Skinfaxi - 01.05.1914, Blaðsíða 9

SKINFAXI
65
|i
SKINFAXI
— mánaöarrit U. M. F. í. — kemur út 1 Reykjavik
og kostar 2 kr. árgangurinn, erlendis 3 kr.
RITSTJÓRI :
Jónns Jónssoyi frá Hriflu.
Skólavöröustig 35. Simi 418.
Afgreiöslumaöur:
Bjarni Þ. Magnússon Skólavöröustfg 6 B.
Ritneind:
Agúst Jósefsson, Guðbrandur Mngnússon,
Tr. Þórhallsson.
vera trú allra Jieirra, sem þekkja til Iians
að hann muni bæði verða ungmennafélög-
um og þjóðinni allri til gagns og sóma.
Að ýmsu leyti rofar
nú til hér í landi, og
endurfæðing listiðnað-
arins er ekki þýðing-
arminsta atriðið.
Gunnlaugur hefir tek-
ið sér þar stöðu í
öndverðri fylkingu,
og mun eigi hörfa af
hólminum.
Skinfaxi flytur hon-
um hugheila kveðju
gömlu félaganna og óskar honum heilla
og hamingju á ókomnu árunum.
G. J.
[Myndir þessar hafa áður verið birtar í „Æsk-
unni.“l
Gunnlaugur Blönclal.
Ungmennafélagsmál.
i.
Sú von sem margir góðir menn hafa,
að ungmennafélögin muni verða veruleg-
ur þáttur í viðreisnarbaráttu þjóðarinnar,
byggist á því, að unga fólkið sem ber þá
hreyfingu, sé fúst að leggja fram kraftana
og „hlaupa í skörðin1', þar sem hættan er
mest. Við félagar getum varla látið okk-
ur mislíka það góða traust; það er okk-
ur sæmd, ef við vinnum til þess. En hinu
má ekki gleyma, að því fylgir áreynsla og
ábyrgð, og ef alt situr í sama horfi og
var, þá hafa félögin til lítils lifað.
En til að geta starfað vel, þarf stefnan
að vera ljós og ákveðin. Það þarf að
vita, hvaða kröfur er sanngjarnt að gera
til góðs ungmennafélags, og ef þær kröf-
ur eru á allra vitorði, og orðnar að óskrif-
aðri stefnuskrá félaganna, þá getur hver
og einn stungið hendinni í eiginn barm, og
séð hvort hann fylgir hæði bókstaf og anda
lögmálsins.
Nú þegar líður að vori og sumri er
manni einkanlega ljóst, það sem við öll
þurfum að gera á vorin. Sumarsólin get-
ur fætt og klætt skóginn fyrir okkur, ef
við gróðursetjum og verndum kvistina.
Landið var fyrrum alvaxið skógi upp í
miðjar hliðar, en þessi skógur er að þarf-
lausu horfinn fyrir fákænsku og misgerðir
mannanna. Getum við bætt skaðann?
Nei, við sem nú lifum munum aldrei sjá
hlíðarnar alvaxnarskógi, ogsennilega verða
þær það aldrei. En við getum byrjað á
þessu gagnlega verki, og það gerum við
best með því að hafa skógreit í samein-
ingu. Mörg félög hafa nú þegar byrjað,
og eiga laglegar gróðrastöðvar kringum
fundarhúsin, eða á öðrum hentugum stöð-
um. Þessi félög eru hetjurnar í liði okkar.
Aðrir standa þeim nær, en vantar festu.
Þar er girðingin komin, og plöntur gróð-
ursettar, en hvorugu haldið við, sem skyldi.
Þar má betur, ef duga skal. Þá eru enn
helst til mörg svonefnd ungmennafélög,
sem ekki hafa neitt aðhafst enn. Vonandi
sjá þau að sér og hefjast handa með skóg-
ræktina.
Þetta er nú fyrsta stigið, að hvert félag
hafi gróðurreit, vel hirtan og blómlegan.
Næsta skrefið er það, að hver góður ung-
mennafélagi liafi trjágarð við bœinn sinn
eða húsið. I öllum sveitum er þetta hægU
nóg er landrýmið, og nógar hvildarstund-
ir, ef þær eru notaðar. Þó að bústaðir
okkar séu og verði engar hallir, þá getum