Morgunblaðið - 28.04.2007, Side 38

38 LAUGARDAGUR 28. APRÍL 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Pétur Krist-jónsson fæddist
í Reykjavík 23. apríl
1926. Hann lést á
Sjúkrahúsinu á Eg-
ilsstöðum 14. apríl
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Kristjón
Daðason múrari, f.
á Litla-Vatnshorni í
Haukadal 4.5.1899,
d. 16.1. 1962 og Sig-
þrúður Péturs-
dóttir, f. í Reykjavík
26.1. 1901, d. 14.5.
1977. Systir Péturs er Guðbjörg
Sigríður, f. 7.5. 1928, gift Einari
Kristjánssyni, f. 2.10. 1926, d. 4.2.
1997, sambýlismaður hennar er
Hafsteinn Guðjónsson, f. 8.2. 1927,
hálfsystur hans eru Sigrún, f. 17.5.
1937, gift Sigurði Jörgenssyni, f.
13.5. 1931 og Bryndís Giss-
urardætur, f. 18.2. 1939, d. 9.9.
1948. Kristjón og Sigþrúður skildu
og Sigþrúður giftist Gissuri Páls-
syni rafvirkjameistara. Uppeld-
issystir Péturs er Margrét Gunn-
laugsdóttir, f. 5.4. 1927, sem
Sigþrúður og Gissur ólu upp. Hún
var gift Jóni H. Björnssyni, f.
19.12. 1922, en þau skildu.
Pétur kvæntist 5.10. 1946, Krist-
ínu Ísleifsdóttur, f. í Reykjavík
13.2. 1927, d. 24.11. 1969. Þau
bjuggu lengst af í Kópavogi og
eignuðust fjóra syni. Þeir eru: 1)
Ísleifur, f. 4.7. 1946, kvæntur Auði
Guðbjörgu Albertsdóttur, f. 16.6.
1948. Dætur þeirra eru: Auður
Inga, f. 15.8. 1985 og Íris Alda, f.
12.8. 1988. Börn Ísleifs frá fyrra
hjónabandi eru: Gísli Kristinn, f.
1934, kvæntist Pétur 12.12. 1986.
Synir hennar af fyrra hjónabandi
eru: a) Páll Steinþór, f. 23.10.
1954, b) Óskar Vignir, f. 11.10.
1958, kvæntur Maríönnu Jóhanns-
dóttur, f. 17.4. 1961, og c) Eiríkur
Indriði Bjarnasynir, f. 24.8. 1964,
kvæntur Ástu Steinu Jónsdóttur, f.
6.2. 1967.
Pétur og Erla bjuggu lengi í Sví-
þjóð en síðustu árin í Fellabæ í N-
Múl. Pétur eyddi uppvaxtarárum
sínum að stórum hluta í Vestur-
Skaftafellssýslu, einkum á Rauða-
bergi í Fljótshverfi hjá Ragnhildi
Steingrímsdóttur með Helga Páls-
syni frá Seljalandi. Pétur lauk
námi frá Garðyrkjuskóla ríkisins
árið 1946 en garðyrkjan varð ekki
hans starfsvettvangur. Lengst
framan af ævi vann hann við akst-
ur stórra vöru- og fólksflutninga-
bifreiða. Um skeið vann hann hjá
Vélasjóði ríkisins við flutning á
vinnuvélum til bænda víðsvegar
um landið og um langt árabil hjá
Norðurleið hf. Jafnhliða sinnti
hann margvíslegum verkefnum í
félagi við Berg Lárusson frá
Kirkjubæjarklaustri. Seinna starf-
aði hann hjá Samvinnutrygg-
ingum og varð þá formaður
Landssambands íslenskra sam-
vinnustarfsmanna. Í Svíþjóð vann
hann til að byrja með að málefnum
norrænna samvinnustarfsmanna
en síðar sinnti hann verk-
smiðjustörfum . Pétur tók ávallt
mikinn þátt í félagsmálum, m.a. í
Lionshreyfingunni og þar sem
hann starfaði hverju sinni. Hann
var síðustu árin trúnaðarmaður á
sínum vinnustað í Svíþjóð og for-
maður félags eldri borgara í bæj-
arfélaginu.
