Morgunblaðið - 05.06.2008, Side 32

32 FIMMTUDAGUR 5. JÚNÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Matthildur Guð-brandsdóttir
húsfreyja fæddist í
Garpsdal í Austur-
Barðastrandarsýslu
23. maí 1921. Hún
lést á sjúkradeild
Hrafnistu í Reykja-
vík 22. maí síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Guð-
brandur Benedikts-
son, f. 16. janúar
1887, d. 29. sept-
ember 1979, og Sig-
rún Helgadóttir, f.
5. júlí 1898, d. 25. maí 1925, úr
mislingum. Foreldrar Matthildar
byrjuðu búskap í Garpsdal 1920
og þar fæddist önnur dóttir
þeirra, Sigurbjörg, 10. mars
1923, dáin 1984. Árið 1927 fluttist
Matthildur með Guðbrandi föður
sínum og seinni konu hans, Ing-
unni Þorsteinsdóttir, f. 23. júlí
1897, d. 30. september 1998, að
Broddanesi í Strandasýslu. Á
Broddanesi eignaðist hún sjö
hálfsystkini, þau eru: Sigurður, f.
1927, d. 1928, Ingunn Sigurrós, f.
1928, Björn, f. 1930, Þorsteinn
Helgi, f. 1931, Benedikt, f. 1933,
Sigurður Ingvi, f. 1934 og Sigríð-
ur, f. 1936. Áður átti Guðbrandur
d. 13. maí 1992, m. Þórólfur Þor-
leifsson, f. 18. október 1940, hún
eignaðist 2 börn, 4 barnabörn og
1 barnabarnabarn. 2) Guð-
brandur, f. 3. júní 1944, m. Guð-
laug Þorkelsdóttir, f. 8. sept-
ember 1944, þau eiga 2 börn og 4
barnabörn. 3) Þorvaldur Helgi, f.
28. júlí 1945, m. Sigurlaug Gísla-
dóttir, f. 12. janúar 1946, þau
eiga 4 börn, 10 barnabörn og 1
barnabarnabarn. 4) Birgir, f. 22.
janúar 1953, m. Sigrún Sigurð-
ardóttir, f. 24. október 1954, þau
eiga 3 börn og 4 barnabörn. 5)
Sigrún, f. 18. mars 1954, m. Hall-
dór Stefánsson, f. 29. janúar
1949, þau skildu, hún á 4 börn og
2 barnabörn. 6) Steinþór, f. 17.
október 1959, m. Hildur Guð-
björnsdóttir, f. 18. maí 1958, þau
áttu 3 syni, einn þeirra, Benedikt,
er látinn.
Matthildur og Benedikt fluttu
búferlum frá Hólmavík árið 1981
að Krummahólum 6, Reykjavík,
þar sem hann vann sem hús-
vörður og hún vann við heim-
ilisþjónustu hjá Reykjavíkurborg.
Að Hrafnistu fluttu þau í apríl ár-
ið 2006.
Matthildur verður jarðsungin
frá Breiðholtskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 11.
dótturina Sigrúnu, f.
4. júní 1904, d. 11.
maí 1981, móðir Ólöf
Pálsdóttir, f. 1870, d.
1946. Matthildur
byrjaði ung að ann-
ast systkini sín sem
fæddust hvert af
öðru á Broddanesi
og hjálpaði til við
heimilisstörfin. Matt-
hildur tók barna-
skólapróf, eins og al-
gengt var til sveita á
þessum árum. Hún
fór í Gagnfræðaskól-
ann á Laugavatni veturinn 1938-
39.
Matthildur hóf búskap í Þorp-
um í Steingrímsfirði, Stranda-
sýslu, árið 1942 með Benedikt
Þorvaldssyni, húsasmið, f. 22. júlí
1915, í sambýli við foreldra hans.
Foreldrar hans voru Þorvaldur
Jónsson skósmiður, f. 4. maí
1893, d. 30. mars 1980, og Val-
gerður Jónsdóttir, f. 7.apríl 1885,
d. 9.september 1954. Í Þorpum
bjuggu þau til ársins 1945, þá
fluttust þau til Hólmavíkur við
Steingrímsfjörð og gengu þar í
hjónaband 24. desember 1945 og
varð þeim 6 barna auðið. Þau
eru: 1) Valgerður, f. 17. júlí 1943,
Elsku mamma, nú ertu farin frá
okkur til æðra tilverustigs. Það er
sárt að sjá á eftir þér, þú hefðir orðið
87 ára 23. maí, daginn eftir að þú
andaðist.
