Morgunblaðið - 17.07.2006, Qupperneq 27

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 17. JÚLÍ 2006 27
MINNINGAR
✝ Kristín Magnús-dóttir fæddist í
Skinnalóni á Mel-
rakkasléttu 20. des-
ember 1930. Hún
lést á líknardeild
Landsspítalans í
Kópavogi 9. júlí síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
frá Skinnalóni,
Magnús Stefánsson,
f. 1. júní 1889, d. 21.
október 1963, og
Hólmfríður Guð-
mundsdóttir, f. 8.
ágúst 1894, d. 27. september 1994.
Systkini Kristínar eru Rannveig
Ólöf, f. 16.6. 1912, d. 14.9. 1988,
Sigríður, f. 3.3. 1915, d. 11.11.
1979, Hörður, f. 16.4. 1917, d.
25.6. 1970, Guðmundur, f. 10.12.
1921, d. 9.9. 1994, og Stefán f. 17.
nóvember 1924.
Jafnframt ólst hún
upp með systursyni
sínum Jóhannesi K.
Guðmundssyni, f.
13.10. 1934, d. 3.
febrúar 2005.
Eiginmaður
Kristínar var Högni
Magnússon, f. í
Vestmannaeyjum
18. júní 1921, d. 10.
október 1994. Synir
þeirra eru: Einar
Ottó, f. 1953, sonur
hans er Guðmundur
Ingi, f. 1982; og Magnús Hörður, f.
1964, maki Hrafnhildur Sigurðar-
dóttir, dóttir þeirra er Kristín
Högna, f. 1996.
Útför Kristínar verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Elsku Stína, nú er komið að
kveðjustund, það er svo margs að
minnast. Fyrst kemur mér í hug
hvað þú varst góð mamma, tengda-
mamma, og amma. Ömmubörnin
þín voru tvö, Guðmundur Ingi og
Kristín Högna sem voru augastein-
arnir í þínu lífi. Allt vildir þú fyrir
þau gera, þú bókstaflega snerist í
kringum þau.
Alltaf var nóg að gera hjá þér í
öllum félagsstörfunum enda skap-
góð kona, breyttir aldrei um skap,
alltaf brosandi og lést þér aldrei
leiðast. Byrjaðir oft daginn á sund-
ferð sem voru margar, spilaferðir,
golfferðir og söngur að ógleyman-
legum öllum málningarnámskeiðun-
um. Þú varst svo félagslynd að þú
áttir marga góða vini.
Stína, þú varst mikil listakona,
það er margt af þínum listamunum
sem þú skilur hér eftir hjá okkur,
öll fallegu málverkin þín sem við öll
kunnum svo vel að meta, allt glerið
sem þú bjóst svo fallega hluti til úr,
að ekki sé minnst á keramikið sem
þú bjóst m.a. til, svo fallega engla
sem við eigum eftir að hafa hjá okk-
ur til minningar um þig.
Að ferðast þótti þér gaman, enda
voru þær ekki fáar utanlandsferð-
irnar hjá þér. Ég fékk að fara í
nokkrar sólarlandaferðir með þér,
Kanarí, Benidorm og Portúgal og
voru það okkar góðu stundir í sól-
inni. Að ekki sé nú minnst á allar
góðu stundirnar sem við fjölskyldan
áttum saman í Vestmannaeyjum,
s.s. á Þjóðhátíð.
Þú varst ávallt svo heilsuhraust
og vissir varla hvað verkjalyf var.
Þú hafðir oft á orði að stigarnir
heima hjá þér væru þinn leikfim-
istími og oft þakkaðir þú þeim fyrir
þitt góða heilsuform.
Stína, þegar ég þurfti á þér að
halda, s.s. með því að passa fyrir
mig, sækja mig og allt annað sem
ég bað þig um sagðir þú ætíð já við
því, það væri ekkert mál, eins og þú
orðaðir það. Jafnframt vil ég þakka
þér fyrir það hvað þú reyndist son-
um mínum vel allt frá fyrstu kynn-
um.
Nú ert þú hjá honum Högna þín-
um. Guð blessi þig og varðveiti.
Minningar um ykkur lifa áfram í
hjörtum okkar allra í öllum þeim
ógleymanlegu stundum sem við átt-
um saman.
Kveðja frá tengdadóttur.
