Morgunblaðið - 25.04.2007, Blaðsíða 30

30 MIÐVIKUDAGUR 25. APRÍL 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Vertu sæll elsku bróðir.
Elsku Daiva, Gunnar, Óli
og Daníel, megi guð gefa
ykkur styrk í ykkar sáru
sorg.
Lát opnast augu mín,
minn ástvin himnum á,
svo ástarundur þín
mér auðnist skýrt að sjá:
hið fríða foldarskraut,
hinn fagra stjarnaher
á loftsins ljómabraut
og ljóssins dýrð hjá þér.
Lát opnast himins hlið,
þá héðan burt ég fer,
mitt andlát vertu við
og veit mér frið hjá þér.
Þá augun ekkert sjá
og eyrun heyra ei meir
og tungan mæla ei má,
þá mitt þú andvarp heyr.
(Valdimar Briem)
Stefanía og fjölskylda.
HINSTA KVEÐJA
✝ Einar Ólafssonviðskiptafræð-
ingur fæddist í
Reykjavík 16. nóv-
ember 1952. Hann
lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 17. apríl síð-
astliðin. Foreldrar
hans voru Ólafur
Ragnar Karlsson
málarameistari og
Hrefna Einarsdóttir
iðjuþjálfi. Systur
Einars eru Stefanía
María og Sigríður
Jóna. Bróðir Einars, Ragnar, lést
1993.
Einar kvæntist 14. júní 1975
Önnu Lilju Gunnarsdóttur. Þau
skildu. Þau eiga tvo syni, Gunnar
Ragnar, f. 15. nóvember 1978, son-
ur hans er Daníel Snorri, f. 11. júní
1998. og Ólaf Pál, f. 16. júní 1983.
Einar kvæntist 2. ágúst 1999
Ragnheiði Björk Guðmunds-
dóttur. Þau skildu. Sambýliskona
Einars er Daiva Léliené, f. 1. febr-
úar 1972. Foreldrar hennar eru
Jonas Remeskevicius og Lena
Remeskeviciené.
Einar byrjaði starfsferil sinn á
sjó en árið 1975 varð
hann verslunarstjóri
í versluninni Hóla-
garði í Reykjavík.
Hann keypti Sæl-
gætisgerðina Ópal
árið 1981 og rak
hana þangað til
hann flutti með fjöl-
skyldunni til Banda-
ríkjanna til fram-
haldsnáms í
viðskiptafræðum ár-
ið 1987. Þau fluttu
aftur til landsins ár-
ið 1995 og vann Ein-
ar í ýmsum fyrirtækjum næstu ár-
in svo sem Olís, Gistiheimilinu
Egilsborg, Háskólanum á Bifröst
og Háskólanum á Akureyri. Einar
vann að ýmsum málefnum, s.s. að
efla íslenskan tennis og hafði mik-
inn áhuga á umhverfismálum. Ár-
ið 2002 stofnaði hann fyrirtækið
Sólarræstingu, sem hann rak til
dauðadags, og er Sólarræsting
fyrsta ræstingarfyrirtækið hér á
landi sem fær umhverfismerkið
Græna svaninn.
Útför Einars verður gerð frá
Hallgrímskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Einar hefur kennt mér svo margt
á okkar tíma saman en það er eitt
gildi sem segir það allt:
Gerðu allt það góða sem þú getur,
með öllum þeim ráðum er þú getur,
á allan þann hátt er þú getur,
alls staðar þar sem þú getur,
öllu því fólki er þú getur,
eins lengi og þú framast getur.
(John Wesley.)
Þegar ég reyni að skilja þessi orð
og hvers vegna við erum ekki leng-
ur saman þá kemst ég að þessu
svari eftir Abraham Lincoln:
Það er ekki víst að ég sigri en ég hlýt að
ganga heill til baráttunnar.
Það er ekki víst að mér takist ætlunaverk
mitt en ég hlýt að lifa í samræmi við það
sem mér er gefið.
Hann er farinn frá okkur en hann
hefur kennt okkur hans veg og við
höldum áfram áleiðis.
Daiva Léliené.
Elsku sonur minn.
