Morgunblaðið - 14.02.2008, Side 14

14 FIMMTUDAGUR 14. FEBRÚAR 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MENNING
LISTAR yfir vin-
sælustu mynd-
listarmenn sög-
unnar eru ekki
mjög sjaldséðir
en það eru hins
vegar listar yfir
þá listamenn sem
þjófar vilja helst
næla í verk eftir.
Breska dagblaðið
Guardian birti í
gær slíka samantekt og kemur
kannski fáum á óvart að Picasso
tróni á toppnum, þ.e. þjófar stela oft-
ast verkum eftir hann.
Listann byggir blaðið á upplýs-
ingum frá fyrirtækinu Art Loss
Register í London, en eins og nafnið
gefur til kynna skráir það niður verk
sem hefur verið stolið eða hafa týnst.
Í öðru sæti á listanum er einnig
Spánverji, Miró, í því þriðja Chagall,
Dalí í 4., Renoir í 5., Dürer í 6., Rem-
brandt í 7., Warhol í 8., Rubens í 9.
og Matisse í 10. sæti.
Picasso á
toppnum
Listamaðurinn
Pablo Picasso.
Á LAUGARDAGINN kl. 14
opnar Guðmundur R. Lúðvíks-
son myndlistamaður úr Reykja-
nesbæ sýningu í Saltfisksetrinu
í Grindavík. Á sýningunni eru
þrívíddarverk og ber sýningin
heitið „Memorialist“. Við opn-
unina verður lesið úr nýrri
ljóðabók Guðmundar sem kem-
ur út á árinu.
Þar verður einnig kynnt veg-
leg bók með verkum Guð-
mundar frá 1991 til 2006. Fjöldi annara uppákomna
verður og má sérstaklega geta þess að stórvinur
listamannsins, Geir Ólafsson, mun mæta og taka
nokkur lög fyrir gesti. Sýningin í Grindavík verður
opin til 2. mars á opnunartíma setursins.
Myndlist
Sýnir þrívíð verk,
gefur út ljóð og bók
Guðmundur R.
Lúðvíksson
SIGURÐUR Skúlason leikari
mun flytja dagskrá helgaða
Jack Kornfield undir yf-
irskriftinni „Um hjartað liggur
leið“ í Verkmenntaskólanum á
Akureyri á morgun. Kornfield
gerðist búddamunkur ungur að
árum, en kastaði kuflinum og
hefur síðan unnið að því að
samþætta hina fornu austrænu
speki og vestræna lífshætti.
Dagskráin tengist sýningu
Listasafnsins á Akureyri sem nefnist „Búdda á
Akureyri.“
Dagskráin fer fram í stofu M 01 klukkan 14:50
og tekur um eina klukkustund. Aðgangur er
ókeypis og öllum opinn.
Leiklist
Dagskrá helguð
Kornfield í VMA
Sigurður Skúlason
Málverkasýning listakonunnar
Emblu Dísar verður opnuð í
glerblástursverkstæðinu Ice-
glass klukkan 15 á laugardag-
inn.
Embla Dís er menntuð í
málmsmíði, en hefur málað á
striga og tré frá því árið 2000.
Þetta er fyrsta sýning Emblu
Dísar á Íslandi, en hún rak
kaffihús og gallerí í Danmörku
þar til á síðasta ári og þar
sýndi hún verk sín og annarra.
Glerblástursverkstæðið er staðsett við smá-
bátahöfnina í Keflavík og þar verður líka hægt að
fylgjast með glerlistamönnum að störfum um
helgina.
Myndlist
Embla Dís
sýnir í Iceglass
Fjallkonan
Eftir Helga Snæ Sigurðsson
helgisnaer@mbl.is
GUÐMUNDUR W. Vilhjálmsson tekur á móti
blaðamanni með svo föstu handataki að það er
engu líkara en ungur kraftlyftingakappi sé á ferð
og búinn að hita upp fyrir snarhöttun. Guðmundur
er að ganga frá sýningu sinni á ljósmyndum í
Skotinu, litlu sýningarsvæði í Ljósmyndasafni
Reykjavíkur. Þar verði bæði sýndar ljósmyndir á
pappír og á vegg, þ.e. varpað á hann með mynd-
varpa.
Guðmundur hafði lögfræði að ævistarfi en sett-
ist í helgan stein árið 1995. Hann hefur þó engan
veginn setið með hendur í skauti síðan, iðnari í dag
við listmálun og ljósmyndun. Það er greinilegt af
myndum Guðmunds að hann hefur næmt auga og
hefur dálæti á því að taka myndir úti í náttúrunni.
