Tíminn - 12.12.1995, Blaðsíða 5

Þri&judagur 12. desember 1995
5
Magnús H. Gíslason:
íþróttir á Alþingi
Tímarnir breytast og
mennirnir með. Á það
jafnt við um okkur þessa
óbreyttu og „okkur stjórnmála-
menn", eins og formaður fjár-
laganefndar nefnir sig gjarnan
þegar hann vill greina sig frá
almúganum.
Ekki fer sögum af því í seinni
tíð, að líkamlegar íþróttir séu
stundaðar í miklum mæli í söl-
um Alþingis. Það henti þó
stundum á árum áður. Eg
minnist þess til dæmis, að
nokkrum sinnum sá eg þann
frækna íþróttamann Hermann
Jónasson, fyrrum ráðherra og
alþingismann, koma hlaup-
andi inn í þingflokksherbergi
framsóknarmanna, smeygja
sér úr skónum og stökkva jafn-
fætis upp á borð. Og fleiri listir
átti Hermann til að leika þarna.
Þá kom það stundum fyrir, að
Karl Kristjánsson alþingismað-
ur greip annarri hendi um stól-
bak og lyfti síðan stólnum með
beinum handlegg í axlarhæð.
En þetta er líklega liðin tíð og
þær fregnir, sem nú berast af
„íþróttaiðkunum" í þinginu,
benda til þess að þær séu með
nokkuð öðrum brag en áður.
Hér á dögunum bárust hing-
að norður þær fréttir, að þver-
slaufuþingmaðurinn Ossur
Skarphéðinsson hefði verið að
halda ræðu, sem út af fyrir sig
er ekki ný bóla né telst til tíð-
inda. Þeim virðulega þing-
manni Árna Johnsen mun ekki
hafa allskostar líkað orðræða
Össurar og varð það á að hrista
höfuðið undir lestrinum. Nú
má vera, að heyrn Össurar sé
næmari en annarra dauðlegra
manna og á hann að hafa sagt,
Össur Skarphéöinsson.
VETTVANGUR
„En eigi „íþróttimar"
hinsvegar að vera fólgnar
í eymatogi og fótasparki,
þá væri æskilegra að þær
væni fremur iðkaðar í
öðnim íþróttasal en í
þinghúsinu."
er hann merkti höfuðhreyfing-
ar Johnsens:
„Mér heyrðist háttvirtur
þingmaður Árni Johnsen hrista
höfuöið."
Johnsen þingmaður mun
hafa talið, að með þessu sér-
kennilega orðalagi væri Össur
Árni johnsen.
að gefa í skyn, að eitthvað
skrölti innan höfuðskelja hans.
Honum þótti ab vonum hart
vegið að sínum innra höfuð-
búnaði og brást hib versta við.
Auðvitaö hefði hann bara átt
að labba í rólegheitum til Öss-
urar, klappar góðlátlega á koll
hans og segja: „Tómahljóð".
En í stað þess óð hann hinn
vígamannlegasti að Össuri,
greip um annað eyra hans og
snéri upp á heyrnartækið. Þá
aðferð notaði einstaka maður
þegar hann átti í átökum vib
ódæl hross, en sú aðferð var
bæði óþörf og ruddaleg, auk
þess sem ekki verður fallist á að
Össur minni beinlínis á hross.
Nú mátti ætla að Árni hefði
talið sig hafa komiö fram mak-
legum hefndum, en svo reynd-
ist þó ekki vera. Og er Össur
hafði hlynnt að sínu hart-
leikna eyra og var á leið til
Hermann jónasson.
kaffistofu með sínum hnakka-
kerrta formanni, laumast þá
ekki háttvirtur þingmaður Árni
Johnsen aftan að honum,
slæmir til hans fæti og hittir
Karl Kristjánsson.
beint á bossann, enda ekki
auðvelt að skjóta framhjá því
marki. Þessi óvenjulegi fóta-
burður á Alþingi gaf Össuri
ástæðu til að bæta við fyrri lýs-
ingu sína á Árna og líkti nú
þessum samþingmanni sínum
við hamflettan lunda. Og lauk
þar með þessari þingveislu.
Já, tímarnir breytast og
mennirnir með. Hermann Jón-
asson og Karl Kristjánsson ibk-
uðu fimleika og aflraunir í
þingflokksherbergi sínu á Al-
þingi. Vilji þingmenn nú feta
að þessu leyti í fótspor þeirra
Hermanns og Karls, þá er það
síst að lasta. En eigi „íþróttirn-
ar" hinsvegar að vera fólgnar í
eyrnatogi og fótasparki, þá
væri æskilegra að þær væru
fremur iðkaðar í öbrum
íþróttasal en í þinghúsinu.
Höfundur er fyrrum blabamabur.
Að liðnum Bindindis-
degi fjölskyldunnar
Frá skemmtun á Bindindisdegi fjölskyldunnar.
Hinn 24. nóvember síðastliðinn
var hinn árlegi Bindindisdagur
fjölskyldunnar, sem Stórstúka
íslands ásamt mörgum öðrum
félagasamtökum stób að.
I sambandi við hann voru rit-
aðar margar góbar og tímabærar
greinar, sem birtust í fjölmiðl-
um víðs vegar um landið, bæbi í
dagblöðum og hérabsblöðum.
Þá tóku bæði útvarpsstöðvar svo
og Stöð 2 virkan og jákvæban
þátt í kynningu dagsins.
Kjörorð hans var að þessu
sinni beint til foreldra og uppal-
enda með spurningunni: „Á
beinni leið til Bakkusar! foreldr-
ar í fararbroddi?" Þá var og
spurt: „Hver ræður ferbinni:
Foreldrar? Börnin? Bakkus?"
