Morgunblaðið - 18.06.2007, Blaðsíða 26

26 MÁNUDAGUR 18. JÚNÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Halldóra Sigríð-ur Guðmunds-
dóttir fæddist í
Reykjavík 23. sept-
ember 1947. Hún
lést á Landspítal-
anum í Fossvogi 10.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru Guðmundur
Ingvar Sveinjónsson
húsasmíðameistari,
f. 1930, og Guð-
munda Guðrún
Kjartansdóttir, f.
1931, d. 2004. Hall-
dóra var elst fjögurra systra, hin-
ar eru; Lilja, f. 1951, maki Guð-
mundur Vignir Hauksson, f. 1957;
Andrea Guðrún, f. 1961, maki Ey-
steinn Sigurðsson, f. 1958; og
Helga, f. 1964, maki Ævar Rafn
Kjartansson, f. 1962.
Halldóra giftist árið 1966 Theo-
dóri Jakobi Guðmundssyni, bók-
bindara og knattspyrnuþjálfara, f.
1944, og eignuðust þau þrjú börn.
Þau eru: 1) Guðmundur Birgir, f.
1964, dóttir hans er Karen, f. 1998,
2) Thelma, f. 1966, synir hennar
eru Aron Snorri, f. 1984, Theodór
Elmar, f. 1987, og Brynjar Orri, f.
1988, 3) Hörður, f. 1967, maki
Lára Eymundsdóttir, f. 1970. Börn
hans eru Arnór, f. 1997 og Sonja
Rán, f. 2001. Hörður
og Lára eiga saman
soninn Kristófer Elí,
f. 2006, og dóttir
Láru er Hildur Mar-
ín, f. 1995.
Árið 1988 hóf
Halldóra sambúð
með Magnúsi Finni
Jóhannssyni hljóm-
listarmanni, f. 1955.
Þau giftu sig árið
2000. Halldóra og
Magnús störfuðu
saman á Arnarholti,
sambýli fyrir geð-
fatlaða á Flókagötu og í Víðinesi.
Dætur Magnúsar eru Erla, f. 1974,
og Íris, f. 1977. Börn Erlu eru Ísey,
f. 1992, og Víkingur Breki, f. 2005.
Halldóra ólst upp í vesturbæ
Reykjavíkur. Hún útskrifaðist úr
Sjúkraliðaskóla Íslands 1979 og
starfaði sem sjúkraliði á Klepps-
spítala 1980-1982, Landspítala,
Barnaspítala Hringsins 1981-1986,
Arnarholti geðdeild 1986-2006,
sambýli fyrir geðfatlaða á Flóka-
götu 2006 og í Víðinesi þar til hún
lést. Frá árinu 2003 hafa Halldóra
og Magnús búið á Suðurgötu 87 á
Akranesi.
Útför Halldóru verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Elsku amma Denný.
Verið þið sæl þið sólarbörn,
þið sofið til vorsins rótt.
Þið hurfuð mér öll í einum svip
á einni kaldri nótt.
(Bjarni Jónsson)
Takk fyrir að hafa verið til og að ég
hafi fengið að kynnast þér elsku
amma mín, ég á eftir að sakna þín.
Elsku Finnur afi, Höddi, pabbi,
Guðmundur og Thelma og aðrir fjöl-
skyldumeðlimir, megi guð gefa okkur
styrk á þessum erfiðu tímamótum.
Kveðja,
Sonja Rán og fjölskylda.
Elsku Denný!
Þetta stóra gat sem myndaðist í
fjölskyldunni við fráfall þitt er ekki
hægt að stoppa í.
Alltaf vorum við svo nánar og mikl-
ar vinkonur og höfðum gaman af að
rifja upp okkar æsku, t.d. þegar þú
áttir að leika við mig, en reyndir að
stinga mig af og ég grét á eftir þér;
Denný bíddu eftir mér. Nú loksins
tókst þér að stinga mig af.
Ég á eftir að sakna þín og ég veit að
ég mun hitta þig seinna.
Þín systir
Lilja.