Fyrstu minningar mínar um þig
mamma mín eru hversu umhyggju-
söm og góð þú varst við okkur. Á
þessum árum var ekki auðvelt að
kaupa föt en þú saumaðir mikið eða
allt á okkur. Þú varst góð móðir, og
aldrei skorti okkur neitt. Ég man eft-
ir hversu dugleg þú varst við að eiga
allt til heimilisins, búrið þitt var ein-
stakt, þar var alltaf til nægur matur
til vetrarins, tunnur fullar af slátri,
súrmat og kjöti, hillur fullar af berja-
og rabbabarasultu, berjasaft og öll
kökuboxin og ýmsu sem þurfti til
heimilisins. Allt þetta þurfti fyrir
stóra fjölskyldu og alla þá gesti sem
komu í heimsókn. Eldhúsið var oft
eins og umferðarmiðstöð, enda
margir ættingjar og vinir úr sveitinni
sem komu í heimsókn. Alltaf varstu
boðin og búin til að aðstoða alla.
Elsku mamma, þú varst íslensk al-
þýðukona. Þú vannst í frystihúsinu, í
rækjunni og sláturshúsinu með öll-
um heimilisstörfunum, ég heyrði þig
aldrei kvarta… Eins og ég segi,
heimilið var opið fyrir öllum og
vinnudagur þinn langur. En þú
kunnir að gleðjast og ég man þegar
þú hafðir til trogin fyrir þorra- og
góufagnað, það greinilega gladdi þig.
Þið fluttuð til Reykjavíkur 1981, það
var mikil breyting en það varst þú
sem hvattir pabba til þess. Öll börnin
farin suður og öll barnabörnin þar.
Það var aðdáunarvert að fylgjast
með þér þegar þú komst til okkar.
Þið bjugguð í Krummahólum 6 í 10
ár. Þú vannst við heimilishjálp á
ýmsum stöðum og ferðaðist alltaf
með strætó og þú landsbyggðarkon-
an varst fljót að læra á allar leiðir
strætó og ég man eftir því að þú
fékkst pabba með þér í strætóferð á
sunnudögum vestur í bæ og heim aft-
ur, bara til að kynnast borginni bet-
ur.
Eftir að þú hættir að vinna tók við
áhugamálið. Það voru hannyrðir, þú
fékkst aðstöðu hjá eldri borgurum í
Gerðubergi og þar kunnir þú vel við
þig. Það er mikið og margt sem ligg-
ur eftir þig. Þú prjónaðir, málaðir á
postulín, perlaðir og margt fleira. Í
mörg ár gafstu öllum eitthvað eftir
þig í jólagjöf og það var ekki lítill
hópur af börnum og barnabörnum og
ættliðirnir nú orðnir fimm. Ég man
að þú byrjaðir á sumrin að undirbúa
jólagjafir, því allir fengu eitthvað.
Þið dvölduð á Hrafnistu þín síð-
ustu tvö ár. Þú kunnir vel við þig þar
þessi tvö ár, fékkst góða umönnun af
starfsfólki og ekki síst studdi og að-
stoðaði pabbi þig. Síðasta mánuðinn
þegar þú varst orðin rúmliggjandi
var það einnig Sigrún systir sem
annaðist þig af mikilli kostgæfni og á
hún bestu þakkir fyrir.
Elsku mamma, það var alltaf nota-
legt að heimsækja þig á alla þá staði
þar sem þú hélst heimili og það voru
forréttindi að fá að senda krakkana
til Hólmavíkur í nokkrar vikur til að
vera hjá ömmu og afa. Elsku
mamma, ég vil þakka þér alla þá að-
stoð sem þú veittir okkur Sigrúnu
þegar við þurftum á að halda. Það
var einstakt að eiga þig að.
Elsku pabbi, guð varðveiti þig og
styrki um ókomna tíð. Þinn sonur
Birgir.
Elsku amma Matta! Það var alltaf
notalegt að koma í heimsókn til ykk-
ar afa Bensa. Góðsemin geislaði af
þér og mikið jafnaðargeð, enda var
mikil virðing borin fyrir þér. Þú varst
sérstaklega handlagin og dugleg
kona. Þakka þér fyrir alla fallegu
hlutina sem þú bjóst til og gafst mér,
koddann, könnuna, kökubakkann,
plattana og fleira. Þegar ég var lítil
fylgdist ég með þér mála og skreyta
dúka, man hvað þú varst nákvæm í
öllu sem þú tókst þér fyrir hendur.