Þannig voru foreldrar og aðrir
uppalendur kallaðir til sérstakr-
ar ábyrgöar í sambandi vib
áfengis- og vímuvarnir. Og
vissulega er það staðreynd, sem
vart verður of fast kveðið að eða
of mikil áhersla á lögð, að það
eru foreldrar og uppalendur
barnanna, sem áhrifaríkastir éru
um mótun þeirra og lífsafstöðu
á framtíðarför, til heilla eða
óheilla með fordæmi sínu og
daglegum lífsstíl í orði og verki.
Hinir fornu málshættir: „Svo
læra börn málið að fyrir þeim sé
haft" og „Lengi býr að fyrstu
LESENDUR
gerð", eru enn í fullu gildi og
ættu sífellt að minna okkur á
skyldur okkar gagnvart hinni
uppvaxandi kynslóð.
Það væri áreibanlega langtum
árangursríkara, að við tækjum
ærlega í hnakkadrambið á okkur
sjálfum í stað þess ab vera sífellt
ab lemjast á unglingunum,
leggja ábyrgðina á þeirra herðar
og kenna þeim um svo og svo
margt af því sem miður fer.
Áfengislaus dagur fjölskyld-
unnar á að sýna í verki, að heill
hennar og hamingja skipar fyr-
irrúmið. Við legggjum áherslu á
breytta lífshætti, betra umhverfi
og bættan hag fjölskyldunnar.
Þab gerum við með því að draga
úr áfengisdrykkju og forða
þannig ýmsum frá því ab verða
fórnarlömb á altari Bakkusar.
Áfengislaus dagur fjölskyld-
unnar á að sýna í verki, ab heill
hennar og hamingja skipar fyr-
irrúmið. Við leggjum áherslu á
breytta lífshætti, betra umhverfi
og bættan hag fjölskyldunnar.
Það gerum við með því að draga
úr áfengisdrykkju og forða
þannig ýmsum frá því að verða
fórnarlömb á altari Bakkusar.
Það er bæði athyglisvert og
mjög þakkarvert, hve lögreglan
víða um land átti mikinn þátt í
að gera Bindindisdaginn áhrifa-
ríkan. Omar Smári Ármanns-
son, aðstoðaryfirlögregluþjónn
í Reykjavík, kemst m.a. svo að
orði í skeleggri grein, er hann
nefnir: „Af fullu fólki": „Hver og
einn noti nú tækifærið, hugsi
sinn gang og takmarki síban
neyslu áfengis eftir því sem
skynsemin segir til um, ef ekki
sjálfs sín vegna, þá vegna barna
sinna og annarra aðstandenda.
Þar fara saman hagsmunir lög-
reglu og almennings." „Bind-
indi er leið til betra lífs," segir
Helgi Seljan, fyrrverandi alþing-
ismaður, og Páll V. Daníelsson
spyr: „Eru þeir fullorðnu vanda-
mál unglinga og barna?" „Mis-
notkun áfengis bitnar oft á
heimilunum," segir Eðvarö Ing-
ólfsson rithöfundur og Geir
Bjarnason, forstöðumaður Vit-
ans og Götuvitans, fullyrðir að
áfengi eigi aldrei samleið með
börnum og unglingum.
Síst má gleyma hinni frábæru
mynd af „Þurrkaranum", sem
Sigmund teiknabi í Morgun-
blaðið í tilefni Bindindisdags-
ins, af sinni alkunnu snilld.
Á Bindindisdaginn stóðu ung-
lingar fyrir utan verslanir ÁTVR
í Reykjavík og bubu þeim, sem
þangað lögbu leið sína, upp á
ávaxtadrykki frá Mjólkursam-
sölunni. Vakti þetta framtak
verulega athygli. Þá var haldin
fjölskylduskemmtun í Vinabæ í
Reykjavík, sem bæði var fjölsótt
og tókst framúrskarandi vel. Sá
sem skipulagði hana og hafði
allan veg og vanda af fram-
kvæmdum var Jón K. Guðbergs-
son. Þá voru samkomur haldnar
á ýmsum stöðum úti á.lands-
byggðinni.
Og hver var svo niðurstaðan
og árangurinn af átaki Bindind-
isdagsins? Þeirri spurningu svar-
ar m.a. eftirfarandi brot úr dag-
bók lögreglunnar í Reykjavík frá
25. nóvember sl.: „Árlegur
Bindindisdagur fjölskyldunnar
var sl. laugardag. Ef taka á mið
af dagbókinni, virðist fólk al-
mennt hafa virt þau skilaboð,
sem send höfðu verið út í tilefni
dagsins, því afskipti lögreglunn-
ar af ölvuðu fólki voru í lág-
marki þennan dag."
Öllum þeim, sem áttu þátt í
farsælum framgangi Bindindis-
dagsins, færi ég heils hugar
þakkir fyrir lofsvert framtak,
sem vonandi á eftir að skila sér á
jákvæðan hátt í langtímaáhrif-
um, íslenskum æskulýð og ís-
lensku þjóðinni allri til heilla,
hags og farsældar.
I vikunni eftir Bindindisdag-
inn ræddi ég við unglings-
stúlku, sem sagði m.a.: „Síðasta
helgi var algjört æði. Mamma
og pabbi voru bæði heima og
bæði edrú, af því að þau sögðust
vera að halda upp á Bindindis-
daginn!" Þar, eins og vonandi
miklu víðar, báru skilabob dags-
ins góðan og tilætlaðan árang-
ur.
Bjöm fónsson
stórtemplar