Morgunblaðið - 11.06.2007, Blaðsíða 27

Atvinnuauglýsingar
Starfsmaður óskast
Handlaginn starfsmaður óskast í 2 mánuði á
hjóhýsasölu og –leigu. Áhugasamir vinsamlega
hafið samband í síma 587-2200.
Vagnasmiðjan ehf.
vagnar@simnet.is - www.vagnasmidjan.is
Raðauglýsingar
Tilkynningar
Fjölbrautaskólinn
í Garðabæ
Innritun lýkur 11. júní
www.fg.is
Skoðið heimasíðuna!
Félagsfræðabraut
Náttúrufræðibraut
Málabraut
Viðskipta- og hagfræðibraut
Fata- og textílhönnun
Myndlist
Tískubraut
Viðskiptabraut
Íþróttabraut
Almenn námsbraut
Starfsbraut 2
HG-hópur:
Hópur – hraði – gæði. Hægt er að ljúka
stúdentsprófi á þremur árum.
Nemendur í HG-hóp eru undanþegnir
skólagjöldum fyrsta skólaárið.
Afreksíþróttasvið:
Góð leið fyrir þá sem vilja leggja mikið á sig í
námi og íþróttaþjálfun.
Fjarnám:
Ódýr og góð þjónusta.
Góð aðstaða til náms!
Fullkominn kennslubúnaður, s.s. öflugar tölvur,
góð lesaðstaða, netkaffi o.fl.
Skrifstofa skólans er opin virka
daga kl. 8–15
Aðstoð við innritun.
www.fg.is
Skólameistari.
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 11. JÚNÍ 2007 27
✝ Haukur Ein-arsson fæddist á
Akureyri 17. mars
1937. Hann lést á
Landspítalanum við
Hringbraut þann 30.
maí síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Einar S. Sig-
urðsson, f. 1897, d.
1972, og Helga Guð-
björg Jónsdóttir, f.
1910, d. 1980. Systk-
ini hans eru Inga, f.
1940, d. 1941, og
Ingvi Jón, f. 1942.
Hálfsystkini hans samfeðra eru:
Áslaug f. 1920, d. 1994, Sigurður
Oddur, f. 1922, d. 1989, Guðrún
Helga, f. 1925, d. 1952, Einar, f.
1929, og Þorgrímur, f. 1933.
Þann 25. maí 1960 kvæntist
Egill, f. 1991, b) Ilmur Björg, f.
1995, og c) Haukur Breki, f. 2001.
4) Edda Kristín, f. 1964, sonur
hennar og Arnstein Sunde er Stein-
þór Helgi, f. 1984. 5) Anna Karen, f.
1966, synir hennar og Þorfinns
Ómarssonar eru: a) Hinrik Örn, f.
1989, og b) Rúrik Andri, f. 1992.
Haukur ólst upp á Akureyri. Að
loknu námi við Gagnfræðaskóla
Akureyrar og Iðnskólann á Ak-
ureyri fór hann í Vélskólann í
Reykjavík þaðan sem hann útskrif-
aðist sem vélfræðingur árið 1960.
Hann starfaði hjá Bæjarútgerð
Reykjavíkur í tengslum við nám sitt
en hóf svo störf hjá Landsvirkjun
við Vararafstöðina við Elliðaár þar
sem hann starfaði mestalla starfs-
ævi sína. Í Reykjavík kynntist hann
eftirlifandi eiginkonu sinni Guð-
rúnu og bjuggu þau alla sína tíð í
Reykjavík, nú síðast í Jöklafold 4.
Útför Hauks fer fram frá Graf-
arvogskirkju í dag og hefst athöfn-
in kl. 13.00.
Haukur Guðrúnu
Kristjánsdóttur, f.
1933. Foreldrar henn-
ar voru Kristján Ön-
undarson, f. 1901, d.
1945, og Jóna Jóns-
dóttir, f. 1909, d.
1991. Haukur og Guð-
rún eiga 5 börn: 1)
Jóna Helga, f. 1954. 2)
Inga Guðný, f. 1960,
maki Bernharð Ant-
oniussen. Synir henn-
ar og Magnúsar Karls
Björgvinssonar eru:
a) Haukur Valgeir, f.
