Réttur - 01.07.1984, Blaðsíða 26

hluta. Vopnaframleiðsla og vígbúnaður
er einn allra stærsti þátturinn í banda-
rísku framleiðslukerfi. Að stöðva vígbún-
aðinn án þess að gerbreyta markmiðum
og eðli sjálfs efnahagskerfisins mundi hafa
í för með sér efnahagslegt hrun. Fólk sem
ekki hefur hugann við annað en fram-
leiðsluna og gróðann gengur í blindni og
kann ekki fótum sínum forráð. Það getur
anað fram af hengiflugi án þess að vita.
Bandaríkin þekkja ekki stríð á eigin landi
og þau hafa enn fávísa von um að geta
sigrað í atómstríði og lifað það af.
í Sovétríkjunum er þessu öfugt farið.
Þar þekkja menn skelfingar styrjalda af
eigin raun og vígbúnaðurinn hvílir eins og
mara á efnahagskerfinu. Sósíalisminn
getur aldrei veitt fólkinu þau lífskjör og
það frelsi, sem hann gefur fyrirheit um,
meðan þessi martröð hvílir á honum. Og
þetta er líka ein af röksemdum haukanna
í Washington fyrir nauðsyn vígbúnaðar-
kapphlaupsins.
Kalda stríðið
Nú er það svo, að stríðsundirbúningur-
inn er ekki aðeins vopnasmíði og önnur
efnisleg vígvæðing. Kalda stríðið er ekki
veigaminna. Það hefur framar öllu þann
tilgang, að telja almenningi trú um, að
Sovétríkin séu að undirbúa árás á Vestur-
lönd. Ef ekki tekst að fá fólk til að trúa
þessu, er ekki unnt að fá það til að sætta
sig við vígbúnaðinn og kjarnorkuógnirn-
ar. Þessi áróður er því engu hættuminni
en staðsetning Pershing II eldflauga og
annarra kjarnavopna. Og einmitt á þess-
um vettvangi styrjaldarundirbúningsins
hafa baráttumenn gegn kjarnorkuvopn-
um besta vígstöðu. Þeim getur mistekist
að koma í veg fyrir að settar verði upp
ákveðnar stórhættulegar kjarnorkuflaug-
ar. En með nægilegri atorku og hagnýt-
ingu allra tiltækra aðferða til þess að
fræða fólk um rétta málavöxtu geta þeir
miklu áorkað. Þegar friðarsinnar taka
undir áróðurinn um hættu frá Sovétríkj-
unum og leggja risaveldin að jöfnu þrátt
fyrir augljósar staðreyndir, sem sýna hið
gagnstæða, þá eru þeir að taka þátt í
stríðsundirbúningi NATO-haukannna,
hvort sem þeir gera sér það Ijóst eða ekki.
Er hægt að koma í veg fyrir
kjarnorkustríð ?
Og er nú komið að aðalatriðinu:
Hvernig er hægt að koma í veg fyrir
kjarnorkustríð?
Kjarnavopnin hafa ekki einungis breytt
eðli styrjalda. Þau hafa líka gerbreytt eðli
þeirra pólitísku vandamála, sem við erum
að glíma við á vorum dögum.
Marx og Engels sögðu, að öll hin
skráða mannkynssaga væri saga um stétta-
baráttu. Hversu ótal oft hefur síðan verið
vitnað til þeirra orða. Með þessa sögu-
legu sýn að leiðarljósi hef ég barist með
sósíalistum minnar kynslóðar meðan
kraftar entust. Og það er rétt: Kjarnorku-
ógnin á rót sína að rekja til heiftarlegrar
stéttabaráttu, sem spannar allan
hnöttinn. En nú erum við líka komin svo
á ystu þröm, að við verðum að beita öilu
því mannviti, sem náttúran hefur gætt
okkur, ef við eigum ekki öll að farast.
Andspænis kjarnorkuógninni erum við
öll í sama báti, hver sem staða okkar er í
þjóðfélaginu og hvar sem við eigum
heima. Til hvers er sósíalismi á jörð, sem
engir menn byggja, eða þá kapítalismi
eða „frelsi“ eins og það heitir á máli fylgj-
enda hans? Það er gersamlega marklaust
138