Morgunblaðið - 20.05.2008, Blaðsíða 14

14|Morgunblaðið
gera hvað sviðsframkomu varðar í
ballöðunum, og Sigga flutti lagið
með miklum glans. Á þessum tíma
var keppnin a.m.k. ekki orðin jafn-
víruð og hún er í dag, þarna var
fyrst og fremst verið að flytja lög
með einhverju skrauti í kring en í
dag er eins og áherslan sé orðin
þveröfug.
Björgvin Halldórsson (Bo) –
Núna (1995)
Nú þótti loksins heillaráð að
senda sjálfan meistarann, Bo, út.
Verst að lagið sem hann hafði til
umráða var ekkert sérstakt. Lagið
er ballaða, reykfylltur aftan-
söngur, og Björgvin, fagmaðurinn
sem hann er, flutti lagið af mikilli
andagift í úrslitunum. Svona
„crooner“-bragur á því, eiginlega
svona Las Vegas sjó-fílingur.
Myndbandið var þá nokkuð vandað
og skemmtilegt; ber með sér tölu-
verða fágun og þjónar laginu bara
býsna vel. En allt kom fyrir ekki
og lagið hafnaði í fimmtánda sæti.
Anna Mjöll – Sjúbídú (1996)
„Sjúbídú, sjúbídú/Menn skilja
jafnt á Skagaströnd og Timbúktú.“
Ætli þessa blessaða lags verði ekki
helst minnst fyrir þessar mögnuðu
línur. Gamaldags lag í stórsveit-
arstíl og lag að búa til eitthvað í
kringum það, ekki rétt? Hafa
þetta svolítið „kvikmyndalegt“.
Þannig var myndbandinu háttað
og þannig stýrðu menn hlutunum
einnig í útslitunun, sjónræni þátt-
urinn kom loksins nokkuð sterkur
inn. Anna Mjöll var dressuð í
svartan síðkjól og að baki henni
karlmannabakraddir í hvítum
jakkafötum. Einfalt og sterkt og
byggði undir lagið einhvers konar
fjórða áratugar MGM dans- og
söngvamyndaanda. Toppeinkunn
fyrir framsetningu þó að lagið hafi
verið svona la la.
Páll Óskar –
Minn hinsti dans (1997)
Bylting. Evróvisjónsérfræðing-
urinn Páll Óskar kom og sneri öllu
bósktaflega á haus, dró landann
spriklandi inn í stuð stuð stuð,
hvort sem hann vildi það eður ei.
Samkynhneigðarminni og ýjað að
gælum og gutli fyrir neðan belti.
Páll Óskar sneri reyndar sjálfri
keppninni á haus og framsetning
hans, sú sviðslist sem hann bauð
upp á, með eftirminnilegri atriðum
í gervallri sögu keppninnar. Upp-
hafssenan, þegar hann strýkur
hendinni nær og nær klofinu, er
kynngimögnuð. Fáklæddar konur
allt í kring og augnsvipurinn djöf-
ullegur. Algjör snilld. Nýir tímar í
Evróvisjón voru gengnir í garð.
Selma – All out of Luck (1999)
Þetta frábæra lag er örugglega
eitt það allra besta sem við höfum
sent inn í keppnina. Sviðs-
framkoman þurfti eðlilega að vera
í takt við hljóðmyndina, en lagið er
drífandi og ofurgrípandi poppsmíð.