Útför Péturs verður gerð frá
Prestbakkakirkju á Síðu í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
1.9. 1970, í sambúð
með Björk Ínu Gísla-
dóttur og eiga þau
þrjú börn, og Kristín,
f. 19.10. 1971. Börn
Auðar og fósturbörn
Ísleifs eru Albert
Svanur Heimisson,
Drífa Björk Guð-
mundsdóttir og Dag-
bjartur Guðmunds-
son. 2) Helgi, f. 28.5.
1949, kvæntur Birnu
Pálsdóttur, f. 30.5.
1953. Börn þeirra
eru: a) Bryndís, f.
16.4. 1977, gift Martin Sövang
Dietlevsen, þau eiga einn son, b)
Pétur, f. 26.9. 1978, kvæntur
Brynhildi Örnu Jónsdóttur, þau
eiga tvö börn, c) Heiða Kristín, f.
20.4. 1983, í sambúð með Birgi Ís-
leifi Gunnarssyni, þau eiga einn
son, og d) Snorri, f. 1.6. 1984. 3)
Kristinn, f. 29.4. 1956, kvæntur
Ullu Svantesson, f. 12.12. 1952.
Dóttir þeirra er Siri Mathilda, f.
30.9. 1989. Dóttir Kristins frá
fyrra hjónabandi er Disa Kat-
arina, f. 12.9. 1986. 4) Gissur, f.
2.4. 1958, kvæntur Arnheiði Gígju
Guðmundsdóttur, f. 10.10. 1960.
Synir þeirra eru Ísleifur, f. 7.5.
1994 og Teitur, f. 10.9. 1996. Dótt-
ir Gissurar frá fyrri sambúð er
Sunna Kristín, f. 15.3. 1990.
Pétur kvæntist 13.8. 1970 Sif
Aðils, f. 13.1. 1936, en þau skildu.
Sonur hennar er Þór Sig-
urjónsson, f. 2.11. 1955, kvæntur
Guðrúnu Gunnarsdóttur, f. 19.3.
1957.
Eftirlifandi eiginkonu sinni Sig-
urdís Erlu Eiríksdóttur, f. 3.4.
Það týnir tölunni fólkið sem
byggði upp Kópavog á frumbýlis-
árunum. Faðir minn Pétur Krist-
jónsson er nú látinn tæplega 81 árs
að aldri eftir stutt en erfið veikindi.
Hann var sáttur og hvíldinni feg-
inn. Ásamt móður minni Kristínu
Ísleifsdóttur, sem ung féll frá,
byggði hann hús innst á Digranes-
veginum upp úr miðri síðustu öld
og mótaði þar samfélag með öðrum
í hverfinu sem var einstakt og
ógleymanlegt fyrir okkur börnin
sem þar uxu úr grasi. Fólkið sinnti
ólíkum störfum en líklega var oft
erfitt að átta sig á því hvað faðir
minn hafði fyrir aðalstarf. Lengi
sinnti hann akstri stórra vöru- og
fólksflutningabifreiða en samhliða
vann hann að ýmsum verkefnum í
félagi við Berg Lárusson frá
Kirkjubæjarklaustri. Þeirra vinna
fólst m.a. í að bjarga úr strönd-
uðum skipum, grafa upp járnstang-
ir við Hjörleifshöfða og koma í
verð og síðast en ekki síst að leita
eftir gullskipinu á Skeiðarársandi
um nokkurra ára skeið um miðjan
sjötta áratuginn. Þá hafði pabbi
með höndum að aka með ferðahópa
inn á hálendi Íslands, löngu áður
en slíkt þótti sjálfsagt mál. Störf af
þessu tagi kölluðu á miklar fjar-
vistir frá heimilinu og ég minnist
þess að hafa stundum óskað eftir
að eiga föður sem færi út með bita-
boxið sitt að morgni og kæmi síðan
heim síðdegis til skrafs og ráða-
gerða. Stundum þegar ég var
spurður við hvað pabbi minn starf-
aði vissi ég ekki alveg hverju ég
átti að svara. Ævintýramaður?