Mig langar að segja við þig nokk-
ur orð, þó svo að ég viti ekki hver
þau verða. Frá fyrstu mínútu elsk-
aði ég þig afar heitt og það hef ég
gert alla okkar samverutíð. Í allan
vetur ertu búinn að standa eins og
klettur í þínum miklu veikindum og
hefur hert okkur hin upp. Þú lést
aldrei neinn bilbug á þér finna.
Ég bið góðan guð að styrkja
Daivu, synina þína Gunnar Ragnar
og Ólaf Pál og afastrákinn hann
Daníel Snorra.
Í þínum, Herra, helgidóm
vér hefjum upp vorn barnaróm.
Heyr hann af hæstri mildi.
Og þótt vort auðmjúkt ástarkvak
þér ei sé verðugt, mót því tak
sem fórn í fullu gildi.
Þitt heilagt orð, sem hljómar oss,
sé hjörtum vorum dýrast hnoss
og sannur sálarkraftur,
það veri oss á vegum ljós
og vort hið æðsta sigurhrós,
þá héðan höldum aftur.
(Guðmundur Einarsson.)
Kveðja,
mamma.
Ég vil minnast bróður míns með
nokkrum orðum og nota tækifærið
til að þakka fyrir að hafa fengið að
verða samferða honum þann tíma
sem við áttum saman. Einar var
stóri bróðir minn og alla tíð hef ég
litið upp til hans sem fyrirmyndar
sem vert er að fylgja. Leiðir okkar
lágu ekki almennilega saman fyrr
en eftir að við misstum bróður okk-
ar í ömurlegu slysi fyrir tæpum
fjórtán árum. Þá bjó Einar með
fjölskyldu sinni í Bandaríkjunum.
Fljótlega eftir andlát Ragnars
flutti Einar alkominn til Íslands aft-
ur og við systkinin náðum að tengj-
ast þeim böndum sem voru mér
ómetanleg. Við leituðum bæði svara
í andlegum málefnum og gat ég í
byrjun frætt hann á ýmsu sem ég
hafði uppgötvað í andlegri leit minni
en það leið ekki langur tími þar til
Einar var farinn að fræða mig um
margt sem hann upplifði í leit sinni.
Alla tíð síðan höfum við borið bæk-
ur okkar saman og reynt að lifa
samkvæmt þeirri Guðs trú sem okk-
ur var kennd. Einar var heiðarlegur
maður og einbeittur mjög og lét
mig óspart heyra ef honum mislík-
aði eitthvað sem ég gerði eða sagði.
Það gerði hann reyndar við alla en
þetta var það í fari hans sem ég
sóttist eftir. Ég gat alltaf reitt mig á
að hann segði mér til á þann besta
hátt sem hann kunni.
Lífið hefur ekki alltaf verið auð-
velt fyrir okkur í fjölskyldunni.
Stundum fannst mér áföllin hafa
verið meiri hjá okkur en þolanlegt
var en Einar gat alltaf bent á góða
og jákvæða hluti í stað þeirra sem
ekki voru eins bjartir. Síðasta bar-
áttan hans var ströng og óréttlát en
ennþá gat hann kennt okkur að
horfa á bjartar hliðar lífsins og gef-
ast ekki upp. Það sem hann kenndi
mér var margt en fyrst og fremst
var það að njóta dagsins í dag og
horfa alltaf fram á veginn með von í
hjarta.
Ég vil þakka stóra bróður mínum
fyrir samfylgdina og bið Guð um að
gæta hans. Eins bið ég Guð um að
styrkja Daivu sem reyndist honum
svo dýrmætur samferðamaður,
Gunnar og Óla sem voru svo lán-
samir að eiga Einar fyrir föður og
hann var alltaf svo óendanlega
stoltur af og Daníel, litla afastrák-
inn sem hann vildi svo gjarnan hafa
getað sinnt meira. Guð og englarnir
veri með okkur öllum.
Sigríður.
Einar frændi okkar lést langt um
aldur fram 17. apríl síðastliðinn eft-
ir erfið veikindi.
Elsku Hrefna, það er mikið á þig
lagt í þessu lífi. Ekkert foreldri ætti
að þurfa að ganga í gegnum þá raun
að horfa á eftir barni sínu í gröfina.
En einhver er tilgangurinn þó að
við skiljum hann ekki. Hugur okkar
dvelur hjá ykkur, nánustu ættingj-
um Einars þessa dagana og við biðj-
um góðan Guð að veita ykkur styrk.
