Lesbók Morgunblaðsins - 16.06.2007, Side 4

4 LAUGARDAGUR 16. JÚNÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
lesbók
Eftir Hrafnhildi Hagalín
hhagalin@hotmail.com
Þ
ið ættuð að spyrja áður en þið
takið myndir,“ segir ungur hippi
sem situr flötum beinum í möl-
inni á bílastæðinu fyrir framan
Beneficio ásamt félögum sínum.
„Annars gæti einhver ráðist á
ykkur og brotið myndavélina.“ Vinir hans
hlæja. „Bara grín,“ segir annar. „Peace and
love.“ Á slitinni rúmdýnu rétt hjá þeim hossast
nokkur börn upp við gamalt bílhræ og heilsa
glaðlega. Þau segjast vera búin að búa í nýlend-
unni í nokkur ár og gangi í skóla uppi í Canar.
„Það er bærinn hérna fyrir ofan,“ segja þau og
benda. „Það tekur hálftíma að labba þangað.“
Hippanýlendan Beneficio var upphaflega
stofnuð fyrir sextán árum af bresku hjónunum
Chris og Yvonne sem komu til Alpujarras-
héraðs í leit að stað sem hefði lækningamátt því
Chris var heilari. Alpujarras-hérað hafði fengið
orð á sig meðal útlendinga fyrir að vera ein-
stakur staður hvað náttúrufegurð og gróður-
sæld varðaði, þar verða Spánverjar t.d. elstir,
þökk sé ómenguðu vatninu úr Sierra Nevada-
fjallgarðinum fyrir ofan og tæru fjallaloftinu,
segja menn. Héraðið er eitt það heitasta á
Spáni, þar er „sub-trópíkal“ loftslag og ríkuleg
uppskera alls kyns ávaxta og grænmetis allt ár-
ið um kring. Bretinn Chris Stewart, fyrsti
trommuleikari hljómsveitarinnar Genesis, sett-
ist að í héraðinu fyrir um tuttugu árum síðan.
Árið 1999 sendi hann frá sér bókina Driving
Over Lemons sem fjallar um fyrstu kynni hans
af innfæddum eftir að hann hóf þar búsetu.
Bókin varð metsölubók og Alpujarras-hérað
varð enn þekktara meðal Breta og annarra út-
lendinga sem streymdu þangað í leit að meiri
lífsgæðum í þessari „hálfgerðu paradís“ þar
sem ávextirnir svo að segja hrynja af trjánum.
Fleiri þekktir einstaklingar vöktu einnig at-
hygli á svæðinu, t.d. söngkonan Joan Baez sem
keypti sveitasetur fyrir tuttugu árum beint fyr-
ir ofan hippanýlenduna.
Öll veröldin er heimili mitt
Á bílastæðinu í Beneficio á þessum sunnudegi
birtist maður sem býr í sendiferðabíl ásamt
konu sinni. Aðspurður segist hann vera búinn
að búa í nýlendunni í sex mánuði en ekki vita
hvað hann verði lengi. „Öll veröldin er heimili
mitt,“ segir hann. „Ég er alls staðar sæll af því
að þetta er allt saman hér,“ segir hann og bend-
ir á höfuð sér. „Það er alltaf sami hausinn á
manni hvert sem maður fer og ekki hægt að
skipta um hann. Mér líður alls staðar vel. Og nú
er ég hér. Þetta er stórkostlegur staður.“
Þegar komið er inn í Beneficio blasir við
frumskógur eins og hægt er að ímynda sér að
sé á hitabeltissvæðum Afríku eða Asíu. Him-
inhá tré gefa gott skjól í gilinu þar sem hipp-
arnir hafa sest að. Litlir stígar liggja inn eftir
því miðju og meðfram þeim, á stangli, eru tjöld
og moldarkofar, leirkofar og strákofar, lítil hús
búin til úr plönkum og þakplötum með allavega
gluggum og hurðum. Mörg húsanna eru eins og
klippt út úr ævintýrinu um Hans og Grétu eða
dvergana sjö, misstórir strompar eða ryðgaðir
rörbútar standa upp úr þökunum og á veturna
liðast reykjarstrókar upp úr þeim sumum því
hér getur verið kalt yfir vetrarmánuðina.