Hrafnhildur Sigurðardóttir.
Elsku amma mín og trúnaðarvin-
kona.
Þú hefur verið besta vinkona mín
og ég vonandi þín.
Það var alltaf svo gaman að vera
með þér, þú varst alltaf svo jákvæð
og kurteis við alla. Mér þótti svo
skemmtilegt þegar þú sóttir mig í
skólann og við fórum saman á mat-
sölustaði.
Við áttum svo góðan tíma saman
við að mála, spila, tefla, baka, lita, í
búðum og allt hitt. Takk fyrir allar
góðu stundirnar. Vonandi líður þér
vel hjá Högna þínum.
Það var vont að missa þig.
Kristín Högna Magnúsdóttir.
Elsku Stína, mikið finnst mér erf-
itt að hugsa til þess að þú sért ekki
á þínum stað í Rjúpufellinu. Ég kem
aldrei aftur til þín að borða margra
laga hrökkbrauð með smjöri.
Rjúpufellið var minn uppáhalds-
staður í Reykjavík þegar ég var
yngri. Að fá að sofa hjá ykkur
Högna, leika með litateninginn og
sofa í gráa svefnsófanum var bara
það besta í heiminum og ekki
skemmdi að fá endalaust mikið af
hrökkbrauðinu okkar. Stína, ég held
ég hafi aldrei sagt þér það, að þú
varst mér eins og amma. Og alltaf
þegar ég talaði um þig við vini mína
sagði ég alltaf: „æi hún er mamma
hans Otta, hún er eiginlega svona
hálfgerð amma mín.“ En svo þegar
ég varð eldri þá sáumst við minna.
En alltaf hugsaði ég um Rjúpufellið
þegar ég fór til Reykjavíkur.
Þegar ég var búin að eiga stelp-
una mína, skipti það mig svo miklu
máli að þú sæir hana.
Þegar við mamma vorum uppá
landi núna í febrúar þá gerðum við
margar tilraunir til að koma í heim-
sókn en aldrei varstu heima. En ég
neitaði að gefast upp, sem betur fer
því mikið er ég þakklát núna fyrir
þessa heimsókn. Hvað það var gott
að koma aftur til þín eftir langan
tíma, ekkert hafði breyst nema sval-
irnar orðnar fínni og svefnsófinn
farinn. Kominn lazy-boy í staðinn,
sem Kristbjörg sofnaði í, og okkur
fannst það svo krúttlegt.
Ég fann um daginn krossinn sem
þú bjóst til handa mér í ferming-
argjöf, mér þótti svo vænt um hann
því þú gerðir hann bara handa mér.
Það var alltaf svo gott að koma til
þín og ykkar Högna. Þú varst alltaf
svo góð og hlý. Ég mun sakna þess
að geta ekki kíkt aftur til þín. En ég
veit að núna líður þér betur og ert
komin til hans Högna þíns.
Takk fyrir allt sem þú hefur gefið
mér í gegnum árin, elsku Stína mín.
Elsku Einar Ottó, Hörður og fjöl-
skyldur, ég sendi ykkur mínar
dýpstu samúðarkveðjur og bið góð-
an Guð að styrkja ykkur í sorginni.
Símonía Helgadóttir.
Elskulega móðursystir mín og
vinkona okkar. Það er svo skrýtin
tilhugsun að þú skulir vera farin frá
okkur. Við sem vorum vön að hitt-
ast eða heyrast nánast daglega.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Þín,
Magnea og Pétur.
Elsku Stína, við viljum þakka fyr-
ir allar yndislegu samverustundirn-
ar, það var alltaf svo gott að vera í
kringum þig, þú hafðir svo góða
nærveru, varst svo jákvæð og já
bara yndisleg í alla staði.
