Morgunblaðið - 03.08.2007, Blaðsíða 37

veisluborði sem hæfa myndi kon-
ungum og keisurum. Hans eigin
hallir voru misstórar en hugur
hans stærri en svo að fermetrar
skiptu máli.
Systkinin frá Stóra-Hrauni. Ell-
efu að tölu, öll með sín sérkenni,
skoðanir og skapferli. Oft ósam-
mála en svo ótrúlega miklir vinir.
Fóru aldrei að sofa ósátt. Kunnu að
rífast og sættast. Kunnu að fyr-
irgefa. Blessuð sé minning þessa
stóra systkinahóps sem mótaði líf
okkar yngri í fjölskyldunni meira
en þau nokkurn tíma vissu.
Elskulegan ömmubróður og vin,
Guðmund Árnason, kveð ég með
virðingu og þökk. Þakka honum
samverustundir í yfir hálfa öld.
Stundir sem einkenndust fyrst og
fremst af ótrúlegri sagnagáfu og
húmor. Guð blessi minningu kon-
ungs kímnigáfunnar.
Anna Kristine.
Ég velti því stundum fyrir mér
hvaða fólk og atburðir hafa mótað
líf mitt mest. Af mörgu er að taka
en einn stendur þar framarlega,
það er Guðmundur móðurbróðir
minn.
Hugurinn reikar til baka um
fimmtíu ár. Guðmundur var ný-
kominn frá Skotlandi, þar sem gerð
hafði verið á honum stór aðgerð á
heila, sem gekk vel. Þetta voru
tímamót hjá honum. Hann hafði
hingað til unnið sem verslunarmað-
ur hjá öðrum, en nú langaði hann
að starfa sjálfstætt. Foreldrar mín-
ir bjuggu á Týsgötu 1 og var heim-
ili þeirra eins konar miðstöð hins
stóra, samhenta hóps 11 systkina
frá Stórahrauni. Varla leið sá dag-
ur að eitt eða tvö úr þessum hópi
litu ekki inn. Í húsinu þar sem faðir
minn rak verslun losnaði annað
verslunarhúsnæði og var Munda,
eins og hann var kallaður í fjöl-
skyldunni, boðið það og stofnaði
hann þar listaverkasölu og inn-
römmun.
Auðvitað þekkti ég Munda vel
því mjög kært var með honum og
móður minni sem var yngst þeirra
systkina, en lést fyrst. Einnig voru
Ása kona Munda og móðir mín góð-
ar vinkonur og jafnöldrur. Frá
barnsaldri hafði ég málað og mótað
í leir og sýndi Mundi þessum verk-
um mínum ávallt mikinn áhuga.
Ennþá hlýnar mér um hjartarætur
þegar ég minnist fermingargjafar-
innar frá Munda og Ásu sem var
harðviðarkassi með ilmandi olíulit-
um. Engin gjöf hitti betur í mark
þá.
Þegar Mundi kom á Týsgötuna
var ég unglingur á miklum kross-
götum í lífinu. Ég stundaði nám í
Menntaskólanum í Reykjavík og
kvöldskóla í Handíða- og Myndlist-
arskólanum með óljósa drauma um
að halda út á listamannsbrautina.
Með komu Munda og fyrirtækis
hans í húsið var eins og eitthvað
breyttist í lífi mínu, eins og nýjar
dyr hefðu opnast, en ekki vissi ég
strax hvaða veisla beið framundan.
Fjótlega fóru að birtast á Týsgöt-
unni furðulegustu menn og konur.
Það voru þekktir karakterar og
orginalar úr bæjarlífinu, sérvitr-
ingar og menntamenn, rónar og
listamenn og jafnvel einstaka ráð-
herra. Mundi var eins og stór seg-
ull sem dró til sín þetta fólk en í
þessum hópi voru flestir starfandi
myndlistarmenn bæjarins sem áttu
viðskipti við Munda. Oft var glatt á
hjalla og kom þá Bakkus stundum
við sögu. Ekki þurfti Mundi að fá
sér í glas til að verða skemmti-
legur. Undanfari góðrar sögu var
oft sá að hann dró upp tóbaksklút-
inn, snýtti sér hressilega, leit á
mann þegjandi með stríðnisglampa
í brúnum augunum, dró svo upp
neftóbaksdósina þegjandi og fékk
sér í nefið. Eftir nokkra þögn kom
svo saga sem fjallaði um hann sjálf-
an, hæfilega krydduð.