Gullgrafari? Svona voru hugsanir
barnsins en síðar þegar við kynnt-
umst betur sem fullorðnir menn
skynjaði ég í föður mínum ein-
hverja þá bestu kosti sem atvinnu-
líf hverrar þjóðar þarf á að halda.
Hann var frumkvöðull og neytti
hvers lags til að koma hugmyndum
sínum í framkvæmd. Hann var
óhræddur við að taka áhættu og
það var ekki hans að sitja auðum
höndum eða skara eld að sinni
köku til að tryggja sér áhyggju-
laust og viðburðalítið lífsform. Að
auki hafði hann afar sterka þörf til
að leggja samfélaginu lið með fé-
lagsstörfum, bæði starfi og leik.
Pabbi sat um tíma í miðstjórn ASÍ
fyrir langferðabílstjóra og vann þá
að byggingu orlofshúsanna í Ölf-
usborgum vegna þess að hann vildi
að allir hefðu möguleika á því að
njóta samvista við landið í frítíma
sínum. Seinna sinnti hann líku
verkefni sem formaður íslenskra
samvinnustarfsmanna. Þá var
pabbi ötull Lionsmaður í Kópavogi
og síðar á Egilsstöðum. Þessi
ástríða hans að fylgja eftir hug-
myndum sínum fleytti honum oft í
aðstæður bæði í athafna- og einka-
lífi, sem ekki voru fyrirséðar eða
jafnvel gátu hert mjög hina verald-
legu sultaról. Slíkt vafðist ekki fyr-
ir honum. Það voru ávallt skýr
skilaboð frá honum til okkar
bræðranna, að hver maður stýrði
sinni eigin gæfu og hann sýndi
okkur að það átti líka við hann
sjálfan. Það skorti aldrei á góð ráð
frá honum en ábyrgð á eigin
ákvörðunum skyldum við bera
sjálfir og það var gott veganesti.
Ferðamennskan og hið viðburða-
ríka lífshlaup varð til þess að pabbi
öðlaðist yfirburðaþekkingu á land-
inu og lífsháttum fólksins og það
var unun að heyra hann segja frá
því sem á dagana hafði drifið. Þeg-
ar líða tók á ævina settist pabbi að
í Svíþjóð með Sigurdísi Erlu Ei-
ríksdóttur, eiginkonu sinni, og þau
nutu þeirrar vistar. Líf pabba
breytti um takt en áfram sinnti
hann félagsmálaþörfinni. Söknuður
Erlu er mikill og hugur okkar
bræðranna er hjá henni. Pabbi
fann aldrei gullið á Skeiðarársandi.
Hann átti hins vegar auðvelt með
að greina gullið í hugarþeli annarra
og örva fólk til samstarfs. Hann var
einstakur gullgrafari í þeim skiln-
ingi. Pabbi fær nú að hvíla beinin í
vestur-skaftfellskri mold. Það er
góð tilfinning að vita af honum þar.
Þar austur ólst hann upp að hluta,
átti þar starfsvettvang um tíma og
eignaðist ævilanga vini. Óvíða er
náttúran jafn tignarleg og á Síð-
unni með fjöllin, fljótin og sandinn
framundan. Yfir vakir jökullinn
með sinn útbreidda faðm líkt og
hann hefur gert í þúsundir ára. Og
nú líka yfir honum pabba.
Guð blessi minningu Péturs
Kristjónssonar.
Gissur Pétursson.
Árið 1970 lágu leiðir okkar Pét-
urs fyrst saman. Fyrir mig 14 ára
unglinginn voru kynnin ekki sér-
lega gleðileg í fyrstu, þar sem sam-
an blandaðist sársauki vegna þess
að móðir mín var komin í nýtt sam-
band og hins vegar sú staðreynd að
ég þurfti að viðurkenna fyrir sjálf-
um mér að ég kunni vel við mann-
inn. Ég bar fyrir honum mikla virð-
ingu, ekki óttablandna, heldur
virðingu fyrir manngæsku og visku,
virðingu fyrir þeim sem leysti
vandamál með góðmennsku, rök-
hugsun og vandaðri samræðu.
Hann þurfti ekki að beita valdi til
að bæta ástand í kringum sig. Hann
var mannasættir og meðal annars
af þeirri ástæðu ávallt valinn til for-
ystu.
