Skinfaxi - 01.04.1915, Blaðsíða 5

SKfNFAXI
37
jjótt þangað flyttist það alt. Svo mikið
íœr hann af kældu og frystu keti víðsveg-
ar að, nema frá Islandi. I smjörgerð
eru íslendingar lengst komnir og skortir
þar helst samgöngur. Ostagerð var hér
lílil og ófullkomin, fyr en Jón Guðmunds-
son náði þekkingunni frá Frökkum. Gerir
hann nú osta, sem kosta á þriðju krónu
hvert kg. Með þekkingunni tekst honum
að margfalda verð vörunnar. I Paris
er mjög notað niðursoðið skyr og er af-
ar dýrt. En hér kann enginn að búa það
til, né koma því á markaðinn. Hve mik-
ið mætti hér græða með að sjóða niður
kjöt og senda til útlanda, er enn óreynt
og ósannað. En að minsta kosti ætti ekki
að ílytja þá vöru inn í landið. Ef til vill
sjá nú sumir, sem hamast á móti land-
námi og ræktun, að þessi skoðun á þó
nokkrar málsbætur. Litlu býlin eiga að
geta þrifist ágætlega, ef unga fólkið vill
losa sig við átthagagorgeirinn og læra af
öðrum, læra af þeim sem verkin kunna,
til að geta staðist í lífsins baráttunni. Ef
til vill sannfærast menn líka um, að bók-
vitið sé ekki alveg eins fyrirlillegt, ogþeir
3áta, sem tala um „starfslýð Islands". Þess
vegna verður að vinna þannig, að þjóðin
verði móttækileg fyrir lífvænlegar andleg-
ar hreyíingar. Sjávarútveg-
urinn og þorpin hafa verið
bygð upp án fyrirhyggju og framsýni. Nú
er mál að straumurinn breyti um stefnu,
leggist inn í sveit. Þangað þarf peninga-
straumurinn að leita. Það þarf að hverfa
frjóu vötnunum úr gömlu farvegunum yfir
ræktanlegu sléttlendin. Þar þarfaðrækta
tún og reisa bæi yfir fólkið. En þaðan
þarf að senda menn til að sækja vit og
reynslu suður, austur og vestur í heim.
Islenska þjóðin þarf fyrst og fremst að
vera landbúnaðarþjóð, þar sem rúm sé
fyrir hvern þann, sem vill rækta og ryðja
auðnina, uns alt er numið og grasi gróið,
sem ræktanlegt má heita. Þá fyrst geta
Straumlivörf.
þeir flutt til Ameríku sem ekki komast
fyrir.
Til U. F. M.
Heiðruðu, kæru félagsbræður og systur!
Á fjórðungsþinginu sem haldið var á
ísafirði i aprílmán. síðastl. var eg aftur
kosinn til þess að skipa forsæti fjórðungs-
ins þetta yfirstandandi ár; tók eg þeirri
kosningu vegna þess, að mér hafði fallið
vel samstarf ykkar og annara félaga fjórð-
ungsins undanfarið starfsár, og með von
um, að svo mundi verða eftirleiðis. Nokk-
uð hlé hefir nú verið á starfsemi okkar
vegna sumarannanna, en nú i byrjun vetr-
arins, — aðalstarfstíma okkar — langar
mig til þess að senda ykkur nokkrar línur.
Eg býst ekki við að geta hreyft við öllu,
sem starfsemi okkar hneigist að, —afþví
„Það er svo margt, ef að er gáð, sem um
er þörf að ræða“.
Eg hefi þráfaldlega veitt þvi eftirtekt,
að okkur mönnunum hættir svo mjög við
því, að athuga að eins yíirborðið, en gera
okkur ekki grein fyrir því, sem dýpst ligg-
ur í eðli hluta og hugtaka. — Eg hygg
að við U. M. F. séum ekki undantekning
frá Jþessu, þegar um það er að ræða, að
gera okkur sjálfum grein fyrir félagsskap
okkar; hvað hann er i insta eðli sínu; —
hvað við viljum í þaríir hans vinna, og
hvað við megnum að framkvæma af því,
sem viljinn hvetur lil.
Eg veit að óþarft er af mér að ræða um
gildi félagsskapar yfir höfuð, við ykkur, því
eg veit, að þið bæði sjáið og viðurkennið
gildi hans, þar sem að nútíminn leiðir í
Ijós hvarvetna i heiminum að fátt verður
gert í framfara- og framkvæmdaáttina, nema
með samtökum og félagsskap.
Um eðli, starfsemi og stefnu félaga eru
jafnan meira og minnaskiftarskoðanir; þann-