Hann var mjög góður hand-
verksmaður með fágaðan smekk og
hafði gott auga fyrir góðri list eins
og heimili þeirra Ásu bar vitni um.
Þegar Mundi kynntist nýju,
skemmtilegu fólki var hann oft eins
og barn sem hafði eignast nýtt
leikfang og var ekki í rónni fyrr en
hann gat deilt þessum gersemum
sínum með systur sinni á efri hæð-
inni enda var hún ekkert ólík hon-
um. Aldrei gleymi ég því þegar ég
kom heim úr skólanum og í eldhús-
inu sátu Örlygur Sigurðsson list-
málari sem var einn besti vinur
Munda og Stefán frá Möðrudal
sem söng ættjarðarlög með sinni
skerandi háu rödd svo að heyrðist
langt niður á Skólavörðustíg.
Í þessari akademíu Munda eyddi
ég meiri og meiri tíma, því á
skömmum tíma hafði ég kynnst
flestum myndlistarmönnum bæjar-
ins. Krossgöturnar hurfu smátt og
smátt og MR fauk út í hafsauga og
stefnan var tekin á aðra akademíu í
öðru landi. Árin liðu og Mundi var
kominn í rauða húsið í Bergstaða-
strætinu, þaðan sem flestir minn-
ast hans. Alltaf var hann jafn vin-
gjarnlegur gagnvart mér og annt
um vegferð mína og bauð mér að
sýna hjá sér nokkrum sinnum. Um
1980 var rauða húsið selt til niður-
rifs og Mundi hætti störfum. Þessi
einkennilega menningarstofnun
sem hundruð manna ef ekki þús-
undir höfðu gengið í gegnum, bæði
í gleði og sorg, til þess að njóta ná-
vistar hins óviðjafnanlega gleði-
gjafa, Guðmund Árnason, var öll.
Nú er veislustjórinn horfinn en
minningin um hann og veisluna
sem hann opnaði á Týsgötu 1 og
þau áhrif sem hann hafði á líf mitt
munu aldrei hverfa.
Ég sendi Gústu, Kidda og Sigga
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Eyjólfur Einarsson.
Guðmundur Árnason, kær vinur
í hálfa öld, var harla óvenjulegur
maður. Hann var lífskúnstner í
mannlegum samskiptum við að laða
aðra að sér. Var það með góðri
samræðu, græskulausri kímni og
fjársjóði af skemmtilegum og
stundum ótrúlegum sögum? Hver
veit, en Guðmundur var góðum
gáfum gæddur sem hefðu skilað
sínu við langskólagöngu, sem hann
hefði mátt njóta frekar en sjúkra-
vistar á Vífilsstöðum. En hann
byggði vel á gagnfræðaprófinu frá
Flensborg, enda bókhneigður og
fróðleiksfús. Hann var ljóðelskur,
sjálfur hagorður og kunni mikið af
kveðskap. Það var gaman að
spjalla við Guðmund um tengda-
föður hans, Sigurð skáld frá Arn-
arholti. Þau hjónin voru víðlesin og
það ekki síður á enskar eða amer-
ískar bókmenntir. Hann hafði
áreiðanlega erft sinn skerf af ann-
álaðri frásagnargáfu sr. Árna Þór-
arinssonar, föður síns. Allt fram á
síðasta, það var nítugasta og sjö-
unda aldursárið, var hann að segja
manni sögur frá Stórahrauni og
Snæfellsnesi.
Forsjónin lagði leiðir okkar sam-
an af fjölskylduástæðum og marg-
ar urðu gleðistundir með þeim Ásu.
Það var tilhlökkunarefni þegar
komið var heim frá útlandinu að
komast á þeirra fund og ekki stóð á
gestrisninni. En glens og góð sam-
ræða um dægurmál duldi annan
þátt í lífi Guðmundar. Hann var
trúhneigður og á sína vísu trúræk-
inn með ritningarlestri og bænum.