Myndirnar á sýningunni tók Guðmundur fyrir
30- 50 árum en vann þær á seinustu tveimur árum,
skannaði filmur, lagaði myndirnar til í Photoshop
forritinu og prentaði út. Á sýningunni eru lit-
myndir teknar af „gömlu Reykjavík“, auk fjöl-
breyttra mynda þar sem formrænar hugleiðingar
eru áberandi. Flestar myndirnar tók hann á Leica
3f vél á Kodachrome-filmu.
Falleg og drungaleg form
Guðmundur sýnir blaðamanni myndir sem hann
tók í Hljóðaklettum, segist hafa verið sjúkur í að
taka myndir í náttúrunni og bendir á kynjaverur
og skepnur í stuðlaberginu, þar megi finna bæði
djöfulleg og dásamleg form, bæði menn og skepn-
ur. Myndirnar í Skotinu voru aldrei ætlaðar til
sýninga heldur til að varðveita minningar, að sögn
Guðmunds. Þær hafi legið áratugum saman í köss-
um, án hlutverks, en nútímatæknin hafi leyst þær
úr læðingi. En hvað finnst Guðmundi um mynd-
irnar sem hann er að sýna?
„Ég er mjög ánægður með hvernig ég hef valið
viðfangsefni, að ég hafi hitt á viðfangsefnið. Það er
ekki þannig að ég sé alltaf að leita, bara allt í einu
finnst mér þetta voða skemmtilegt og tek þá
mynd. En viðfangsefni getur náttúrulega verið af-
skaplega skemmtilegt þó maður taki ekki mynd,
það er bara fyrst og fremst að sjá það. Vera alltaf
að skoða, sjá, víkka út sitt líf,“ segir Guðmundur.
Góður ljósmyndari verði að hafa áhuga á umhverfi
sínu og gleðjast yfir því. Umhverfið er fullt af æv-
intýrum, eins og Guðmundur orðar það í sýning-
artexta.
Hann segist til að mynda fyrir margt löngu hafa
legið eitt sinn lungann úr heilu eftirmiðdegi á
Snæfellsnesinu og tekið mynd af skýjunum á
svarthvíta filmu. Skýjin hafi stigið svo flottan
dans.
Náttúra til að njóta
Guðmundur segir fólk eiga að vera þakklátt fyr-
ir það sjónarspil sem náttúran bjóði upp á og njóta
þess. „Keyra ekki bara framhjá í jeppa og skeyta
engu,“ segir Guðmundur og tekur undir það að
mönnum sé hollt að fara út úr jeppanum, ljós-
mynda náttúruna og njóta hennar. „Það að ég tók
mikið af ljósmyndum held ég að hafi hjálpað mér
afskaplega mikið þegar ég fór að mála,“ segir
Guðmundur. Sérstaklega þá í formskynjun. Ljós-
myndun hafi komið upp einhverju kerfi í hausnum
á honum sem hann hafi nýtt sér þegar hann fór að
mála, myndmati og -minni. Hann hefur málað
mikið með bleki, pastellitum og vatnslitum, segir
verkin „hálfabstrakt og abstrakt“.
Guðmundur hóf ungur að taka svarhvítar
myndir, framkalla og stækka í myrkraherbergi og
segir nýtt ævintýri hafa hafist hjá ljósmyndurum
árið 1935 þegar Kodachrome litfilman kom á
markað. Hann segist enn eiga eftir að skanna heil-
mikið af filmum og þá einkum svarthvítar. Fólk sé
farið að kunna að meta á ný svarthvítar ljós-
myndir og segir þær skipa á ný þann sess sem
þær eigi skilinn.
Sýningunni lýkur 8. apríl. Ljósmyndasafnið er á
6. hæð Grófarhúss að Tryggvagötu 15.
Ævintýrin eru alls staðar
 Guðmundur W. Vilhjálmsson opnar sýninguna Minningar í myndum í Ljós-
myndasafni Reykjavíkur  Náttúrumyndir og myndir úr „gömlu Reykjavík“
Árvakur/Valdís Thor
Í Skotinu Guðmundur var meðlimur í „Litla ljósmyndaklúbbnum“ sem hélt sýningu á óhlutbundnum
ljósmyndum 1961. Á þeim tíma var ekki hefð fyrir slíkri nálgun í ljósmyndun hér á landi.