Á einu skilti nálægt innganginum stendur
„Tékkneskt bakarí“. Fyrir framan það sitja
maður og kona um þrítugt. Konan er að móta í
höndunum pípu úr leir. „Ég er ítölsk,“ segir
hún, „á tvö börn og kom hingað af því ég nennti
ekki að vinna í einhverri verksmiðju allan dag-
inn. Ég er ein með börnin og það er því miklu
auðveldara fyrir mig að vera hér. Ég vil miklu
frekar hanna svona hluti og vera meira með
börnunum mínum. Ég baka líka brauð og pítsur
til að vinna fyrir mér, stundum fer ég á akrana
hér í kring og tíni ólífur og fæ þá borgað í ólífu-
olíu. Ég hef engan áhuga á peningum,“ segir
hún.
Greitt með maríjúana
Margir íbúanna í Beneficio stunda einmitt
vöruskipti, rækta grænmeti og ávexti og skipta
á þeim og ýmsum öðrum nauðsynjavörum.
Menn búa til hina og þessa muni, hálsfestar,
armbönd og ýmsa smáhluti, og selja á mörk-
uðum í bæjunum í kring. Sumir íbúanna
eru tónlistarmenn sem flakka um og
spila, aðrir geyma kannski leynda
fjársjóði sem þeir draga fram lífið
á. Hér vex líka maríjúanaplantan
næstum villt og íbúar Beneficio
nota hana sem lækningajurt
– sumir skipta á henni og
fá mat í staðinn. „Ég
nota maríjúana sem
eins konar gjald-
miðil,“ segir Bret-
inn Tony sem býr í indíánatjaldi efst í hipp-
anýlendunni á einangruðum stað. „Mér finnst í
raun betra að nota maríjúana en peninga. Að
gefa til baka eitthvað sem náttúran gefur okk-
ur. Þú veist að einhver fær sér góðan smók og
hefur það gott og þú færð brauð eða eitthvað í
staðinn. Það skaðar engan.“ Tony lifir á einni
evru (89 kr.) á dag en starfaði áður sem verk-
fræðingur í Bretlandi. „Þá þénaði ég um 7.000
evrur á mánuði. Ég hef þegar lifað lífi þar sem
ég átti mikla peninga og það gaf mér frekar lít-
ið. Nú bjóða foreldrar mínir mér gull og græna
skóga ef ég vil koma til baka. Þau vilja gera allt,
kaupa handa mér íbúð, en ég hef afþakkað. Af
hverju ætti ég að vilja fara inn í einhverja íbúð
þegar ég bý í fallegum dal?“
Paradís fyrir börn
Í Beneficio eru um sjötíu börn og þau ganga að
mestu sjálfala. Á morgnana labba þau upp
þrönga kindatroðninga í spænskan skóla í bæn-
um Canar fyrir ofan nýlenduna, sum eru keyrð
og einstaka barn gengur í Waldorf-skóla í Ór-
giva, sem er stærsti bær Alpujarras-héraðs.
Þangað sækja hipparnir þá þjónustu sem þeir
þurfa. Börnin tala öll spænsku, oft með mis-
munandi hreim því foreldrarnir koma alls stað-
ar að. Þau eru allavega útlits og ganga mörg
hver berfætt eða ber-
Hafa hipparnir lausnina?
HIPPAMENNINGIN dó ekki út þegar ’68
kynslóðin eltist eins og margir kunna að hafa
haldið. Á mörgum stöðum í Evrópu og
Bandaríkjunum má enn finna nýlendur þar
sem menn hafa horfið á vit náttúrunnar og
lifa við mjög frumstæð skilyrði, oft án allra
nútímaþæginda. Þetta eru börn eða jafnvel
barnabörn ’68 kynslóðarinnar (þó svo að eina
og eina eftirlegukind sé þar líka að finna)
sem hafa þá sameiginlegu trú að afturhvarf
til einfaldari og frumstæðari lifnaðarhátta í
nánum tengslum við móður jörð sé það eina
sem geti bjargað plánetunni úr því sem kom-
ið er. Eina slíka nýlendu er að finna í Alpuj-
arras-héraði á Suður-Spáni. Þar búa um tvö
hundruð og fimmtíu manns sem koma alls
staðar að úr heiminum. Greinarhöfundur
heimsótti hippanýlenduna Beneficio fyrir
skemmstu ásamt hollenska ljósmyndaranum
Yvonne og tók þar nokkra íbúa tali.
Öll veröldin er heimili mitt „Ég er alls staðar sæll, öll veröldin er heimili mitt.“