Þau mál ræddum við oft síðustu ár-
in á Hringbraut, þar sem Guð-
mundur og Ása bjuggu sér síðasta
heimilið áður en flutt var í Selja-
hlíð. Þar dró ský fyrir sólu við hið
mikla áfall Ásu, sem lá rúmföst
með litla tjáningu síðustu árin. En
þá lét Guðmundur ellina ekki á sig
fá og var það eitt áhugamál að ann-
ast Ásu og vitja sem oftast. Eftir
fráfall hennar var þess aðeins beðið
að yfir lyki og hann fengi að ná á
ný fundi Ásu sinnar. En þegar litið
var inn var hann samur við sig og
sagði: Ég helli upp á kaffi og segið
mér hvað er títt! Við Elsa minn-
umst fölskvalausrar og innilegrar
vináttu. Friður Guðs þér fylgi.
Einar Benediktsson.
V i n n i n g a s k r á
14. útdráttur 2. ágúst 2007
A ð a l v i n n i n g u r
Kr. 2.000.000 kr. 4.000.000 (tvöfaldur)
6 1 1 0 5
V i n n i n g u r
Kr. 100.000 Kr. 200.000 (tvöfaldur)
9 3 9 0 3 1 5 0 4 3 2 4 4 1 6 8 9 5 5
V i n n i n g u r
Kr. 50.000 Kr. 100.000 (tvöfaldur)
16112 33912 40336 47075 70792 76428
23758 34171 47046 68329 74644 79948
V i n n i n g u r
Kr. 12.000 Kr. 24.000 (tvöfaldur)
1 3 2 0 9 1 8 4 2 3 0 5 4 3 0 7 2 4 3 9 7 4 9 5 0 7 7 6 6 0 4 3 4 7 4 4 3 3
3 5 7 9 9 2 3 8 2 3 2 3 6 3 1 3 5 6 4 0 7 4 0 5 0 8 8 7 6 0 4 6 8 7 4 4 8 9
3 8 4 9 1 2 4 8 1 2 4 2 7 5 3 1 3 9 3 4 3 5 2 4 5 1 2 6 6 6 1 7 3 6 7 5 0 3 4
3 9 5 6 1 4 7 7 2 2 5 0 6 1 3 1 3 9 9 4 5 7 9 9 5 2 5 2 6 6 2 4 4 2 7 5 5 1 2
4 0 3 2 1 6 7 6 3 2 5 3 7 8 3 1 9 5 9 4 6 2 3 2 5 2 6 9 6 6 5 0 4 4 7 6 6 1 4
4 0 7 6 1 7 7 3 7 2 5 8 7 2 3 2 3 5 2 4 6 7 7 2 5 2 8 8 7 6 5 3 3 4 7 7 1 2 7
4 4 8 3 1 8 8 7 1 2 6 7 3 6 3 3 9 5 8 4 6 8 9 0 5 3 0 2 0 6 6 0 0 6 7 7 4 8 1
4 9 4 5 1 9 2 1 1 2 7 9 2 2 3 4 8 2 5 4 8 7 2 6 5 4 7 1 3 6 6 8 1 4 7 8 7 0 9
5 3 8 9 1 9 3 1 0 2 8 5 1 8 3 6 3 5 0 4 8 8 3 5 5 6 0 2 9 6 8 7 0 6 7 9 1 3 6
5 8 4 9 1 9 6 2 3 2 8 9 3 8 3 6 8 2 8 4 9 6 2 6 5 6 8 9 9 6 8 9 6 8
7 4 1 5 2 2 3 5 9 2 8 9 7 6 3 7 2 2 2 5 0 1 2 0 5 8 7 9 3 7 1 8 4 7
7 8 8 2 2 2 4 6 3 3 0 2 1 3 3 9 0 0 8 5 0 6 1 4 5 8 9 0 1 7 2 9 5 6
8 5 4 6 2 2 9 7 8 3 0 3 1 3 3 9 0 6 3 5 0 7 2 6 5 9 1 6 0 7 3 0 1 8
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. ÁGÚST 2007 37
V i n n i n g u r
Kr. 7.000 Kr. 14.000 (tvöfaldur)
2 9 8 7 0 9 1 7 7 8 5 2 6 3 9 8 3 8 8 1 7 5 1 1 1 0 6 2 8 3 4 7 3 0 5 6
4 8 9 1 6 5 1 8 0 2 0 2 7 1 3 5 3 9 1 6 1 5 1 4 5 8 6 3 0 8 4 7 3 4 3 9
