Morgunblaðið - 18.02.2008, Side 19

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 18. FEBRÚAR 2008 19
minn og farangur.“ Ef Margrét
hefði ákveðið að taka Óskar með
sér í Norrænu hefði hann þurft að
híma úti á dekki í geymslu með öðr-
um dýrum af öllum stærðum og
gerðum en það leist eigendunum
alls ekki á.
Óskar ferðaðist í ferðabúrinu sínu
sem svo var sett í fóðraðan kassa.
Leiðir Hauks og Óskars skildu við
innritunarborðið í Leifsstöð þar
sem sá síðarnefndi var tekinn og
settur í þartilgert rými hjá farangr-
inum í flugvélinni. Óskar hafði að
sjálfsögðu nægan mat og vatn hjá
sér og svo laumaði amma hans ein-
hverju þurrkuðu góðgæti með.
Ferðalagið gekk vel í alla staði og
Haukur hefur aldrei fengið eins
góða þjónustu og þegar hann ferð-
aðist með naggrísinn, bæði hjá flug-
félaginu og í járnbrautarlestinni frá
Kaupmannahöfn til Óðinsvéa.
En ætli lífið í Danmörku sé öðru-
vísi en á Íslandi fyrir úfinn naggrís
eins og Óskar? Nei hversdagsleiki
naggrísa er eflaust svipaður um all-
an heim. „Það þarf ekki að hafa
mikið fyrir Óskari,“ segir Margrét.
„Ef búrið hans er hreint, vatn í
brúsanum, hey í horninu og stút-
fullur dallur af mat þá er hann sátt-
ur. Og honum þykir afskaplega gott
að sitja á teppinu sínu og láta
klappa sér.“
Þetta er ekki í frá-
sögur færandi nema
fyrir þá sök að einn
hlutur var áberandi of-
arlega í huga við-
staddra, nefnilega
hversu kostnaðarsamt
það væri að leigja sér
húsnæði í miðbænum
og í Reykjavík al-
mennt.
Að kaupa sér hús-
næði var fjarlægur en
þó ef til vill ekki alger-
lega óhugsandi mögu-
leiki í huga fólksins,
ekki ósvipað því að láta
sig dreyma um fyrsta
vinning í happdrætti.
Sumir þeirra sem þarna voru
höfðu kostað mörgum milljónum
króna í háskólamenntun erlendis en
uppgötvað þegar heim var komið að
millistéttarlaunin dugðu ekki eins og
áður – þegar kjallaraíbúð hækkar úr
sex milljónum í fjórtán á nokkrum
árum verður minna úr 250.000 krón-
unum.
Stjórnmálamennirnir sem sækja
atkvæði til þessa hóps – vinstri-
mennirnir á Alþingi – hafa brugðist
þessum kjósendum sínum. Fólkið
sem vinstrimennirnir tala fjálglega
um að sé ómissandi fyrir miðbæj-
arlífið getur ekki lengur látið dag-
vinnu nægja til að eiga fyrir nauð-
synjum. Tíminn til listsköpunar er
skemmri en áður.
Húsnæði heyrir undir nauðsynjar.
Sama á við um mjólk. Engum dettur
þó í hug að sjálfgefið sé að mjólkin
tvöfaldist í verði á nokkrum árum,
það er einhvern veginn óhugsandi.
Þegar kemur að húsnæði ypptir
fólk hins vegar öxlum og ræðir um
markaðslögmál. En er þetta svo
sjálfsagt? Hvaða áhrif hefur him-
inhátt húsnæðisverð á íbúasamsetn-
ingu og eignauppbyggingu lág-
tekjufólks? Hver eru hin félagslegu
áhrif þróunarinnar? Hver svo sem
svörin eru er ljóst að vinstrimenn
hafa algerlega látið ógert að móta
stefnu í þessu mikilvæga máli.
Víkverji hefur ekkimikinn tíma af-
lögu fyrir mannamót
en gat þó ekki látið sig
vanta þegar gamall fé-
lagi hélt upp á tímamót
með vinum og kunn-
ingjum í heimahúsi í
miðbæ Reykjavíkur.
Heyra mátti á máli
viðstaddra að flestir
væru vinstrimenn.
Þarna voru skáld, rit-
höfundar, þýðendur og
dansarar. Semsagt fólk
sem hefur viðurværi af
einhvers konar list-
sköpun.
  

    
  víkverji skrifar | vikverji@mbl.is
fyrir Moggann í pappírsformi,“
sagði Guðbjörg Hildur.
Hinn frægi Smáralind-
arbæklingur
Guðbjörg Hildur hlaut nokkra
frægð í bloggheimum er hún
fjallaði um ljósmynd sem skreytti
forsíðu á auglýsingabæklingi frá
verslunarmiðstöðinni Smáralind
síðastliðið vor og sú umfjöllun
gerði einnig vart við sig í fjöl-
miðlum. „Ég hef ekki sett neitt á
netið sem ég hef séð eftir, ég stend
við allt það sem ég hef skrifað. En
ég sá ekki fyrir hvernig fólk getur
túlkað það sem maður skrifar.
Fólk á það til að snúa öllu á hvolf
og snúa út úr og svo er einhver allt
annar punktur dreginn inn í um-
ræðuna en sá sem að skrifaði
færsluna ætlaði sér,“ sagði Guð-
björg Hildur.
Í hinum fræga pistli sínum beitti
Guðbjörg Hildur greiningartækjum
fræðimanna og listrýnenda á aug-
lýsingaljósmynd af ungri stúlku og
setti í samhengi við það sem kallað
hefur verið klámvæðing nútímans,
og benti lesendum til dæmis á að
niðrandi skilaboð með mjög nei-
kvæðu viðhorfi til kvenna væru
fólgin í þessari mynd. „Greining
mín á myndinni stendur fyllilega
og ég stend við hvert einasta orð.
Ég veit að það eru margir sam-
mála mér, sérstaklega þeir sem
hafa einhverja menntun í þessum
eða tengdum fræðum. Þeir lesa
myndina á sama hátt og ég. Ég
sagði ekkert í bloggfærslunni sem
ég myndi ekki segja í kennslustund
í Háskóla Íslands. Það sem ég sá
ekki fyrir var að almenningi dytti í
hug að halda að ég væri með per-
sónulegar árásir á stúlkuna sem er
eins og hver önnur fyrirsæta eða
leikari. Ég greindi myndina eins og
aðrir myndu greina kvikmynd eða
málverk,“ sagði Guðbjörg Hildur.
Guðbjörg Hildur tæpti á þeim
vanda sem netið getur valdið ung-
lingum sem átta sig ekki á að það
leynast margar hættur þar á borð
við einelti. „Það ber oft á því að
krakkar, sem og fullorðið fólk, átta
sig ekki á því að það er fjöldi fólks
sem getur lesið það sem fer á net-
ið. Auðvitað hefur þetta sínar
skuggahliðar og ég tel að það sé
mjög mikilvægt að kenna börnum
að umgangast netið á réttan hátt,“
sagði Guðbjörg Hildur að lokum.