Ég man eftir leikföngunum sem þú
hafðir fyrir börnin, litlu dýrunum og
fleira. Þú varst sérstaklega barngóð
og mér leið alltaf vel hjá þér. Amma,
þú varst svo ljúf og góð og ég hlakk-
aði alltaf til að koma til ykkar afa.
Ég vil þakka þér fyrir yndislegar
og ómetanlegar stundir sem við átt-
um saman síðustu vikurnar. Takk
fyrir þakklætið, takk fyrir kossana
og brosin sem þú gafst mér, ég fann
að þér leið þér vel og það veitti mér
mikla ánægju. Ég mun aldrei gleyma
þessum góðu stundum. Nú ertu kom-
in á sælustað í kyrrð og ró. Vertu sæl,
elsku amma mín.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Sigrún Heiða Birgisdóttir.
Það er með mikilli væntumþykju
og virðingu sem ég minnist tengda-
móður minnar, Matthildar Guð-
brandsdóttur, en hún var alveg
einstaklega hjartahlý og góð mann-
eskja, sem alltaf vildi allt gott fyrir
alla gera. Alveg frá okkar fyrstu
kynnum tók hún mér af sinni alkunnu
gestrisni og hlýju og bauð mig vel-
komna í fjölskylduna. Eitt af því sem
ég mat svo mikils og sýndi mér skýrt
hversu stórt hjarta hún tengdamóðir
mín hafði, það var hvernig hún tók
Matthildur Guðbrandsdóttir
✝ RagnheiðurGuðnadóttir
fæddist í Reykjavík
12. nóvember 1933.
Hún lést á Lands-
spítala háskóla-
sjúkrahúsi laug-
ardaginn 31. maí
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Guðni Jósep
Björnsson verka-
maður, f. 17.12.
1912, d. 11.7. 1955
og Sigurbjörg Ingi-
leif Ólafsdóttir
verkakona, f. 23.1. 1917, d. 23.2.
1987. Systkini Ragnheiðar eru
Björg, f. 1940, maki Skúli Guð-
mundsson, f. 1941 og Einar, f.
1945, maki Haflína Hafliðadóttir,
f. 1937, d. 1994.
Fyrri maður Ragnheiðar var
Hreiðar S. Jónsson, f. 1929, d.
1991. Börn þeirra eru:1) Kolbrún
S., f. 1951, hennar börn eru El-
ísabet Kolbrún, f. 1979, Björgvin
Einar, f. 1981, stúlka, f. andvana
1985 og Gunnbjörg María, f.
1986; 2) Margrét, f. 1952, hún
var ættleidd við fæðingu, hennar
dóttir er Ásta María, f. 1969; 3)
Guðný Rut, f. 1956, hennar dæt-
ur eru Linda Ýr, f. 1973 og
Selma Rut, f. 1988.
Seinni maður Ragnheiðar var
Karl Bergdal Sigurðsson, f.
1935, þau skildu. Börn þeirra
eru 1) Gyða, f.
1960, gift Þórarni
Björnssyni, þeirra
börn eru Sólveig, f.
1984 og Hjálmar, f.
1986; 2) Linda Em-
ilía, f. 1962, hennar
börn eru Alma Rut,
f. 1982, Thelma
Rún, f. 1984, Tanja
Sól, f. 1993, Em-
ilíanna, f. 1994 og
Helena Diljá, f.
2003; 3) Páll, f.
1966, kvæntur
Huldu Hrefnu Mar-
teinsdóttur, þeirra synir eru
Mikael Páll, f. 1993, Dagur
Hrafn, f. 1994 og Hróbjartur, f.
1999.
Ragnheiður ólst upp á Þórs-
götu 15 ásamt foreldrum sínum
og fleiri skyldmennum. Hún var
fyrst í námi við Austurbæj-
arskólann en gekk síðan í Mið-
bæjarskólann. Samhliða húsmóð-
urstörfum vann hún við ýmis
verslunar- og veitingastörf um
ævina. Hún rak í nokkur ár
teppaverslun með þáverandi eig-
inmanni sínum. Einnig starfaði
hún lengi við smurbrauðsgerð
og stofnaði fyrirtæki á því sviði.
Síðustu starfsár sín vann hún á
Hrafnistu.