Erfiðasta símtal sem ég hef fengið
um ævina var laugardagsmorguninn
9. júní, þar sem mér var tilkynnt að
Denný systir hefði slasast og lægi
milli heims og helju á gjörgæsludeild
Landspítalans. Hún lést af völdum al-
varlegra meiðsla sinna sólarhring síð-
ar.
Denný, stundum kölluð Nenna af
okkur systrunum var elst okkar fjög-
urra systra og ég leit mikið upp til
hennar á mínum yngri árum. Ef eitt-
hvað bjátaði á, var það iðulega mín
fyrsta hugsun að hringja í Denný því
mér fannst eins og hún ætti að vita
allt, sem hún reyndar gerði ansi oft.
Hún hafði sérlega góða nærveru,
alltaf svo róleg og yfirveguð og þrátt
fyrir að hún léti ekki mikið yfir sér
var stutt í húmorinn og maður gat al-
veg hlegið sig máttlausan yfir því sem
henni gat dottið í hug.
Undanfarin sumur höfum við verið
í miklu sambandi og hist nánst um
hverja helgi þar sem við vorum þrjár
systurnar með sumarbústað rétt hjá
hver annarri. Við fengum allar sum-
arbústaðadelluna í arf frá foreldrum
okkar og sú fjórða er með sinn bústað
fyrir norðan. Oft var ákveðið að hitt-
ast eftir matinn og taka eitt eða tvö
spil og varð þá blekkingaleikurinn
Fimbulfamb oftast fyrir valinu. Í
þeim leik fór Denný á kostum.
Hinn 1. janúar síðastliðinn fórum
við allar fjórar systurnar til Indlands
með tveimur vinkonum okkar. Sú ferð
var mjög mikil upplifun og eitt það
skemmtilegasta sem Denný hafði
gert. Það er ómetanlegt að hafa átt
þessar tvær vikur saman og allar
ljúfu minningarnar úr ferðinni núna,
þegar maður er að bugast af sorg.
Við systurnar, makar og foreldrar
okkar héldum á hverju sumri okkar
eigin fjölskylduhátíð sem við kölluð-
um Vísnavarg og var hún haldin í tíu
ár. Móðir okkar lést fyrir þremur ár-
um og var þá erfitt að halda áfram, en
nú þegar Denný er farin líka er skarð-
ið orðið of stórt til að hægt sé að fylla
það og Vísnavargur því sungið sitt
síðasta. Ég og Denný vorum byrjaðar
að æfa okkar heimatilbúna skemmti-
atriði sem okkur fannst meira en lítið
fyndið fyrir hátíðina í sumar. Atriði
sem Denný var búin að þaulskipu-
leggja og við búnar að hlæja mikið að
vitleysunni. Því miður verður ekkert
af þeirri frumsýningu, en eins og ég
hvíslaði að henni á dánarbeðinum þá
höldum við áfram með það seinna á
öðrum stað.
Ég kveð með söknuði ljúfa og góða
systur og óska henni góðrar ferðar til
nýrra heimkynna.
Andrea (Addý) systir.
Elsku hjartans Denný mín.
Mikið rosalega er þetta erfið stund.
Ég er ekki enn búin að átta mig á að
það sé raunveruleiki að þú sért dáin.
Þetta gerðist svo snöggt, ég talaði við
þig í síma fyrr um kvöldið og þú varst
að segja mér að þú hefðir verið að
gróðursetja sumarblóm og varst svo
sæl og glöð og sagðist ætla að gera
fínt og undirbúa KR-kaffiboð fyrir
börnin þín og barnabörnin sem ætl-
uðu að koma á sunnudeginum til ykk-
ar. Svo sex klukkustundum síðar
hringdi Finni eiginmaður þinn, sem
þú elskaðir svo heitt, í mig og til-
kynnti mér að þú hefðir dottið og
værir komin á spítala. Og sólarhring
síðar varstu dáin. Hvernig má þetta
vera? Ég skil þetta ekki. Ég get ekki
kyngt þessu. Og við sem ætluðum að
gera svo mikið saman á næstu árum,
manstu?
Við vorum nánar, það leið varla sá
dagur að við töluðum ekki saman í
síma, og stundum oft á dag. Og núna
allt í einu er klippt á það og ég á aldrei
eftir að heyra frá þér meir.