Við vorum vanar því að hittast
heima hjá mömmu allar saman í
dekur, fá litun og plokkun, stundum
lökkun líka, svo sátum við og spjöll-
uðum um allt og ekkert. Það var svo
gaman hjá okkur. Við eigum svo
mikið af fallegum minningum um
þig, alveg síðan við munum eftir
okkur vorum við alltaf að gera eitt-
hvað skemmtilegt saman. Við pínu-
litlar systur í pössun hjá ykkur
Högna og kúrðum sín hvorum meg-
in við þig uppi í rúmi og þú varst að
lesa fyrir okkur músasögu, við að
fara í sumarbústaði og keyra um
landið með stoppum á hinum og
þessum hótelum, það var farið í
sund og legið í sólbaði. Svo var allt-
af svo hátíðlegt að koma til þín í
kringum jólin, heimilið var svo fal-
legt og það var svo fínt og flott allt,
eins og þú sjálf varst alltaf svo flott
og fín, bauðst okkur alltaf upp á gos
borið fram í glasi á fæti. Það var svo
huggulegt og þennan sið höfum við
systur báðar tekið upp eftir þig. Þá
bökuðum við stundum og þið
mamma voruð oft að myndast við að
sauma, þú gast nú saumað allt
hreinlega. Svo varstu svo listræn
eins og listaverkin eftir þig bera
merki um.
Núna ertu komin í faðm Högna
þíns. Hann hefur aldeilis tekið vel á
móti þér, það er gott að hugsa til
þess. Þú ert í hugum okkar og
hjörtum og verður um ókomna
framtíð. Ástarkveðjur, þínar frænk-
ur,
Arna og Þóra Pétursdætur.
Mig langar að minnast Stínu vin-
konu minnar, við höfum verið góðar
vinkonur allt okkar líf og gert
margt saman um ævina, fyrst á
Raufarhöfn þegar við vorum ungar
og svo giftumst við eyjamönnum og
bjuggum í Eyjum og hittumst nær
daglega. Báðar áttum við tvo stráka
og yngri strákana með rúmlega
mánaðar millibili á sama árinu.
En svo kom gosið og þú og fjöl-
skyldan fluttuð ekki aftur til Eyja,
en svo kveður þú á goslokahátíð
okkar. Við höfum oft hist á goslok-
um og Þjóðhátíðum og skemmt okk-
ur vel, þú hafðir mjög gaman af
söng og dansi og svo varst þú list-
ræn líka, málaðir myndir og föndr-
aðir, og alltaf í góðu skapi. Það er
nú rétt ár síðan þú veiktist, þú varst
alltaf vongóð um bata en svo komu
slæmir tímar hjá þér líka. Ég talaði
við þig nýlega og þá varst þú komin
á Líkn, mér brá en þar kom ég oft á
síðastliðnum tveimur árum. Þar
voru tvær systur mínar sína síðustu
daga, það er yndislega hugsað um
fólk þar. Ég var á ættarmóti þessa
helgi og hugsaði mikið til þín, ég
ætlaði að koma til þín á sunnudeg-
inum, og eiga með þér góða stund
áður en ég færi með skipinu heim til
Eyja. Ég kom á Líkn en þá hafðir
þú kvatt um morguninn, ég átti ekki
von á því að þú færir svona fljótt, þó
ég vissi að enginn færi af Líkn
nema til Guðs.
Elsku Stína, ég veit að hann
Högni þinn er búinn að taka á móti
þér og nú eruð þið hamingjusöm
eins og þið voruð alltaf. Ég þakka
allar góðu stundirnar með þér,
kæra vinkona.
Elsku Einar og Hörður, við Rikki
biðjum fjölskyldum ykkar blessunar
og vottum ykkur innilega samúð.
Þórdís.
Elsku Stína mín.
Kynni okkar hófust hér í Reykja-
vík fyrir 30 árum, þó við værum
báðar frá Raufarhöfn en 5 ára ald-
ursmunur var á okkur. Það voru
skemmtilegar stundir sem við átt-
um saman; kaffihúsaferðir, rútu-
ferðirnar með eldri borgurum og
mér sérstaklega minnisstæð ferðin
okkar til Vestmannaeyja en þar
bjóst þú um árabil og sýndir okkur
alla fallegu staðina í Eyjum. Nám-
skeiðin sem við sóttum saman þar
sem þú hvattir mig óspart áfram til
að sækja og mun ég verða ævinlega
þakklát fyrir það. Þú varst alltaf svo
blíð, með góða lund og svo gott að
umgangast þig. Nú veit ég að þér
líður betur en söknuðurinn er mik-
ill.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Ég votta börnum, tengdabörnum
og barnabörnum mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Stínu.
Pálína Einarsdóttir.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem.)
Elsku Stína, takk fyrir allt.
Þínir vinir
Karl, Jóna og Marta.