9 9 9 3 8 0 1 8 1 2 6 2 7 1 9 1 3 9 5 3 5 5 1 5 3 4 6 3 2 1 3 7 3 4 7 9
4 7 8 9 5 3 2 1 8 2 5 5 2 7 6 9 2 4 0 9 3 5 5 2 0 0 4 6 3 2 4 9 7 4 4 1 7
8 5 7 9 6 6 6 1 8 5 2 8 2 7 7 3 6 4 1 1 4 1 5 2 5 8 8 6 4 0 6 8 7 5 6 3 5
1 1 0 8 9 7 8 9 1 8 9 1 2 2 7 8 1 1 4 1 5 9 8 5 3 2 8 9 6 4 2 8 2 7 5 7 6 3
1 1 7 6 1 0 0 0 9 1 9 0 9 2 2 8 3 8 7 4 1 7 6 9 5 4 0 5 8 6 4 3 0 4 7 5 9 5 7
2 0 4 5 1 0 1 9 6 1 9 2 5 5 2 8 5 1 0 4 1 9 2 3 5 4 3 7 5 6 4 5 0 8 7 6 0 2 3
2 5 7 6 1 0 8 3 8 1 9 4 0 6 2 9 3 1 2 4 2 6 4 8 5 4 7 9 6 6 4 6 3 7 7 6 1 1 4
2 6 9 8 1 0 8 4 4 1 9 6 0 0 2 9 6 3 0 4 2 7 7 4 5 5 5 0 1 6 4 6 5 3 7 6 3 9 3
2 8 4 1 1 1 5 0 7 1 9 6 1 1 2 9 7 3 0 4 2 8 0 6 5 5 5 5 7 6 4 7 1 8 7 6 7 2 3
3 1 0 3 1 1 8 4 3 1 9 6 1 9 3 0 1 5 8 4 3 0 6 8 5 5 8 8 2 6 5 1 9 0 7 6 8 3 3
4 0 5 8 1 1 9 5 6 1 9 6 9 5 3 0 2 0 0 4 3 1 0 2 5 6 2 7 4 6 5 2 4 4 7 7 0 1 1
4 3 9 1 1 2 1 4 0 2 0 5 4 4 3 1 0 3 5 4 3 3 0 9 5 6 3 0 7 6 5 3 9 5 7 7 1 0 9
4 5 3 7 1 2 1 8 4 2 1 5 3 0 3 1 8 6 9 4 3 3 8 3 5 6 7 0 3 6 7 4 2 7 7 7 1 8 7
4 5 7 6 1 2 6 5 2 2 1 8 3 0 3 2 0 9 2 4 3 5 6 2 5 6 8 6 5 6 8 5 9 3 7 7 1 9 7
4 5 8 3 1 3 2 2 2 2 2 0 2 6 3 2 7 2 5 4 3 6 7 3 5 6 9 0 6 6 9 2 1 1 7 7 9 3 3
4 7 9 1 1 3 9 9 1 2 2 1 1 1 3 3 6 5 7 4 3 7 4 3 5 7 7 3 0 6 9 8 9 1 7 8 2 3 3
4 9 8 5 1 4 0 5 6 2 2 1 6 3 3 4 6 0 2 4 3 8 2 1 5 8 1 4 1 7 0 0 6 4 7 8 5 8 9
5 2 2 9 1 4 0 9 0 2 2 3 4 8 3 4 8 8 1 4 3 9 7 3 5 8 8 4 2 7 0 1 6 8 7 8 7 0 1
5 4 0 3 1 4 4 3 0 2 2 4 1 2 3 5 4 6 2 4 4 4 2 4 5 9 3 7 0 7 0 2 3 9 7 8 9 0 5
5 5 5 7 1 4 8 7 5 2 2 6 0 6 3 5 7 9 6 4 4 7 9 7 5 9 5 4 3 7 0 5 5 9 7 9 0 3 8
6 4 3 8 1 5 2 2 8 2 2 6 3 4 3 6 3 9 0 4 4 8 8 0 5 9 6 6 2 7 1 0 2 5 7 9 1 6 8
6 4 7 5 1 5 5 2 9 2 2 8 7 1 3 6 9 5 7 4 4 8 9 6 5 9 8 3 2 7 1 4 4 1 7 9 1 6 9
6 8 3 3 1 5 5 7 9 2 3 0 9 4 3 7 1 8 0 4 6 5 3 1 5 9 8 7 1 7 1 7 3 6 7 9 2 9 0
6 9 3 0 1 5 8 0 9 2 3 6 9 4 3 7 2 8 9 4 7 0 2 9 6 0 1 4 2 7 1 8 4 8 7 9 8 0 3
7 1 1 7 1 6 1 3 3 2 3 7 5 3 3 7 4 2 6 4 7 0 5 1 6 0 7 8 5 7 1 9 0 5
7 1 4 7 1 6 8 8 1 2 4 2 8 2 3 7 7 2 1 4 7 2 2 4 6 0 9 4 1 7 2 0 5 5
7 3 6 0 1 6 9 8 1 2 4 3 7 6 3 8 0 1 4 4 7 2 6 1 6 1 4 8 1 7 2 1 9 2
7 5 3 9 1 7 2 5 6 2 4 4 3 9 3 8 1 0 2 4 8 1 2 7 6 2 2 0 0 7 2 3 7 8
8 3 1 2 1 7 5 6 4 2 5 4 9 2 3 8 6 0 9 4 8 7 5 2 6 2 7 2 1 7 2 5 7 0