Selma stóð sig eins og hetja en
hvað … hvað voru þessir frakka-
klæddu fábjánar að gera á svið-
inu!? Til eru nokkrir sem eru
handvissir um að þessir flaksandi
gráu frakkalarfar hafi kostað Ís-
lendinga sigurinn, en lagið hafnaði
í öðru sæti á eftir ódýrri ABBA-
eftirhermu frá Svíþjóð. Svo stóðu
þrír bakraddasöngvarar til hliðar
við sviðið eins og múmíur. Mjög
skringilegt allt saman, svo ekki sé
nú meira sagt. Myndbandið er
hins vegar glæsilegt, rétt hefði
verið að taka eitthvað upp úr því
þegar hugað var að framsetning-
unni
Telma og Einar Ágúst –
Tell Me! (2000)
Afskaplega rokkað lag (miðað
við það sem á undan var gengið
a.m.k.) og Íslendingar komnir í
frískan og fjörugan gír eftir
margra ára ballöðumoð og lá-
deyðu. Hinn eldhressi Skítamór-
alsmaður Einar Ágúst var paraður
saman við hina lítt þekktu Telmu
og átti flutningurinn eftir að verða
nokkuð sögulegur.
Fyrir það fyrsta voru danstakt-
arnir í upphafi stolnir frá „Eitt lag
enn“-uppsetningunni, Telma dillar
sér og Einar Ágúst kemur skokk-
andi til hennar. Hér er margt
mjög furðulegt í gangi; Einar
skartar allsvakalegu húðflúri og er
auk þess í hvítu leðurpilsi, en slíkt
hafði greinarhöfundur séð síðast
þegar Martin gamli Gore fór mik-
inn með hljómsveit sinni Depeche
Mode um miðjan níunda áratug-
inn. Einar tekur síðan á rás og
rennir sér á hnjánum yfir hálft
sviðið með tilþrifum. Þrátt fyrir
þetta var frammistaðan nokkuð
stirðbusaleg og allar þessar æfing-
ar urðu til lítils, þar sem lagið
endaði einhvers staðar í miðri
stigatöflu.
Two Tricky – Angel (2001)
Það voru nú meiri lætin í kring-
um þetta lag Einars Bárðarsonar,
íslenskufasistar og alþjóðasinnar
tókust á í gríðarlegum fjölmiðla-
sirkus fram að keppni. En hvernig
gekk svo að flytja það?
Gunni Óla, Skítamóralsmaður,
var sjóaður sveitaballahundur og
tók þetta í nefið, ekki stress að sjá
á mínum manni, og hinn Tricky-
félaginn, Kristján Gíslason, var
sömuleiðis svellkaldur. Klæðnaður
var „fútúrískur“ og „töff“, sér-
staklega í myndbandinu, en nú var
orðin lenska að snara upp sæmi-
lega fagmannlegu myndbandi með
framlaginu. Annars stóðu þeir
bara þarna og sungu, Gunni að
vísu með gítar í hendi sem kom
nokkuð „kúl“ út. Svo voru hopp-
andi og skoppandi kvendansarar
til hliðanna, nokkuð sem var á
skjön við heildarmyndina. Lagið
hafnaði í næstneðsta sæti með ein-
ungis þrjú stig á bakinu. En lagið
er flott … og hækkunin í endann
er glæsileg.
Birgitta –
Open your heart (2003)
Nú var að sjálfsögðu lag að
senda hina einu og sönnu poppd-
rottningu Íslands, Birgittu Hauk-
dal, í keppnina. Lagið er án efa
„stærsta“ lag sem við höfum sent
í keppnina, strengir og læti og
byggingin dramatísk og voldug.
Algjört kraftpopplag og allt sam-
an undirstrikað með gríðarstórum
ljósastöfum sem mynduðu BIRG-
ITTA (í myndbandinu það er).
Flutningurinn var eftir þessu,
rokksveit á sviðinu og allt á fullu
blasti. Nákvæmlega ekkert út á
þetta að setja en níunda sætið
engu að síður staðreynd. Fjanda-
kornið, lagið hefði eiginlega átt að
vinna bara
Jónsi – Angel (2004)
Þá var röðin komin að öðrum
stórpoppara, Jónsa, kenndum við
hljómsveitina Í svörtum fötum.