KRISTÍN
MAGNÚSDÓTTIR
Í dag er 17. júlí og hefði móðir mín
því orðið 90 ára, en hún lést 7. apríl
sl. og faðir minn sem lést árið 1992,
hefði orðið 95 ára hinn 6. júní sl.
Á þessum tímamótum langar mig
að minnast foreldra minna með þess-
um ljóðlínum um leið og ég þakka
þeim samfylgdina og allt sem þau
hafa fyrir okkur gert og gefið af sér í
gegnum tíðina.
Við eigum margt í minninganna sjóði
og myndaröðin fram í hugann streymir,
við sjáum aðeins þó, í litlu ljóði
lítið brot af því sem hjartað geymir.
RAGNHEIÐUR SVEINBJÖRNS-
DÓTTIR OG PÁLMI PÁLSSON
✝ RagnheiðurSveinbjörns-
dóttir fæddist á
Snorrastöðum í
Laugardal 17. júlí
1916 og ólst þar
upp. Hún lést á
Heilbrigðisstofn-
un Suðurlands á
Selfossi 7. apríl
síðastliðinn og var
jarðsungin frá
Skálholtskirkju
laugardaginn 15.
apríl.
Pálmi Pálsson
fæddist á Hjálmsstöðum. 6. júní
1911, ólst þar upp og bjó alla tíð.
Hann lést á heimili þeirra hjóna
19. febrúar 1992 og var jarðsung-
inn frá Skálholtskirkju laugar-
daginn 29. febrúar 1992.
Þau sáu dagsins ljós við sinnhvorn bakk-
ann
á silfurtærri á, er jörðum skipti,
og höfðu að vinum heimalning og rakkann
þeim hugarflugið upp til skýja lyfti.
Ekkert getur stöðvað ástarþrána
né afl sem býr í krafti hjónabandsins,
því flutti hún sig, stúlkan yfir ána
til elskhugans og fyrirheitna landsins.
Þau reistu hús og hófu búskap saman
þó hefðu fátt til skeiðar og til hnífsins,
og samlífið var bæði sorg og gaman
því sjaldan rætast allir draumar lífsins.
Í krafti ástar kærleiksgeislar skína
og krefjast margs er gengurðu út í daginn,
hin unga brúður ól upp systur sína
og saman fluttu þær í nýja bæinn.
Börnin fæddust fjölmargt þurfti að vinna
fást við matinn, sauma föt og prjóna,
inni jafnt sem útiverkum sinna
öllu af sömu kostgæfninni þjóna.
Við öflun tekna oft var nóg að gera
Og ánægður fór bóndinn inn á heiðar.
Hann reyndist öðrum ráðsnjallari vera
Við rjúpna-tófu-minka og silungsveiðar.
Fjölmargt var til lista lagt þeim hjónum
og líf og fjör er gafst frá verkum næði,
heyra mátti óm af orgeltónum
enda höfðu numið tónlist bæði.
Þau höfðu margt til málanna að leggja
og margir þangað ráð og aðstoð sóttu,
og gestrisnin í blóði þeirra beggja
bæinn fyllti jafnt að degi og nóttu.
Af alúð bæði umhverfi sitt prýddu
áfram lengi þeirra verka njótum,
með vinnulúnum höndum skógi skrýddu
skákir sem að stóðu höllum fótum.
Árin liðu fæddust barnabörnin
blíður faðmur öllum hlýju veitti,
lífið snerist áfram eins og kvörnin
ellikerling sína hnefa steytti.
Líkt hjá flestum endar ævisaga
ofin hlýju, meitluð sorg og gleði,
þau lifðu sátt um sína jarðardaga
og sofa nú á himins mjúka beði.
(Friðrik Steingrímsson frá Grímsst.)
Elsku mamma og pabbi, takk fyrir
allt. Guð geymi ykkur.
Þórdís Pálmadóttir
og fjölskylda.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is – smella á reitinn Senda
efni til Morgunblaðsins – þá birtist
valkosturinn Minningargreinar
ásamt frekari upplýsingum.
Skilafrestur Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virk-
um dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðjudegi).
Ef útför hefur farið fram eða grein
berst ekki innan hins tiltekna
skilafrests er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar sem
pláss er takmarkað getur birting
dregist, enda þótt grein berist áð-
ur en skilafrestur rennur út.
Minningar-
greinar