En guð minn góður Denný, hvað ég
er þakklát fyrir að við náðum þó því
að fara saman allar fjórar systurnar
til Indlands í janúar sl. Sú ferð gerði
okkur bara enn nánari. Mikið rosa-
lega var það gaman, enda vorum við
byrjaðar að plana næstu ferð, og þá
ætluðum við að taka mennina okkar
með.
Það eru svo mikil forréttindi að
eiga þessa fjölskyldu og ótrúlegt hvað
við systurnar náðum allar vel saman.
Það er svo sárt að þú sért ekki lengur
á meðal okkar. Þrátt fyrir 17 ára ald-
ursmun á mér og þér, þá vorum við
eins og jafnaldrar. Eineggja tvíburar
sögðum við stundum í gríni, þrátt fyr-
ir 17 cm hæðarmun og 17 ára ald-
ursmun.
Það verður tómlegt að fara upp í
sumarbústað og hafa þig ekki við hlið-
ina á okkur í næsta bústað. Og það
verður sárt að heyra þig ekki framar
spyrja „eigum við að spila Fimbul-
famb eða Trivial Pursuit í kvöld?“
Æ, svo man ég alltaf Denný þegar
þið Finni fenguð ykkur kisurnar
þrjár, bræðurna Lon, Don og Castro.
Þú varst svo sæl, enda mikill dýravin-
ur og sérstaklega kattavinur. Þú
hringdir í mig á hverjum degi til þess
að segja mér hvað þeir væru að gera.
En svo misstuð þið tvo þeirra undir
bíl og það var svo sárt. Ég gleymi því
aldrei hvað þú áttir bágt þá og þið
bæði. En núna eru Don og hinir tveir
sem komu síðar búnir að missa ynd-
islega móður.
Elsku Finni, Mummi, Thelma,
Höddi og pabbi, megi allt gott í heim-
inum styrkja ykkur í gegnum þennan
óbærilega söknuð.
Ég kveð þig hér, elsku Denný mín,
með miklum söknuði. Ég veit að þér
líður vel hinum megin með mömmu,
kisunum þínum og öðrum ættingjum
okkar og ég veit líka að við eigum eftir
að hittast aftur.
Hvíldu í friði. Ég gleymi þér aldrei.
Helga systir.
Það er skarð fyrir skildi. Djúpt
særandi og blæðandi. Í einni svipan
er hrifsuð frá okkur ástkær systir og
mágkona. Enginn undanfari, engin
veikindi. Hún er bara einn daginn
ekki lengur hér.
Og við sitjum eftir og neitum að
trúa þessu. Óraunverulegt og ósann-
gjarnt eru orð sem hamast á okkur og
við viljum að einhver segi við okkur að
þetta séu bara mistök. Það sé allt í
lagi.
En það er ekki allt í lagi. Denný er
dáin og það er raunveruleikinn, alveg
sama hversu það sé óraunverulegt í
okkar hugum.
Það að fjórar systur, foreldrar
þeirra og makar verði eins náinn fé-
lagsskapur og við urðum er sennilega
einstakt. Þrátt fyrir yfir 30 ára ald-
ursmun á milli þess elsta og þess
yngsta héldum við saman með svipuð
áhugamál og á árlegri hátíð okkar
„Vísnavargi“ sameinuðumst við í
vísnagerð, stökum og botnum ásamt
pílukasti, vítakörfu, leiknum
skemmtiatriðum, söng og gríni, þar
sem keppnisandinn, góður matur og
fallegasta sveit landsins voru í bak-
grunni. Denný var ein af heitustu
„vörgunum“ og byrjuð að undirbúa
og skipuleggja atriði næsta vargs á
heimleið frá þeim síðasta.
Seinni árin stofnuðum við strák-
arnir meira að segja hljómsveit gagn-
gert útfrá þessu. Það eru sennilega
ekki margar systur, hversu nánar
sem þær eru, sem eignast allar maka
með áhuga á tónlist og spilandi á
hljóðfæri. En hvalirnir fjórir eins og
pabbi þeirra kallaði þær, gerðu það.