Ég aldrei hef lofað að brautin sé bein,
né blómstígar gullskrýddir alla leið heim.
Ég get ekki lofað þér gleði án sorgar,
á göngu til himinsins helgu borgar.
En eg hefi lofað þér aðstoð og styrk,
og alltaf þér birtu þó leiðin sér myrk.
Mitt ljúfasta barn ég lofað þér hef,
að leiða þig sjálfur hvert einasta skref.
(Staðf. Hjálmar Jónsson.)
Vonum að þessi orð veiti ykkur
einhverja huggun um leið og við
kveðjum góðan dreng og þökkum
honum samfylgdina.
Sigrún (Systa) og börn.
Þegar ég kveð vin minn og
frænda Einar Ólafsson reikar hug-
urinn til æskuáranna. Þó að Einar
sé bróðursonur minn vorum við á
svipuðum aldri og höfum því átta
margar góðar stundir, bæði sem
litlir drengir og fullorðnir menn.
Það er ólýsanlega erfitt að sætta sig
við fráfall Einars það eru aðeins um
sjö mánuðir frá því hann veiktist.
Ég heimsótti hann síðast hinn 1.
apríl, þá var hann orðin mjög veikur
en var ekki á því að gefast upp, allt
skyldi reynt.
Elsku vinur, ég ætla geyma
minningarnar í huga mér, við hjónin
biðjum Guð að gefa móður þinni,
sonum, sonarsyni, systrum og sam-
býliskonu styrk því mikið hefur
dunið á fjölskyldunni á stuttum
tíma.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Guð blessi þig og verndi, elsku
vinur, þér munum við aldrei
gleyma.
Sigurður Karl Karlsson og
Soffía Árnadóttir.
Frændi minn Einar Ólafsson er
burt kallaður á besta aldri. Einar og
ég vorum systkinasynir og höfum
fylgst að frá því vorum litlir. Við
slitum barnsskónum saman og svo
tóku unglingsárin við þó að Einar
hafi verið aðeins yngri fundum við
ekki fyrir því. Einar var tryggur
frændi, það voru mörg símtölin sem
hann hringdi eða kom að heilsa upp
á frænda eins og hann kallaði mig.
Oft kom hann á vinnustað til að
fylgjast með hvernig gengi, síðan
kom hann til starfa hjá mér um
tíma til að kynnast því sem ég var
að gera og helst að fá að taka á því
eins og hann orðaði það. Að vera úti
að vinna undir berum himni og anda
að sér fersku lofti fannst honum
yndislegt, hann var duglegur og
góður verkmaður.
Síðar stofnaði Einar fyrirtæki
sem hann rak ásamt konu sinni. Oft
miðluðum við hvor öðrum og leið-
beindum hvernig væri gott að
standa að fyrirtækjarekstri. Einar
var ljúfur og góður frændi sem ég
mun sakna, hann gaf mér margt í
lífinu það var gott að eiga hann að.
Við erum aldrei búin undir það að
kveðja en fyrirheit Drottins um ei-
líft líf gefa okkur von um endur-
fundi í dýrð eilífðarinnar. Er ég
kveð Einar í þökk fyrir samfylgd og
vináttu á lífsins vegi felum við hann
þeim Guði sem gaf honum lífið.
Biðjum góðan Guð að styrkja eig-
inkonu, syni móður, systur og ætt-
ingja og vini.
Þinn frændi
Karl Stefán Hannesson.
Ég kynntist Einari Ólafssyni fyr-
ir tæpu ári en það varð til þess að
hann réð mig sem þjónustustjóra
hjá fyrirtæki sínu, Sólarræstingu. Á
þessum fyrsta fundi okkar mætti
mér kraftmikill og einbeittur ein-
staklingur, sem hafði áhuga á öllu
innan þessa heims og utan, einn
stærsti persónuleiki sem ég hef fyr-
ir hitt um ævina. Einar var maður
mikils sjarma en einnig hafði ég á
tilfinningunni að augu hans næðu að
lesa sálu hvers þess er við hann
ræddi. Einar hafði því við fyrstu
kynni mikil áhrif á mig, enda hans
helstu kostir að hafa einstakan
hæfileika til að hrífa fólk með sér,
ásamt óbilandi sannfæringarkrafti
og stórkostlegu viðhorfi til lífsins.