Útför Ragnheiðar fer fram frá
Laugarneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Ég er 45 ára og mér líður eins og
lítilli stelpu sem langar að hoppa
upp í fangið á mömmu sinni og kúra
þar.
Ég er 45 ára og sit við dánarbeð
þitt, mamma, og held í hönd þína,
ekkert bærist nema erfiður andar-
dráttur þinn, öll skynvitund horfin
en samt vil ég hafa þig hér hjá mér,
finna fyrir nærveru þinni, en ég verð
að sleppa takinu. Þín vegna, leyfa
þér að fara til Jesú og elsku ömmu
þinnar sem þér þótti svo vænt um.
Samt langar mig svo að hafa þig.
Ég er 45 ára kona, sem þú hefur
alið upp og hlúð að alla mína ævi. Ég
hef alltaf verið mömmustelpa og
hangið í pilsfaldinum þínum. Þegar
ég var lítil og við bjuggum öll á Arn-
argötunni þá var oft spilað lag í út-
varpinu sem var mjög vinsælt á
þeim tíma í mínum huga, „Ég skal
mála allan heiminn, elsku mamma“.
Þetta var svo mikið lagið mitt til þín,
ég sá fyrir mér sjálfa mig mála litrík
blóm út um allt, gul og rauð, græn
og blá. En veistu, mamma, þú mál-
aðir heiminn fyrir mig, þú varst
höndin sem „málaði“ og í litríkum
blómunum varst þú styrkurinn.
Elsku mamma, það getur enginn
frá mér tekið þær yndislegu minn-
ingar sem ég á með þér og þær
stundir sem við áttum saman. Oft
sat ég með þér og útdeildi tilfinn-
ingum mínum og þú hlustaðir, þú
hafðir þann mannkost að geyma að
þau leyndarmál sem fóru inn um þín
eyru fóru aldrei út fyrir þínar varir.
Í fjölskyldunni okkar varst þú horn-
steinninn, þú vissir allt um alla og
allir sögðu þér allt. Ljúfmennska þín
og gæska gagnvart fólkinu „þínu“ er
ómetanleg. Það sýndi sig líka svo vel
síðustu vikur og daga hversu upp-
skera sáningar þinnar er mikil og
dýrmæt. Þú áttir að allt það fólk sem
umvafði þig og þá sérstaklega Guð-
nýju systur sem sleppti varla úr degi
til að hugsa um þig. Við sitjum eftir
með mynd af þér í brjósti okkar, fal-
lega mynd sem þú málaðir af kær-
leika í öllum regnbogans litum.
Ég bið drottin að varðveita anda
þinn, elsku mamma, og þakka þér
fyrir allt. Ég elska þig heitt.
Þín dóttir
Linda Emilía.
Mig langar með nokkrum orðum
að minnast tengdamóður minnar
Ragnheiðar Guðnadóttur sem nú
hefur yfirgefið þetta tilverustig en
hvílir þess í stað í faðmi horfinna
ástvina sinna.
Þegar ég hugsa til baka þá eru
þeir nú ófáir kaffibollarnir sem sötr-
aðir voru við eldhúsborðið hjá henni
Rögnu ömmu eins og hún var gjarn-
an kölluð. Það var ósköp notalegt að
kíkja við í kaffi á föstudagssíðdegi að
lokinni vinnuviku og skrafa svolítið
um daginn og veginn og taka púlsinn
á fjölskyldunni því yfirleitt höfðu
fleiri fengið þessa sömu hugmynd,
að kíkja við í kaffi á leiðinni heim.
Þannig hefur þetta verið svo lengi
sem ég man, alltaf einhver í heim-
sókn og fullt hús af börnum.
Það voru þessi rólegheit, yfirveg-
un, hlýja og staðfesta sem ein-
kenndu þessa góðu konu svo mjög.
Síðan þegar við Palli eignuðumst
strákana okkar var hún alltaf tilbú-
in, boðin og búin, með opið hús
handa „englunum sínum‘‘ eins og
hún kallaði þá stundum. Hún var al-
veg óskaplega mikil og góð amma
sem sárt verður saknað.
Fjölskyldan, börnin hennar,
barnabörnin og barnabarnabörnin
voru hennar ær og kýr og þessi ver-
aldlegu gæði sem svo margir eltast
við voru neðarlega á listanum henn-
ar.
Elsku Ragna. Takk fyrir samferð-
ina.