8 5 0 4 1 7 6 7 9 2 5 7 5 9 3 8 6 7 7 5 0 1 9 6 6 2 8 2 0 7 2 8 3 9
Næstu útdrættir fara fram 9. ágúst, 16. ágúst, 23. ágúst & 30. ágúst 2007
Heimasíða á Interneti: www.das.is
Við Ragnhildur sendum Dísu og
öllum afkomendunum innilegar
samúðarkveðjur.
Valgarð Runólfsson.
Skírnir frændi okkar á Skarði er
látinn.
Dvöl hans hér í þessum heimi var
okkur til ánægjuauka og honum og
hans fólki til mikils sóma. Hann
kveður þennan heim sáttur við Guð
og menn enda hefur hann sennilega
aldrei átt sér óvildarmann. Það eru
svona menn sem setja svip á um-
hverfi sitt.
Framlag þeirra hjóna til sam-
félagsins er ekki lítið. Þau eignuðust
10 börn og ólu upp eitt til viðbótar.
Allt er þetta myndarlegt og gæfu-
samt fólk sem spannar mörg verk-
svið í íslensku samfélagi.
Bærinn Skarð í Dalsmynni er
reisulegur og fallega uppbyggður í
tíð þeirra Skírnis og Dísu. Heimilið
er þekkt fyrir myndarskap og gest-
risni enda var alltaf mannmargt á
Skarði.
Við systurnar minnumst þess frá
bernskuárunum að farið var á Skarð
í sunnudagskaffi en Sigrún móðir
Skírnis, systir föður okkar, var frá
Lómatjörn. Það var einhver ævin-
týraljómi tengdur þessum ferðum.
Þá þótti þetta þó nokkur vegalengd
að fara á gamla Willis-jeppanum frá
Lómatjörn í Skarð. Vegurinn var
niðurgrafinn og þurfti að fara í
gegnum tvö hlið. Okkur eru minn-
isstæðar umræðurnar við kaffiborð-
ið þar sem margt var skrafað. Skírn-
ir og Dísa tóku við keflinu af þeim
Sigrúnu og Jóni og ráku myndarbú
á Skarði. Þau sinntu gömlu hjón-
unum til dauðadags.
Skírnir var glæsilegur á velli,
skemmtilegur, velviljaður og vin-
sæll. Hann var frjálslegur í fasi og
naut mikils trausts í sveitarfélaginu.
Hann sat m.a. í hreppsnefnd og
skólanefnd Grýtubakkahrepps.
Hann bar hag sveitarfélagsins fyrir
brjósti og beitti sér ekki síst í skóla-
og samgöngumálum.
Það koma ýmis minningarbrot
upp í hugann þegar horft er til baka:
Skírnir á Lokastaðarétt með der-
húfu og brett upp fyrir olnboga að
draga fé; Skírnir prúðbúinn í Lauf-
áskirkju að lesa bæn sem meðhjálp-
ari; Skírnir á hlaðinu á Skarði að
bjóða fólki í bæinn.
Um leið og við þökkum frænda
okkar samfylgdina vottum við Dísu
og fjölskyldunni allri dýpstu samúð.
Minningin um góðan dreng lifir.
Sigríður Sverrisdóttir,
Valgerður Sverrisdóttir,
Guðný Sverrisdóttir.