Lagið ballaða og alveg afskaplega
kauðsleg og því lítið fyrir okkar
mann að gera, sem gat nú fleytt
slælegum smíðum ansi langt með
sjarma og útgeislun. Sviðs-
framkoma var þá nákvæmlega
engin, Jónsi stóð bara aleinn á
sviðinu og söng. Og gerði það
ágætlega. Á meðan sviðslistapæl-
arinn og hans menn voru í fríi
Selma –
If I had your love (2005)
Balkanlöndin voru nú orðin æ
frekari og farin að setja mark sitt
á keppnina á ýmsan hátt. Þor-
valdur Bjarni, sá naski smella-
smiður, snaraði því fram nýmóð-
ins Evróvisjónlagi með arabískum
takti og öllum græjum. Selma
söng af mikilli list og dansatriðið,
þar sem hún var sveipuð fjórum
dönsurum, var glettilega vel út-
fært. Rætnar tungur voru hins
vegar á því að þarna væri kominn
leikari sem væri að leika söng-
konu – og að baki henni væru
leikarar sem væru að leika dans-
ara. Útkoman því yfirborðsleg og
hol. Hvað sem þessu reiptogi líður
varð árangurinn ekki sem skyldi
og nú voru allir orðnir sannfærðir
um að Rússarnir væru búnir að
stela keppninni.
Sylvía Nótt –
Congratulations (2006)
Nú voru aftur tímamót hvað
varðar þátttöku Íslands í keppn-
inni. Í fyrsta sinn fór keppandi út
sem var í „hlutverki“ allan tím-
ann, þó að aðrir keppendur úti og
aðstandendur keppninnar vissu
ekkert um þetta. Hér heima var
nokkuð hart deilt um þetta, og sú
sérkennilega staða komin upp að
menn töldu framlag Sylvíu vera
móðgun við keppnina, það ætti
ekki að skopast að henni. En um
leið er nánast innbyggt í hana að
hana ber að taka svona hæfilega
alvarlega. Eða hvað? Hvað sem
því líður fóru Sylvía og hennar lið
á kostum, jafnt uppi á sviði sem
utan þess, gerðu hreinlega allt
vitlaust og margir vissu hreinlega
ekki hvernig ætti að bregðast við.
Eiríkur Hauksson –
Valentine Lost (2007)
Rokk alla leið í þetta skiptið og
enginn aukvisi kvaddur til í þeim
efnum, sjálfur Eiríkur Hauksson,
sem gerði garðinn frægan sem
þungarokkari með íslensku sveit-
inni Drýsli og síðar norsku sveit-
inni ARTCH. Uppsetningin var
einföld í keppninni, rokksveit á
sviði sem hamaðist á hljóðfær-
unum sínum. Var sem hljóðfæra-
leikararnir væru í óopinberri loft-
gítarkeppni sín á milli, slíkur var
rembingurinn. Fremst stóð svo
Eiríkur og flutti lagið óaðfinn-
anlega, með alla rokktakta á
hreinu. Myndbandið er þá af-
skaplega skemmtilegt, en þar
fylgjumst við með Eiríki reyks-
póla um íslenskar grundir á for-
láta fornbifreið með sveit sinni.
Mikil skelfing greip þó um sig í
íslensku samfélagi eftir að mynd-
bandið var frumsýnt – svo virtist
sem Eiríkur Hauksson væri orð-
inn dökkhærður, sem þótti
dauðasynd, enda rauði makkinn
eitt af einkennismerkjum hetj-
unnar.
Morgunblaðið/Ásdís
Bylting Páll Óskar sneri Evróvisjón á haus og framsetning hans 1997 er með eftirminnilegri atriðum í gervallri
sögu söngvakeppninnar. Sannkallaður boðberi nýrra tíma eins og sagan átti eftir að leiða í ljós.
Morgunblaðið/Sverrir
Leikur Þegar Selma tók þátt öðru sinni blönduðu menn saman arabísku
diskói og klæðnaði en höfðu ekki árangur sem erfiði.
AP
Poppdrottning Birgitta Haukdal náði í níunda sætið 2003 með lag sem
þrugnið var dramatík, strengir og læti.