Réttur - 01.07.1984, Síða 64

Úr verkfallinu
Ort 3. okt., er starfsmenn voru
sviknir um útborgun mánaðar-
kaupsins:
„í fátækra er fokið skjól,
fæ ég kaupið skerta.
Ég vil heldur auðan stól
en aumingjann hann Berta.“
Atvinnurekandi endar símtal í
miðju verkfalli við verkfallsmann
með þessum orðum hrokans:
„Og skammist þið svo til að fara
að vinna fyrir þetta skítakaup!"
Giskað var á í verkfallslok að
það kostaði ríkið um 400 milljónir
króna hækkunin til starfsmann-
anna.
Auðvaldið á íslandi munar ekki
mikið um svona smáræði. Hvernig
væri að láta Aðalverktaka hf.,
samfélag íhalds og Framsóknar,
borga það með stóreignaskatti.
Það væri bara nokkur hluti þess
sem það gróðafélag á inni í spari-
sjóðunum, að ekki sé talað um
aðrar stóreignir þess.
Guðmundur Böðvarsson hefði
orðið áttræður 1. sept. sl., ef
hann hefði lifað. Látum hann
tala til okkar í nokkrum af þeim
vísum hans, er innilegast skír-
skota til hvers íslendings á
þessum örlagatímum þjóðar-
innar:
„Glitrar grund og vangur,
glóir sund og drangur.
Litli ferðalangur
láttu vakna nú
þína tryggð og trú.
— Lind í lautu streymir,
lyng á heiði dreymir,
— þetta land átt þú.
Hér bjó afi og amma
eins og pabbi og mamma.
Eina ævi og skamma
eignast hver um sig,
— stundum þröngan stig.
En þú átt að muna,
alla tilveruna,
að þetta land á þig.
Ef að illar vættir
inn um myrkragættir
bjóða svika sættir,
svo sem löngum ber
við í heimi hér,
þá er ei þörf að velja:
þú mátt aldrei selja
það úr hendi þér.
Göngum langar leiðir,
landið faðminn breiðir.
Allir götur greiðir
gamla landið mitt,
sýnir hjarta sitt.
Mundu, mömmu Ijúfur,
mundu, pabbastúfur,
að þetta er landið þitt."
Vegna mistaka í prentsmiðjunni
var í siðasta Rétti birt mynd úr
einu af leikritum þýska skáldsins
Rolf Hochhuth og er hér birt mynd
af honum sjálfum, sem þá átti að
koma.
NEISTAR
176