Denný hafði ákveðnar skoðanir á
hlutunum og þau eru ófá skiptin sem
við deildum, rökræddum og rifumst
um ýmis málefni. Samt vorum við
undirliggjandi oftast sammála. Það
var bara svo gaman að rífast við
Denný og ég efa að hægt verði að
finna manneskju sem hún hefur
gagnrýnt, hallmæla henni. Hún var
nefnilega því sama fólki alltaf til stað-
ar og stuðnings.
Tilhugsunin um það að við spilum
ekki oftar eða grillum saman uppi í
bústað er þungbær. Ég veit það eitt
að framundan eru mörg tár okkar
Helgu næstu mánuði þegar við förum
upp í sveit og það er ekkert líf við hlið-
ina á okkur.
Mikið eigum við eftir að sakna þín
og mikið finn ég til með konunni
minni (tvíburasysturinni), manninum
þínum, börnunum og pabba þínum.
Ég er búinn að gráta þig mikið og á
eftir að gráta oftar en það er af eig-
ingirni yfir mínum missi. Missir
þeirra er meiri og það eina sem ég get
gert er að reyna að gera það sem þú
hefðir gert. Vera til staðar fyrir þau.
Ævar Rafn Kjartansson.
Mig langar að minnast með nokkr-
um orðum fyrrverandi eiginkonu
minnar og barnsmóður, er lést í
hörmulegu slysi.
Við kynntumst mjög ung og byrj-
uðum að búa saman, hún aðeins 16
ára gömul. Við eignuðumst fljótlega
þrjú frábær börn, Guðmund Birgi,
Thelmu og Hörð. Þau syrgja nú móð-
ur sína. Á þessum árum sýndi Denný
mér og börnum okkar einstaka ást og
umhyggju. Þrátt fyrir lítil efni bjó
hún okkur gott og fallegt heimili og
smám saman lagaðist efnahagurinn.
Við eignuðumst eigið húsnæði og
börnin uxu úr grasi. Hún fór í sjúkra-
liðanám og lauk því með sóma. Eftir
22 ár saman, börnin orðin fullorðin og
afkoman góð. Er það ekki ótrúlegt, þá
var ákveðið að skilja.
Ég þakka fyrir allar yndislegu
stundirnar sem hún gaf okkur.
Öldruðum föður og systrum sem og
öðrum aðstandendum sendi ég sam-
úðarkveðjur.
Theódór J. Guðmundsson.
Harmafregn.
Denný, mín elskuleg fyrrverandi
mágkona, látin.
Af eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Benediktsson.)
Megi ljúf minning hennar lýsa ást-
vinum og fjölskyldum.
Soffía Guðmundsdóttir.
Elskulega frænka mín Denny er
látin, langt fyrir aldur fram.
Við Agga vorum að nefna Denny á
nafn rétt áður en síminn hringdi og
okkur voru sögð þessi hörmulegu tíð-
indi. Við Denny fæddumst sama ár
með tveggja mánaða millibili, það var
því upplagt fyrir Mundu og mömmu
að setja okkur í sama barnavagninn
og rölta með okkur ungana niður á
Tjörn.
Við fullorðnuðumst, eignuðumst
okkar eigin fjölskyldur en alltaf héld-
um við sambandi.
Í gegnum árin eru góðu stundirnar
svo margar og geymi ég þær í minn-
ingum mínum.
Elsku Finni, Guðmundur Thelma,
Hörður og fjölskylda, ég sendi mínar
innilegustu samúðarkveðjur, Guð
gefi ykkur styrk til að takast á við
þessa miklu sorg.
Hvíldu í friði elsku Denny.
Þinn frændi og vinur,
Sveinjón.
Horfin er á braut Halldóra Sigríður
Guðmundsdóttir, eða Denný eins og
hún var ætíð kölluð.
Ég varð fyrir því láni að kynnast
Denný þegar við lögðum leið okkar til
Indlands ásamt fjórum öðrum, þ. á m.
þremur systrum hennar. Snemma
kom í ljós að við Denný áttum gott
skap saman og við tókum fljótlega
ástfóstri hvor við aðra. Denný var sú
hæglátasta í ferðinni en stutt var í
leiftrandi kímni. Hún var ætíð yfir-
veguð en þegar kom að því að láta
reyna á hlutina var hún oftar en ekki
fremst í flokki, ævintýramennskan
var henni í blóð borin. Eins fór ekki
framhjá mér, né neinum sem kynntist
Denný, að hún var víðlesin og afskap-
lega greind.