Oft og tíðum átti ég erfitt með
svefn fyrsta árið sem við bjuggum
undir sama þaki og fór ég þá
gjarna niður í eldhús að fá mér
hressingu og reyna að róa hugann.
Sú næring líkamans náði ekki svo
mjög inn í fylgsni hugans, það
þurfti annað til.
Einhverjar sterkustu minningar
mínar um Pétur eru hljóðlátt fóta-
takið þegar hann kom til mín á
þessum erfiðu nóttum, tókst að
nálgast særðan unglinginn án þess
að þröngva sér inn á hann, sam-
sama sig honum í máltíð, sem hjá
Pétri var kaffi og brauðsneið, já vel
á minnst, á þessum árum drukku
menn kaffi úr glasi og settu vel af
sykri í, hefja síðan notalega sam-
ræðu án þess að krefjast svara við
áleitnum spurningum, nú eða bara
sitja með mér í þögn. Vinur sem
unnt er að sitja með í þögn, þegar
það á við, er góður vinur.
Rúmum þremur áratugum síðar
komu upp aðstæður í mínu lífi sem
reyndu enn meira á mig og fjöl-
skyldu mína heldur en hremmingar
unglingsáranna. Aftur birtist Pétur,
ekki til að leita huggunar hjá mér
eins og svo margir gerðu á þessum
erfiðu tímamótum, heldur til þess
að bjóða sömu notalegu samveruna
og áður, hlusta þolinmóður á mig
og taka síðan þátt í vangaveltum og
miðla af visku og góðmennsku.
Liðlega hálft ár er liðið síðan
ljóst var að nú stefndi enn einn
ganginn í langferð hjá víðförlum
manninum. Hvorki var kvartað né
kveinað eða rætt mikið um ferða-
lagið mikla sem í vændum var en
ljóst að vanlíðan var oft mikil. En í
lok nóvember síðastliðins mátti
heyra í símtali við Pétur að nú var
líðanin betri en verið hafði í nokkra
mánuði. Á þeim tímapunkti dreif ég
mig í heimsókn til Péturs og Erlu
og átti með þeim yndislega helgi.
Þarna tókst Pétri að sýna mikið af
sínum sterkustu hliðum og ég
kvaddi mann sem var myndarlegur
og sterkur og í hlutverki fræðarans
eins og ávallt áður. Og þannig mun
ég minnast hans.
En nú er komið að mér að ráða
þér heilt, Pétur: Reyndu nú að fara
vel með þig þar til við sjáumst aft-
ur. Nú er Erla ekki með þér í för til
að halda í skottið á þér, hjálpa þér
að hemja hugmyndaflugið og reyna
að beina orku þinni í ákveðin verk-
efni.
Vertu sæll að sinni.
Þinn vinur,
Þór S.
Mig langar að minnast stjúpa
míns Pétur Kristjónssonar með
þessum orðum úr Hávamálum:
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
Eg veit einn
að aldrei deyr:
dómur um dauðan hvern.
Hafðu þökk fyrir okkar tíma
saman hér á jörðu. Hvíl í friði.
Páll Steinþór Bjarnason.
Það kom mér ekki á óvart að
heyra af andláti Péturs mágs míns
enda hafði hann um allangt skeið
átt við erfiðan sjúkdóm að stríða.
Það var strax á fyrsta hjúskap-
arári mínu árið 1955 að ég kynntist
Pétri vel, hann var þá að hefja
byggingu á íbúðarhúsi í Kópavogi. Í
þá tíð var algengt að menn ynnu
sjálfir við að reisa sín hús og nytu
til þess hjálpar frá vinum og frænd-
fólki og var ég einn þeirra. Vélar og
tæki voru þá ekki eins góð og síðar
og því kom mannshöndin víðar að
liði en nú orðið. Pétur og hans
ágæta kona, Kristín, voru samhent
hjón og þeim tókst að koma þaki yf-
ir höfuðið, sem ekki var auðvelt á
þessum tíma. Kristín var falleg og
einstaklega skemmtileg kona og
þarna ólu þau upp sína fjóra syni.