Þær voru ófáar stundirnar þar sem
lítið spjall okkar á milli endaði í
löngum heimspekilegum umræðum
um lífið og tilveruna og í þeim sam-
ræðum leið tíminn ávallt hratt. Það
var ómögulegt að láta sér leiðast í
félagsskap Einars. Eldmóður hans
og áhugi var þvílíkur að það var
ekki hægt annað en að hrífast með
og heillast. Áhugi hans á framförum
og framþróun, ásamt umhyggju fyr-
ir velferð fólks var þvílík að mér
persónulega fannst ég ávallt vera á
leiðinni að frelsa eða sigra heiminn
eftir hvert okkar samtal. Einar
nefndi stundum að hann væri ekki
maður sem fetaði hina beinu leið,
heldur ætti hann það frekar til að
fara ótroðnar slóðir. Oftar en ekki
hefðu ljón mætt honum á hinum
grýtta vegi hins hugrakka land-
könnuðar en hann hefði ávallt náð
að finna leið framhjá þeim enda
væri ekkert gaman að því sem ekki
fælist í einhvers konar áskorun. Það
væri jú einfaldlega hans eðli og
náttúra. En á haustmánuðum á síð-
astliðnu ári mætti Einar ljóni sem
reyndist honum að lokum ofviða.
Það var þó aldrei bilbug á honum að
finna og jákvæði hans og bjartsýni
ásamt ást á lífinu þrátt fyrir erfið
veikindi voru okkur öllum sem hann
umgengumst daglega mikil hvatn-
ing og ómetanlegur lærdómur. En
það er ekki einungis kraftur og elja
Einars sem eftir situr í minning-
unni, nú þegar komið er að kveðju-
stund, heldur einnig hlýja hans og
elska sem hann náði að umvefja alla
sem návist hans nutu. Hjá Einari
var ávallt hægt að fá lánað eyra,
faðmlag, falleg orð eða hvað það
sem á þurfti að halda hverju sinni.
Hann hafði lag á fólki. Góður maður
er genginn og hans verður sárt
saknað.
Ég sendi Daivu minni, sonum
Einars og öllum þeim er hann elsk-
aði og elskuðu hann í þessari jarð-
vist mínar einlægustu og dýpstu
samúðarkveðjur.
Megi Guð vera með ykkur.
Linda Sif Þorláksdóttir.
Kveðja frá Tennissambandi
Íslands
Í dag kveðjum við okkar góða fé-
lagsmann Einar Ólafsson, sem lést
fyrir aldur fram eftir erfið veikindi.
Einar var mikill tennisáhugamaður
og vildi veg íþróttarinnar sem mest-
an enda átti hann ríkan þátt í upp-
byggingu hreyfingarinnar hér á
landi, bæði sem iðkandi og stjórn-
armaður í TSÍ. Við sem störfuðum
með honum söknum góðs vinar og
vottum virðingu ötulum baráttu-
manni. Við sendum fjölskyldu hans
innilegustu samúðarkveðjur.
Stefán Eggertsson,
fyrrverandi formaður TSÍ.
Fyrrverandi tengdasonur okkar,
Einar Ólafsson, hefur nú kvatt
þennan heim, langt um aldur fram,
eftir stutta sjúkralegu. Fyrstu
kynni okkar og Einars hófust fyrir
35 árum, þegar dóttir okkar Anna
Lilja og Einar felldu hugi saman.
Næstu tvö árin bjuggu þau hjá okk-
ur í Árbænum þar til þau fluttu í
sína íbúð. Fyrir 20 árum ákváðu
þau svo að flytja til San Diego í
Bandaríkjunum og hefja þar nám.
Þar dvöldu þau ásamt sonum sínum
næstu átta árin. Við hjónin heim-
sóttum þau á hverju ári og dvöldum
þar í 4–6 vikur í senn. Hluta af þeim
tíma ferðuðumst við saman innan
Kaliforníu. Á sumrin þegar þau
komu heim á þessum árum dvöldu
þau á heimili okkar. Heim komu
þau svo alkomin fyrir 12 árum. Upp
úr því skildi svo leiðir þeirra en þau
voru ávallt vinir.