Skírnir á Skarði er borinn til
moldar í dag. Þá verður fyrir sjón-
um mér mynd, fjölvíð mynd þar sem
Skírnir er í forgrunni, en myndin
nær marga áratugi aftur.
Í myndinni er millirödd Sigrúnar
móður hans, ilmur af birkiskógi,
styrkur langfeðga og glaðværð ung-
viðis. Skírnir og kona hans Hjördís
bjuggu um áratugi glæsilegu búi á
Skarði í Dalsmynni. Áður höfðu for-
eldrar Skírnis búið þar lengi.
Ég á margar minningar frá þess-
um slóðum, ekki síst frá búskapar-
árum Jóns og Sigrúnar, foreldra
Skírnis. Fjölskyldurnar tvær, okkar
í Hléskógum og fólksins á Skarði
voru náskyldar báðum megin, og
voru afar nánar. Mæður okkar
Skírnis voru systur, en faðir minn
systursonur Jóns föður hans. Þær
systur höfðu svo líka rödd, að barna-
börnin ung þekktu ekki sundur hvor
amman talaði, Sigrún eða Sigur-
björg
Í höndum þeirra Skírnis og Hjör-
dísar varð Skarð einhver hin feg-
ursta jörð og búskapur með sérstök-
um myndarbrag. Börnin urðu tíu að
tölu, tápmikil, og heimilisbragur all-
ur með miklu lífi, hispursleysi og
glaðværð. Og umgjörð um það fríða
mannlíf voru skógi vaxnar hlíðar
Dalsmynnisins, og ekki síður hlý-
leiki húsráðendanna.
Skírnir var maður ljós yfirlitum,
fríður maður og vel á sig kominn,
röskur í framgöngu, líflegur í sam-
ræðum, áhugasamur um þjóðmál og
manna vinsælastur. Gestrisni þeirra
hjóna Skírnis og Hjördísar varð
rómuð; höfðinglega og vel tekið á
móti öllum – það vildu allir koma við
á Skarði þeir sem Dalsmynnið óku.
Jón á Skarði var höfðingi og eft-
irminnilegur og fyndinn mjög í tali.
Öll urðu börn þeirra Jóns og Sigrún-
ar afbragðs fólk. Mest fór fyrir Ein-
ari Bessa.
Faðir Jóns á Skarði var kirkju-
smiðurinn Jóhann Bessason sem bjó
á Skarði og alþekktur hefur orðið
fyrir mikilúðleik en einkum smíðar
(sagður líkur Agli Skallagrímssyni).
Um hans smíðaverk ber gamli bær-
inn í Laufási best vitni. Jóhann
lærði smíðar hjá Tryggva Gunnars-
syni frá Laufási. Síðar hafði Jóhann
yfirumsjón með endurbyggingu
gamla bæjarins í Laufási. Hörður
Ágústsson segir framlag Jóhanns og
Tryggva til byggingarlistarinnar í
landinu hafa verð jafnmiklvægan
hlut „annarra andans manna á þjóð-
frelsisöld að jafnöldrum þeirra á
skáldabekk ekki undanskildum“.
Mannlíf fyrri tíma verður ekki vakið
á ný. En gott væri að halda
tengslum við söguna. Maður getur
einungis þakkað fyrir að verða sam-
ferða svo traustu fólki – verða vitni
að svo vel unnu myndverki.
Föðurætt Skírnis rekur sig m.a.
að Skógum og Steinkirkju í
Fnjóskadal, og Naustavík í Nátt-
faravíkum. Móðurætt: Sigrún var
frá Lómatjörn, dóttir Guðmundar
Sæmundssonar, og Valgerðar dótt-
ur Jóhannesar Reykjalín frá
Þönglabakka í Fjörðum. Á blágrýt-
issvæðinu eru fjöll traust – maður sá
ungur svip hvers bónda í því fjalli
sem yfir honum gnæfði – rúnir í
enni Jóhanns gamla Bessaonar í
klettaböndum yfir Skarði. Skarð er
nú orðið í frændgarðinn, frændgarð
sem mér var alltaf mikilsvirði og ég
lærði mest af. Þar með kveð ég
Skírni og ber kveðju systkina minna
frá Hléskógum.
Valgarður Egilsson.
 Fleiri minningargreinar
um Skírni Jónsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.