu, og er
ekki nema gott eitt um það að
segja. Aftur á móti er félagi hans,
B, forystumaður í ungherjahreyf-
ingu stjórnmálaflókks, sem ég
hirði ekíd um að nefna hér.
Ekki alls fyrir löngu varð það
að samkomulagi með þeim
kumpánum, ab B fengi ungliða-
hreyfingu sína til að halda fund
um málefni þess félags, sem A
starfar fyrir. Atti með þeim hætti
að kynna uppvaxandi stjórn-
málamannsefnum ákveðinn þátt
samfélagsins, ef það mætti verða
til ab auka þeim skilning og víð-
sýni. Líður nú og bíður og er ekki
að orðlengja það, að fundurinn
dregst á langinn, eins og gengur.
Að lokum var kunningi minn A
orðinn nokkuð óþreyjufullur og
tók að ýta við félaga sínum B.
B sagði þá, að ekkert væri í veg-
inum með fundarhöldin, þau
yrðu innan fárra vikna. „En,
meðal annarra orða", bætti hann
við, „ungliðahreyfingin er skít-
blönk. Getur félagib þitt ekki tek-
ib þátt í fundarkostnaðinum,
það kostar jú tólf þúsund kall að
leigja sal."
„Éinmitt það, já," sagöi A, og
bætti vib orðum á þessa leib: „Er
andlegur þroski í stjómmála-
flokkum á því stigi, að flokks-
bundið fólk ætlist til þess, að
þeir, sem geti veitt því einhverja
fræðslu um stjórnmál, borgi sér-
staklega fyrir áheyrnina?"
Aumingja B varð svo hlessa
þegar hann heyrbi spurninguna,
að hann hélt að eyrun væm að
ljúga í sig. Þegar hann hafði jafn-
ab sig, flýtti hann sér að segja ab
auðvitað þyrfti félagið hans A
ekki að borga fyrir fundinn,
þetta hefði bara verib hugmynd.
A vildi fá ab vita á hvaba rökum
slík hugmynd væri reist. Svarið
var allrar athygli vert. B tjáði
honum að stjórnmál byggðust á
þremur grundvallaratribum:
hugsjónum, hagsmunum og vib-
SPJALL
PJETUR
HAFSTEIN
LÁRUSSON
skiptum.
Þegar þeir félagar höfbu slitið
talinu, kom A til mín í vinnuna
og var mikib niðri fyrir. Ég
reyndi hvað ég gat aö útskýra
fyrir honum, ab aubvitab snérust
stjórnmál um hugsjónir og hags-
muni, og þ.á m. þann ákveðna
þátt þess síðarnefnda, sem kall-
ast viðskipti. En ég reyndi hvorki
ab telja sjálfum mér né kunn-
ingja mínum trú um, að af
stjórnmálaflokkum og spírum
þeirra stafaði slíkum ljóma, að
ástæða væri til að bera á þá fé,
svona rétt til að þakka fyrir nær-
vemna eina kvöldstund eða svo.
Þegar kunningi minn var far-
inn, tendraði ég í blessaðri píp-
unni minni. Hugurinn hvarflaði
til Ítalíu. Skyldi þó ekki vera, ab
við íslendingar ættum okkar Sik-
iley með tilheyrandi mafíu? Ég
velti því fyrir mér, hvort stjórn-
málamenn hér á Fróni fæm brátt
að selja aðgang að eymm sínum.
Skyldi rábherraeyrab þá kosta
þúsundkall á mínúmna? Og
skyldu venjulegir þingmenn
kannski taka fimmhundmbkall í
áheyrnargjald fyrir sama tíma,
en formenn þingnefnda sjö-
hundmðogfimmtíukall?
Ég teygði mig í nýútkomna
ljóðabók eftir Hallberg Hall-
mundsson. Þetta er lítið kver,
sem ber hið tvíræba nafn „Vand-
ræöur".
Þar er m.a. að finna eftirfar-
andi vísu, sem situr föst í kollin-
um á mér, af því tilefni sem að
ofan er rakið:
Steinhús eitt stendur viö völlinn
þar sem stórmenni ýmislegt talar
og kórmennin undir kyrja
meðan krónan dalar
ogyfu verðfóllnum viðhlœjendum
vindhani galar.