Uppeldið mæddi, svo sem oftast er,
á konunni en í þessu tilfelli meir en
endranær þar sem Pétur var oft að
heiman, lengst af við akstur lang-
ferðarbifreiða, einnig vann hann hjá
Vélasjóði ríkisins við flutning á
þungavinnuvélum, síðar var hann
starfsmaður Samvinnutrygginga.
Gestrisni ríkti á heimilinu og allir
voru velkomnir. Drengirnir þeirra
urðu fyrirferðarmiklir og eignuðust
marga vini sem alltaf voru vel-
komnir á heimili þeirra. Kristín lést
af völdum krabbameins langt um
aldur fram, en þá var Ísleifur
kvæntur, Helgi tvítugur en Krist-
inn og Gissur voru enn á barns-
aldri, báðir innan við fermingu og
var þetta mikið áfall fyrir þá alla.
Skömmu síðar kemur Siv Aðils
inn í líf þeirra en hún varð önnur
kona Péturs. Hún kom með son
sinn Þór sem var ári eldri en Krist-
inn. Siv er glæsileg og myndug
kona og með henni kom annar andi
á heimilið, meiri festa og skipulag.
Ég veit varla hvernig á að orða það
en með Siv komust fjármálin í lag
og þau gátu klárað að byggja húsið
sem lengi hafði staðið hálfklárað.
Siv reyndist Pétri góð kona og
hjónaband þeirra var farsælt. Upp-
eldi ungra pilta getur tekið á og
þau studdu hvort annað vel í því
efni en þegar drengirnir voru upp-
komnir kom tómarúm í samband
þeirra og þau tóku þá ákvörðun í
góðu samkomulagi að skilja. Þau
voru eftir sem áður góðir vinir.
Eftirlifandi kona Péturs er Erla
Eiríksdóttir. Þau bjuggu og störf-
uðu í Svíþjóð þar sem þau áttu sér
fallegt heimili í Åkers-Styckebruk
og þangað var ánægjulegt að heim-
sækja þau. Þar undu þau dvöl sinni
vel en þegar aldurinn færðist yfir
fluttu þau heim og settust að í
Fellabæ. Þegar Erla og konan mín
sátu hjá Pétri síðustu stundirnar
lýsti Erla hjónabandi þeirra með
þessum orðum: „Þessi ár með Pétri
voru bónusárin mín og barnabörnin
mín fengu þennan fína afa.“ Þessi
Pétur Kristjónsson
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(Vald. Briem.)
Pétur Kristjónsson lést 14.
apríl sl.. Með honum hefur
góður vinur og fyrrum sam-
starfsmaður fallið frá. Ég
óska honum velfarnaðar á
þeirri leið, sem hann hefur
nú lagt út á. Eiginkonu hans
Erlu, sonum hans og öðrum
aðstandendum sendi ég mín-
ar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Bruno Hjaltested.
HINSTA KVEÐJA
✝
Elskulegur eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
JÓHANN SIGURÐUR BJÖRGVINSSON,
Gautlandi 7,
Reykjavík,
lést á krabbameinsdeild Landspítalans sunnu-
daginn 22. apríl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Klara Sjöfn Kristjánsdóttir,
Sigurður Björgvin Jóhannsson, Gyða Ragnarsdóttir,
Bergljót Jóhannsdóttir, Einar Þórðarson,
Ásta Margrét Jóhannsdóttir, Kristján Bragason,
Björg Jóhannsdóttir, Haukur Þorvaldsson,
Kristján Jóhannsson, Sigurrós Erlendsdóttir,
Jóhann Már Jóhannsson, Lady Hendrawatie,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
SIGURVEIG JÓNSDÓTTIR
frá Eskifirði,
andaðist á Fjórðungssjúkrahúsinu í Neskaupstað
þriðjudaginn 24. apríl.
Jarðarförin fer fram frá Eskifjarðarkirkju mánudag-
inn 30. apríl kl. 14.00.
Hrafnhildur Björnsdóttir, Guðmundur Þór Svavarsson,
Kristján Björnsson, Kristín Bogadóttir,
Guðrún Björnsdóttir, Gísli Stefánsson,
Friðrika Björnsdóttir, Þorvaldur Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.