Við þökkum Einari góð kynni
gegnum árin og hversu trygglyndur
hann var í okkar garð. Fram á síð-
asta dag ævi sinnar hringdi hann til
okkar á afmælisdögum okkar
hjónanna og óskaði okkur til ham-
ingju með daginn, sama hvar við
vorum stödd í heiminum. Samveru-
stundir okkar í gegnum árin þökk-
um við fyrir og munum geyma í
minningunni.
Á kveðjustund sendum við inni-
legar samúðarkveðjur til konu hans
og móður. Einnig til drengjanna
tveggja, sona Einars og Önnu Lilju,
þeirra Gunnars Ragnars og Ólafs
Páls. Barnabarni Einars, Daníel
Snorra, sendum við einnig samúðar-
kveðjur, systrum Einars og öðrum
ástvinum.
Hvíl í friði, kæri vinur.
Gunnar Snorrason og
Jóna Valdimarsdóttir.
Það var snemma í dymbilviku að
við sátum saman og ræddum um
málefni dagsins. Samtalið snerist
fljótlega um bátinn sem stóð úti á
hlaðinu og ákveðið var að flytja
norður í Skagafjörð um páskana.
Ég kem með þér, sagði Einar að
bragði, þú kannt ekki að bakka með
vagninn aftan í jeppanum. Þetta var
svo sannarlega sá Einar sem við
höfum verið svo lánsöm að þekkja
og eiga að vini í hartnær þrjátíu ár.
Glettinn, stundum örlaði fyrir góð-
látlegri stríðni, en fyrst og fremst
viljugur til að hjálpa, ósérhlífinn og
fórnfús. Örfáum dögum seinna
komu hann og Daiva í heimsókn. Ég
treysti mér ekki norður, sagði hann
um leið og þau kvöddu okkur. Þú
ferð bara varlega þegar þú þarft að
bakka með vagninn aftan í jepp-
anum og mundu að leggja rétt á ef
vagninn fer að snúast. Þrátt fyrir að
sjúkdómurinn nagaði var neistinn á
sínum stað og viljinn til að láta gott
af sér leiða.
Einar stofnaði Sólarræstingu eft-
ir finnskri fyrirmynd. Í framtíðar-
sýn sem hann setti á blað við stofn-
un fyrirtækisins lýsti hann sínu
hlutverki svona: „Framtíðarsýnin
varðandi mitt hlutverk í fyrirtækinu
er að vera kyndilberi tilfinninga-
ríkra, mannlegra samskipta, vegna
þess að ef hjartað er virkjað til
góðra verka verður árangurinn
betri.“ Hann trúði því að árangur
fyrirtækisins fælist í ánægðu starfs-
fólki. Hann bar virðingu fyrir fólk-
inu sem vann við að skúra gólf og
vildi hag þess sem mestan og hann
gætti þess sérstaklega að útlend-
ingar sem unnu hjá fyrirtækinu
fengju alla þá aðstoð sem unnt var
að veita. Einar var menntaður í við-
skiptafræðum. Hiklaust er hægt að
fullyrða að innan fræðanna stóð
hugur hans mest til mannlega þátt-
arins. Hann átti auðvelt með að ná
til fólks, var næmur á tilfinningar
annarra og naut þess mjög að vera
með fólki. Undir styrkri stjórn Ein-
ars og sambýliskonu hans Daivu,
hefur fyrirtækið Sólarræsting
stækkað og dafnað og ekki síst
vegna áherslunnar á hin mannlegu
gildi.
Einar var stöðugt að eins og sagt
er. Kringum hann var aldrei logn.
Hann eignaðist sælgætisgerðina
Ópal og hóf útflutning á hinum
þekktu ópaltöflum til Ameríku þar
sem þær eru ennþá seldar. Hann
seldi sælgætisgerðina og flutti með
fjölskylduna til Ameríku og dvaldi
þar við nám í um það bil átta ár.
Þegar heim var komið stundaði
hann kennslu bæði á Bifröst og í
Háskólanum á Akureyri þar til
hann stofnaði Sólarræstingu. Upp-
haf vináttu okkar var á tennisvell-
inum þar sem við áttum eftir að
hittast svo oft og eiga margar góðar
stundir. Nú, þegar seinasti tenn-
isboltinn hefur verið sleginn, vott-
um við kærum vini virðingu og
kveðjum.
Innilegar samúðarkveðjur send-
um við fjölskyldu hans.
Ágúst og Björg.
Einar Ólafsson