Eftir Helga Snæ Sigurðsson
helgisnaer@mbl.is
„ÉG Á afmæli 16. febrúar og ætla að
halda upp á það 14. með aðeins
óvenjulegum hætti,“ segir Björn
Thoroddsen gítarleikari, sem býður
nánustu vinum og vandamönnum til
fimmtugsafmælisveislu í Salnum í
Kópavogi í kvöld. Afmælisveislan er
óvenjuleg að því leyti að þar troða
upp með Birni fjölmargar, íslenskar
sveitir sem hann hefur leikið með á
ferlinum, allt frá því hann hóf fer-
ilinn með unglingahljómsveitinni
Laufinu í Hafnarfirði snemma á 8.
áratug síðustu aldar.
Sveitirnar, auk Laufsins, eru Ríó
tríó, Hljómsveit Guðmundar Ing-
ólfssonar, Tivoli, Guitar Islancio,
Riot og Tríó Bjössa Thor ásamt Agli
Ólafssyni og Andreu Gylfadóttur og
Hljómsveit Bo Hall (Rússlandsfar-
arnir).
Björn segist ekki vera að gera upp
ferilinn enda nóg eftir. „Það er mikill
áhugi fyrir þessu,“ segir Bjössi um
tónleikana. Er hann farinn að kvíða
því að verða fimmtugur? „Nei, veistu
það, þetta er rétt að byrja. Ég held
það. Ég held að það hafi aldrei verið
eins létt yfir manni,“ segir Bjössi.
Allt er fimmtugum fært? „Já, allt
er fimmtugum fært.“
Bjössi fagnar
fimmtugsafmæli
Árvakur/Ómar
Bjössi fimmtugur Björn Thoroddsen með góðan grip í höndum. Hann
treður upp með fjölda hljómsveita í afmælisveislu í kvöld.
♦♦♦
LJÓÐATÓNLEIKAR voru haldnir
nú á fyrsta tónleikastarfsvetri Lista-
félags Langholtskirkju, þó að í kirkj-
unni hafi reglubundið tónleikahald
staðið yfir árum saman. Um var að
ræða einsöngstónleika þar sem efn-
isskráin samanstóð af söngljóðum
síðrómentíkeranna Griegs, Brahms
og Strauss. Þóra Einarsdóttir sópr-
an hefur á undanförnum árum notið
velgengni á meginlandi Evrópu, nú
síðast í hlutverki Evridísar í óperu
Glucks, Orfeifi og Evridísi, í Berl-
iner Konzerthaus. Meðleikari Þóru á
tónleikunum var mikilsmetinn þýsk-
ur píanóleikari, Alexander
Schmalcz.
Rödd Þóru er í senn björt og
þroskuð og var hægt að geta sér til
um langa ferilskrá sem lá að baki.
Sönglög Griegs komu mjög vel út, þó
að á einstaka stað var sem túlkunin
væri í mótsögn við texta. Ánægju-
legast var að heyra afburðaundirleik
Schmalz, en hann gæddi píanórödd-
inni því nauðsynlega lífi sem und-
irritaðri hefur oft fundist vanta á
sambærilegum einsöngstónleikum.
Þetta átti sérstaklega við í mörgum
söngljóðum Brahms, en þar var
hrein unun að hlýða á flæðandi og
öruggt samspil þeirra Þóru og
Schmalcz. Endurspeglaðist þetta t.
d. í Lerchengesang, op. 70 nr. 2, og í
Es träumte mir, op. 57 nr. 3, þar sem
flutningur náði áhrifaríkum hæðum.
Mikla togstreitu og dramatík er að
finna í tónsetningu Brahms á róm-
antískum ljóðum samlanda hans og
voru því áherslur Þóru yfirleitt við-
eigandi þó að fullmikill þungi hefði
lagður á sum orðin.
Þegar komið var að söngljóðum
Richards Strauss virtist tvíeykið
hafa náð þægilegu valdi á áheyr-
endum og salarkynnum kirkjunnar,
enda náðu tónleikarnir hápunkti sín-
um í þessum seinasta þriðjungi.
Þóra og Schmalcz fóru létt með
skapmikið og léttgeggjað ljóðið
Schlechtes wetter, op. 69 nr. 5, og
hljómaði lokaverk tónleikanna,
Ständchen, op. 17 nr. 2, einfaldlega
glæsilega. Til að skilja ekki við tón-
leikagesti eingöngu á erlendu nót-
unum var Draumalandinu bætt við
og var það raunar nauðsynleg hvatn-
ing fyrir heimförina í frostnætti og
slabbi.
Tvíeyki í
toppformi
TÓNLIST
Langholtskirkja
Söngljóð eftir Edvard Grieg, Johannes
Brahms og Richard Strauss. Flytjendur:
Þóra Einarsdóttir sópran og Alexander
Schmalcz píanó. Sunnudaginn 3. febrúar
2008.
Ljóðatónleikar í Langholtskirkju
bbbmn
Alexandra Kjeld