Skinfaxi - 01.01.1914, Blaðsíða 7

SKINFAXI
7
Víkingarnir.
i.
Úr foreldrahúsum að freyðandi strönd. —
Úr frændmennaskara i ókunnug lönd. —
Úr ástmeyjar faðmi gegn óvinarhönd. —
Þeir ókvíðnir skiftu’ á þeim kjörum.-----
Með aftþrungna vöðva og ólgandi blóð,
og óbiluð hjörtu, i svellandi móð,
á öslandi gnoðum
með alþöndum voðum
hjá öskrandi boðum, þeir syngjandi héldu úr
vörum.
Þeir vissu það glögt um þá löðrandi leið,
að lifsháski og mannraun þar hvarvetna beið.
En það varð sem örfun við ögrun og seið,
þeir eirðu’ ekki kyrðinni lieima.
Og þrekið með veðrunum vaxandi fór;
er vindbarinn geisaði freyðandi sjór,
þeim hlakkaði hugur
og harnaði dugur;
um höfin þeir fiugu, sem kóngörn um þrum■
andi geima.
Og þegar að albúin óvinaskeið
með illvígu herliði móti þeim skreið,
þeir voru’ ekki að hika né leggja úr leið,
en liðinu fylktu að stríði.
Og að, þar sem fjandmannaforinginn stóð,
og fylkingin öflugust, knörr þeirra vóð.
Að sigra’ eða falla
var alt fyrir alla,
þvi eggjarnar gjallandi kváðu þeim nið sem
þá flýði.
Svo lentu þeir garpar með gull-hlaðinn knör,
en gatslitnar verjur og uppsorfinn lijör.
Og tignarmörk vikingsins: orrustuör;
en orðstirinn kvað við í tindum. —
Sem glóandi brandar þeir byrjuðu ferð,
en birtust að lokum sem skínandi sverð,
með hörku úr hriðum,
og stœling úr striðum,
en eggjan úr viðsýnis ógnandi' og töfrandi
myndum.
II.
Það starf var mannkyns bernsku-brek
af bruna táps og vilja.
Það œskufjör og œnlaþrek
var ekki hœgt að dylja.
Það benti’ á lietjubrag og mátt
sem Lrim til vinda segi.
Það kom sem roði í austurátt,
á undan sól og degi.
En þráin sem á djúp þá dró,
úr draumasœld að þrautum,
hún laðar enn á löðursjó,
hún leiðir þá á brautum,
sem kœrri lífsins eldsókn er
og œðri’ en vœrð á dýnum;
og það er hún sem heiminn ber
til himna á vœngjum sínum.
Bjarni Ásgeirsson.
Móðurmálslireinsun.
U. M. F. Máni hefir rœtt talsvert um
friðun móðurmálsins og samþykt tillögu
þessa í einu hljóði;
„Fundurinn álítur, að það sé besta leið-
in til þess að flýta fyrir hreinsun móður-
málsins, að ungmennafélögin safni saman
um alt land, öllum algengustu mállýtum
og málvillum, og sendi það orðasafn svo
til sambandsstjóra U. M. F. Islands, er fal-
ið verði að sjá um, að fengnar verði rétt-
ar þýðingar á þeim, hjá málfræðingum
þeim, er færasir eru í íslenskri tungu.
Orðasafn þetta verði svo prentað og gef-
ið út á kostnað U. M. F. Islands og annað-
hvort útbýtt ókeypis, eða selt svo lágu
verði, að sem flestir geti átt kost á að
eignast það.
Einnig telur fundurinn rétt, að sótt verði
um styrk úr landssjóði til útgáfunnar".
Athugasemd: Þessi tillaga og rækileg
grein um svona efni eftir Hjalta Jónsson
á Hoffelli hefir legið all-lengi hjá sam-
bandssstjóra og Skinfaxa. Hefir valdið
því bæði rúmleysi, og svo hitt, að þó til-
gangurinn sé góður, þá eru margar hindr-
anir, fyrst féleysi félaganna, og tregða
þingsins að styrkja þau verulega (útgáfa
slíkrar orðabókar mundi kosta mörg þús-
und krónur). Ennfremur vafasamt, hvort
gera á málvillunum svo hátt undir höfði
að prenta þær í orðabók, eða hvort slík
orðabók hefði áhrif á daglegt mál þjóðar-
innar. T T