1980, unnusta hans er Ósk Stef-
ánsdóttir, f. 1985, b) Heimir Orri, f.
1984, c) Hlynur Atli, f. 1990, og d)
Hörður Björgvin, f. 1993. 3) Einar
Birgir, f. 1963, maki Krístín Ósk-
arsdóttir. Börn þeirra eru: a) Birgir
Það eru tregafull spor að stíga að
kveðja föður í hinsta sinn sem þó bíð-
ur okkar velflestra á lífsleiðinni. Það
gerum við systkinin nú af auðmýkt
og þakklæti. Að okkar mati var
pabbi okkar besti pabbi í heimi og
það voru orð að sönnu því að öll átt-
um við náið og kærleiksríkt samband
við hann alla tíð. Pabbi átti því láni
að fagna að kynnast móður okkar
ungur að aldri og lifði ást þeirra í
gegnum súrt og sætt. Pabbi gat ver-
ið ákveðinn og fastur fyrir, samt var
hann „mjúkur“ maður því í minning-
um okkar var pabbi ólíkur öðrum
feðrum. Hann var fyrirvinnan eins
og tíðkaðist í þá daga og að loknum
vinnudegi skellti hann sér beint í að
aðstoða við heimilisstörfin og sinnti
föðurhlutverki sínu af alúð. Hann
ákvað ungur maður að ef hann eign-
aðist dætur myndi hann ala þær upp
á sama hátt og syni því honum fannst
heimurinn of erfiður konum. Þannig
fengum við systkinin öll sama upp-
eldið. Pabbi var þúsundþjalasmiður,
nákvæmur og ótrúlega skipulagður.
Hann var góður leiðbeinandi, ef við
báðum hann um að gera eitthvað fyr-
ir okkur var viðkvæðið ávallt: „Nei,
en ég skal frekar hjálpa þér að gera
það!“ Þannig lærðum við að bjarga
okkur sjálf hvort heldur var í námi,
við flísalagnir eða íbúðarkaup. Ef
pabbi var með í framkvæmdinni þá
gekk allt eins og í sögu. Ef eitthvað
kom uppá hjá okkur sagði hann
gjarnan: „Ef þetta er það versta sem
fyrir þig á eftir að koma – þá er alla-
vega pabbi þinn glaður“. Á hverju
sumri fórum við keyrandi til Akur-
eyrar að heimsækja afa og ömmu í
Laxagötunni sem tóku á móti okkur
með sínu stóra hjarta og breiða
faðmi. Þaðan fórum við að veiða í
Mývatnssveitinni, heimsóttum
frændfólk á Húsavík og síðast en
ekki síst fórum við í heimsókn á Hól-
sel á Hóls-fjöllum þar sem pabbi var
í sveit í tíu sumur. Í þessum ferðum
var hann í essinu sínu, þekkti hvern
hól og þúfu og sagði okkur sögur frá
æsku sinni. Frá unga aldri hafði
hann óbilandi áhuga á stangveiði og
fuglum enda byrjaði hann ungur að
safna eggjum. Hann þekkti hvern
væng og hvert tíst. Í þá daga er eins
og alltaf hafi verið sól. Við með for-
eldrum okkar í ferðalögum, í sundi
eða útilegum og alltaf í veiði sem var
þeirra sameiginlega áhugamál alla
tíð. En pabbi átti ekki alltaf dagana
sæla. Á miðjum aldri fór andlegri
heilsu hans að hraka. Sjúkdómur
pabba sem fylgdi honum uppfrá því
gerði reglulega vart við sig og tók
sinn toll. En alltaf stóð mamma eins
og klettur við hans hlið. Slík veikindi
geta valdið fjölskyldum miklum
áhyggjum og sorg. Sá sjúkdómur
sem samfélagið fordæmir og
splundrar mörgum fjölskyldum olli
pabba og okkur erfiðleikum en á
sama tíma sameinaði þessi reynsla
okkur og þroskaði. Á síðustu miss-
erum hrakaði líkamlegri heilsu
pabba mikið enda kom á daginn að
illvígur sjúkdómur hafði hreiðrað um
sig í líkama hans þannig að ekkert
var við ráðið. Honum auðnaðist sá
hæfileiki að takast á við lífið með
miklu æðruleysi, húmor og þakklæti
fyrir allt sem gott var. Hann var af-
burðagreindur, fordómalaus, vel
upplýstur, tilfinningaríkur og elsk-
andi faðir sem síðar reyndist börn-
um okkar enn betri afi. Í dag kveðj-
um við pabba, með það loforð í hjarta
að fylgja leiðbeiningum hans og
viskumolum og reyna að miðla því
áfram til barna okkar. Hafðu þökk
fyrir allt og allt, elsku pabbi.