FOSTUDAGS-
PISTILL
ÁSGEIR
HANNES
1984 Á SUÐUR-
NESJUM
Á sama tíma og þetta tölublað
Tímans er borib til lesenda
stjórnar Stefán )ón Hafstein þætt-
inum Almannarómur á Stöð tvö
með skattsvik á dagskrá. Þab er
enginn nýr sannleikur að þjób-
inni sé ætlað að gjalda keisaran-
um þab sem keisarans er og eng-
ar refjar að viðlögbum dreng-
skap. Pistilhöfundur mælir ekki
skattsvikum bót, en hitt er svo
annað mál:
íslendingar efast stórlega um
að keisarinn sýni ráðdeild og
sparsemi, þegar hann skiptir
skattfénu á milli fólksins í land-
inu, og hafa mikib til síns máls.
Pistilhöfundur tekur heils hugar
undir þær efasemdir og eftir að
hafa setið f Fjárveitinganefnd Al-
þingis verður honum flökurt vib
ab hugsa um brublið. Skattféð er
mun betur komib hjá einstak-
lingum en ríki, eins og nýlegur
búvörusamningur ber vitni.
Landsmönnum er þvf vorkunn
að halda f aurinn sinn í lengstu
lög og jafnvel stinga honum
undir borbib.
Almannarómur segir að um-
talsverðum peningi sé skotið
undan keisaranum á svörtum
markabi. Orbrómur þessi hefur
leitt af sér rannsóknardeildir á
skattstofum landsins og ekki nóg
með þab: Sérkennilega innrættir
menn og jafnvel heilu sveitarfé-
lögin á Reykjanesi gægjast nú á
glugga til að bera saman tekjur
og útgjöld náunga sfns. Ár Ge-
orgs Orwell í sögunni 1984 er
loks runnið upp á íslandi og pist-
ilhöfundur skammast sín nú fyrir
að rekja ættir sínar til Suburnesja.
En vel má spyrja og að gefnu
tilefni: Hvab verður um þá pen-
inga sem ganga keisaranum úr
greipum í fyrstu umferb? Gufa
þeir upp í andrúmsloftib eða
hverfa þeir ofan í jörbina? Eru
þeir kannski týndir og tröllum
gefnir eða hvab? Nei ónei!
Svartir peningar halda áfram
hringferb sinni um hagkerfi þjób-
arinnar og gefa arb og virbis-
aukaskatt á hverjum áningarstað.
Eigendur þeirra geta ekki talib þá
fram á skatteyðublöbum og
verða því að eyba þeim jafn óð-
um. Fólkib leyfir sér ýmsan mun-
ab sem þab léti vera án þessara
peninga, og þeir gera gæfumun-
inn fyrir ótal íslensk fyrirtæki og
fjölskyldur. Svartir peningar eru
orbnir eitt helsta hreyfiafl íslenska
hagkerfisins og prímus mótor í
velmegun landsmanna.
Ab hrófla við svartri vinnu í
dag er eins hættulegt fyrir þjób-
félagið og að slíta eitt líffæri
mannsins úr tengslum við abra
starfsemi líkamans. Kostar veik-
indi, örkuml og jafnvel dauba.
Þjóbarlíkaminn jáolir ekki þær
breytingar sem sú vinnustöðvun
hefur í för meb sér. Svört vinna
er ekkert einkamál fólks í einka-
rekstri og nema síður væri. Allar
stéttir þjóðfélagsins eiga kost á
svörtum tekjum og ekki síst þeir
sem hæst láta.
íslendingar hafa frá öndverbu
verib trúir uppruna sínum og
stoltir af arfi víkinganna. Ab end-
ingu skyldi þvf upphafib skoba:
íslendingar eru komnir af norsku
fólki á flótta undan skattheimtu
Noregskónga. Sá arfur er okkur
jafn mikib í blób borinn og ís-
lendingasögurnar. Þeim sann-
leika má aldrei gleyma þegar ís-
lenska þjóbin á í hlut.