Samúð mína á öll fjölskyldan, því
missirinn er mikill.
Hulda Hrefna Marteinsdóttir
Mér er bæði ljúft og skylt að
minnast elskulegrar tengdamóður
minnar sem lést laugardaginn 31.
maí síðastliðinn. Allt frá fyrsta degi,
er ég fór að renna hýru auga til dótt-
ur hennar, og til þess síðasta, er ég
heimsótti hana á endurhæfingar-
deild Grensáss á dögunum sem
„Huldumaðurinn“, hef ég verið vel-
kominn í hennar návist og jafnan
farið glaðari heim en ég kom. Hún
hafði einstaklega góða nærveru og
hlýja sem laðaði til sín alla í fjöl-
skyldunni. Hún var miðdepillinn.
Kletturinn. Rósin. Börnin áttu sér
athvarf hjá henni. Barnabörnin elsk-
uðu hana og dáðu. Hvergi leið þeim
betur en skoppandi í kringum hana,
í leik við hana eða á spjalli við hana.
Hún var umburðarlynd og skilnings-
rík en lá ekki á skoðunum sínum ef
því var að skipta. Oftlega var hún
glettin og kankvís og uppnefndi mig
til dæmis „Huldumanninn“ eitt af
síðustu skiptunum sem ég heimsótti
hana. Það kom til af því að 1. maí
síðastliðinn var hún sofandi þegar ég
kom við hjá henni. Ég vildi ekki
raska ró hennar og sagði starfsfólk-
inu að ég myndi líta aftur til hennar
síðar um daginn, án þess að kynna
mig með nafni! Það var síðan gesta-
þraut Ragnheiðar fram eftir degi að
reyna að komast að því hvaða
„myndarlegi huldumaður“ hefði ver-
ið þarna á ferðinni! Áttum við hið
skemmtilegasta spjall saman þegar
sannleikurinn kom í ljós síðar um
daginn.
Já, minningarnar hrannast upp en
hér er einungis rúm fyrir brotabrot.
Mikla ánægju hafði ég af því að
ræða við Ragnheiði um hennar
bernskuár á Þórsgötunni þar sem
hún ólst upp í sama húsi og við Gyða
byrjuðum búskap saman. Það er
sannarlega notaleg tilhugsun að vita
að við Gyða skyldum fá tækifæri til
að hefja lífsgöngu okkar saman í
sömu kjallarastofu og Ragnheiður
sleit fyrstu barnsskónum. Seinna
flutti hún á næstu hæð fyrir ofan, óx
úr grasi, fékk nýja skó og gat rölt á
þeim á sunnudagsmorgnum í sunnu-
dagaskóla KFUM á Amtmannsstíg
eða í miðri viku á saumafund í
KFUK. Aðrir skór voru notaðir til
að leika sér í „kíló“, „yfir“, „ó“ og
„þrautakóng“ eða skreppa með Erlu
frænku að heimsækja Ólaf afa í Olís
og fara þar í skrifstofuleik. Enn aðra
skó notaði hún síðan til að renna sér
á skautum á Tjörninni eða á skíðum
í Öskjuhlíðinni. Já, það var bjart yfir
bernsku Ragnheiðar og hún naut
þess að segja frá, líkt og ég að
hlusta.
Hún naut þess einnig ríkulega að
skreppa stundum með okkur Gyðu á
fornar fjölskylduslóðir, til dæmis
austur að Gljúfurholti við Hvera-
gerði þar sem hún dvaldi oft lang-
dvölum á sumrin sem barn eða suð-
ur að Kvíavöllum þar sem amma
hennar ólst upp. Við gleymum held-
ur ekki gleðinni sem skein úr augum
hennar þegar hún fékk tækifæri til
að heimsækja okkur Gyðu til Ed-
inborgar fyrir fáeinum misserum.
Mikil var einnig okkar gleði.
En gleðin og bjartar minningar
eru trega blandnar því öll hefðum
við svo gjarnan viljað fá að njóta
elskusemi hennar og kærleika langt-
um lengur. Dauða hennar bar bráð-
ar að en við hugðum og vonuðum.
Ég bið góðan Guð að styrkja og
hugga hvern þann sem unni Ragn-
heiði Guðnadóttur. Blessuð sé minn-
ing hennar.
Þórarinn Björnsson.
Ragnheiður
Guðnadóttir
 Fleiri minningargreinar um Ragn-
heiður Guðnadóttir bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.