Helga, Inga, Einar,
Edda og Anna.
Haukur Einarsson
 Fleiri minningargreinar um Hauk
Einarsson bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
Elsku afi.
Þú varst mikið fyrir að
segja sögur. Ég elskaði að
bóna bílinn með þér elsku afi.
Þín,
Birta.
✝ Þórður Stef-ánsson fæddist í
Vestmannaeyjum,
17. júní 1924. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnun Vest-
mannaeyja 4. júní
síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Stefán Er-
lendsson, f. á Norð-
firði 24.6. 1888, og
Sigríður Þórð-
ardóttir, f. á
Stokkseyri 3.11.
1899. Þórður eign-
aðist sjö systkini: Inga Gunnar, f.
7.8. 1918, d. 4.3. 1950; Gunnar Er-
lend, f. 20.2. 1920; Lilju, f. 17.9.
1922, d. 22.9. 1922; Magnús, f.
9.12. 1925, d. 25.8. 2001; Fjólu, f.
31.7. 1930, d. 11.7. 1932; Ernu, f.
29.8. 1931, d. 4.7. 1944 og Fjólu, f.
5.1. 1933, d. 23.8. 1935.
2) Hanna, föndurleiðbeinandi, f.
18.8. 1947. Eiginmaður hennar er
Gísli Valtýsson framkvæmda-
stjóri, f. 27.2. 1946. Börn þeirra
eru: a) óskírð, f. 12.1. 1966, d.
13.1. 1966. b) Erla, f. 2.8. 1969,
börn hennar og Óskars Arnar
Ólafssonar eru Gígja og Birta. c)
Hrund, f. 13.6. 1974, gift Guð-
mundi Óla Sveinssyni, börn þeirra
eru Gísli Snær og Nökkvi. d) Þóra
f. 17.6. 1979, gift Júlíusi Ingasyni,
börn þeirra eru Arnar og Andri.
Þórður lauk vélstjórnarnámi 1.
stigs og síðar stýrimannsnámi og
stundaði sjómennsku framan af
ævinni hjá ýmsum útgerðum og
einnig sinni eigin. Síðar meir, eft-
ir að hafa orðið fyrir heilsubresti,
setti hann á stofn lítið fyrirtæki
sem framleiddi fangalínur fyrir
bátaflotann. Síðustu starfsár sín
vann hann við kertagerð á vernd-
uðum vinnustað í Vestmanna-
eyjum.
Útför Þórðar fer fram frá Að-
ventkirkjunni í Eyjum, mánudag-
inn 11. júní kl. 13.
Þórður kvæntist
17.11. 1945, Ingu
Haraldsdóttur, f. 2.7.
1925. Foreldrar
hennar voru Har-
aldur Ólafsson úr
Reykjavík og Jóna
Gísladóttir úr Ölfus-
inu. Þau skildu. Ann-
ar eiginmaður Jónu,
Halldór Magnússon
frá Grundarbrekku í
Vestmannaeyjum,
gekk Ingu síðar í
föður stað.
Börn Þórðar og
Ingu eru: 1) Hrönn hjúkr-
unarfræðingur, f. 29.4. 1946. Eig-
inmaður hennar er Óli Þór Al-
freðsson, f. 10.3. 1944. Börn
þeirra eru: a) Ylfa, f. 6.9. 1969. b)
Njörður, f. 27.5. 1972, kvæntur
Ericu Do Carmo, barn þeirra eru
Daniel.
Hvernig bíl áttu? Þannig var ég
spurður af verðandi tengdaföður
mínum, þegar ég í fyrsta skipti
kom feiminn ungur maður í heim-
sókn á heimili kærustu minnar,
Hönnu Þórðardóttur.
Þórður Stefánsson, eða Doddi
eins og hann var alltaf kallaður,
var þá orðinn blindur og lamaður.