Ég syrgi Denný og sakna þess að fá
fleiri tækifæri til að hitta hana. Ég
ætla að halda fast í minninguna þar
sem hún Denný mín dansar frjálslega
við varðeldinn í eyðimörkinni á Ind-
landi. Tónlistin dunar og augu Den-
nýjar geisla af hamingju.
Elsku Finni, systur og fjölskylda,
ég sendi ykkur mínar dýpstu samúð-
arkveðju.
Denný okkar dansar nú á nýjum
heimaslóðum í góðum félagsskap
móður sinnar.
Kveðja
Kolbrún.
Það er stutt á milli lífs og dauða,
var það fyrsta sem kom í hugann þeg-
ar við fréttum af sviplegu fráfalli þínu,
elsku Denný. Minningarnar streyma
fram með sorginni, en enginn fær flú-
ið sitt skapadægur. Nú verða sam-
verustundirnar ekki fleiri og ekki
skrafað lengur um lífið og tilveruna
eða eilífðarmálin. Pólitíkin ekki rædd
frekar eða trúmálin né listin.
Það var alltaf gott að vera nálægt
þér. Þú hafðir svo góða nærveru og
varst mikil prinsipp-manneskja sem
stóðst alltaf fast á þínu, enda hafðir
þú skarpa sýn á tilveruna.
Í starfinu sem þú valdir þér komu
allir þínir mannkostir fram enda
varstu frábær sjúkraliði.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Sendum öllum aðstandendum okk-
ar dýpstu samúð.
Jenný og Þórir.
Halldóra Guðmundsdóttir var fal-
leg kona og ákaflega sterkur persónu-
leiki, vel gefin og frábær húmoristi.
Sem samstarfsfélagar hennar
kynntumst við því vel hve samvisku-
söm hún var. Verkin hennar voru
unnin af svo miklum hlýhug og trú-
mennsku, að fáir fóru í sporin hennar.
Denný, eins við kölluðum hana, og
Finni maðurinn hennar keyptu sér
hús uppi á Akranesi og áttu sumarbú-
stað fyrir austan. Þar gátu þau verið
úti og notið náttúrunnar og ræktað
jörðina. Þau voru ákaflega samrýmd
og elskuðu sólina.
Það eru erfiðir tímar framundan
hjá Finna, þegar dökkt ský dregur nú
fyrir sólu á lífsins vegi við fráfall ást-
kærrar eiginkonu og félaga. En kær-
ar minningar eru geymdar í sólar-
geislunum að baki sorgarskýja. Sólin
er þarna geymd þrátt fyrir allt, og
þeir sem syrgja mega ekki loka hjarta
sínu fyrir henni.
Við samstarfsfélagar þinnar góðu
konu vitum, kæri Finni, að sorg þín
og söknuður er mikill og sár og við
vonum að allar góðar vættir verndi
þig og styðji.
Fyrir hönd vina og samstarfs-
manna á Arnarholti á Kjalarnesi,
Margrét Guðnadóttir.
Halldóra Sigríður
Guðmundsdóttir
Mamma, elsku mamma,
man ég augun þín,
í þeim las ég alla
elskuna til mín.
(Sumarliði Halldórsson)
Hvíl þú í friði, elsku
mamma.
Guðmundur Birgir,
Thelma og Hörður.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Elsku afi, Finni, Mummi,
Thelma, Höddi og aðrir að-
standendur, Guð veri með
ykkur.
Jessica og John
og fjölskyldur.
Ég kveð í dag hlýja og
yndislega manneskju hana
Denný með þessum orðum:
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
Eg veit einn
að aldrei deyr:
dómur um dauðan hvern.
(Úr Hávamálum.)
Ég sendi ástvinum Den-
nýjar mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur og bið þess að
æðri máttarvöld verði þeim
nálæg á þessari sorgar-
stundu.
Petrína (Peta).
HINSTA KVEÐJA