En þrátt fyrir blindu voru bílar
alla tíð eitt af hans áhugamálum
og þá bíla, sem hann átti um æv-
ina, sá hann um að stífbóna frá
hjólkoppum upp á topp. Trúi því
hver sem vill, blindur maðurinn.
Doddi ólst upp í Eyjum, stund-
aði sjóinn frá unga aldri líkt og títt
var um unga menn þess tíma. Á
þeim vettvangi vildi hann eiga sitt
ævistarf, keypti sér 40 tonna bát í
kompaníi við vin sinn Arnmund
Þorbjörnsson, sem þeir nefndu
Björgvin VE 72. Útgerðin gekk
þokkalega og hann sá framtíðina
fyrir sér á sjónum, sem skipstjóri
hjá eigin útgerð. En örlögin gripu
óvænt í taumana, þegar Doddi var
32 ára gamall. Það hófst allt með
því að sjónin hætti að vera í fókus.
Æxli greindist í höfði hans og
hann gekkst undir aðgerð í Kaup-
mannahöfn. Eitthvað fór úrskeiðis,
taugar skárust í sundur sem olli
því að hann lamaðist og sjónin
hvarf. Þannig á sig kominn var
hann sendur aftur til síns heima,
gjörsamlega ósjálfbjarga.
Eftir að ég kynntist þessari fjöl-
skyldu lærði ég eitt tímatal til við-
bótar því, sem okkur Eyjamönnum
er svo tamt; fyrir og eftir Þjóðhá-
tíð. Þessi fjölskylda talaði um tím-
ann; fyrir og eftir að Doddi veikt-
ist. Veikindi Dodda bókstaflega
rústuðu öllu venjulegu fjölskyldu-
lífi og framtíðaráformum fjölskyld-
unnar. Draumurinn um að vera
skipstjóri á eigin bát varð að engu
og var útgerðin fljótlega seld.
Fjárhagurinn var bágur og heilsa
fjölskylduföðurins engin. En þegar
neyðin er stærst er hjálpin næst.
Erlendur, bróðir Dodda er mikill
hugmyndasmiður og hann fór fljót-
lega að velta fyrir sér hvað bróðir
hans gæti tekið sér fyrir hendur.
Ekki dygði annað en reyna að
koma honum á fæturna aftur og
finna honum eitthvað að starfa.
Fangalínuvél skyldi það vera og
hráefnið; ónýt þorskanet. Var
smíðuð sérstök vél, sem útbjó
fangalínur úr netunum. Og þessari
vél lærði Doddi að stjórna, án þess
að hafa sjón né fullan líkamsstyrk.
Var hreint ótrúlegt að fylgjast
með honum; vélin á fullri ferð og
hann við stjórnvölinn. Við þessa
framleiðslu á fangalínum fyrir
bátaflotann starfaði Doddi síðan til
fjölda ára.
Doddi var trúaður maður. Hann
var Sjöunda dags aðventisti og
lagði sig fram um að rækta sína
trú og lifa samkvæmt boðskap
Biblíunnar. Aldrei reyndi hann að
hafa áhrif á trúarskoðanir annarra
manna og virti fólk með aðra trú
og aðrar skoðanir, þrátt fyrir að
vera þverari en allt sem þvert er.
Trúin var mjög mótandi í öllu hans
lífi og að virða hvíldardaginn var
órjúfanleg regla. Í gegnum alla
sína erfiðleika í lífinu var trúin
hans styrkur, ásamt Ingu eigin-
konu sinni sem var hans stoð og
stytta í gegnum lífið. Þeirra hjóna-
band stóð í rúmt 61 ár áður en yfir
lauk.
Doddi kvaddi þetta líf sáttur við
Guð og menn. Ég sakna hans sárt.
Hann kenndi mér svo margt,
kannski það helst að kunna að
meta heilsuna og lífið. Og hann gaf
mér eiginkonu sem ég veit að mun
halda minningu hans hátt á lofti og
vísa mér veginn, líkt og Doddi
gerði.
Gísli Valtýsson.
Þórður Stefánsson
HINSTA KVEÐJA
 Fleiri minningargreinar
um Þórð Stefánsson bíða birting-
ar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.