Skinfaxi - 01.04.1915, Síða 13

SKINFAXI.
45
slíkum ósiðum, ef þeir hafa f'á. Eigi má
heldur neyta mikið sætinda; best að láta
það einnig vera. [FramhJ.
Bókafregn.
L'óg- íslauds.
Einar Arnórsson er byrjaður að safna öll-
um gildandi lögum landsins. Kemur bókin í
heftum og kostar að líkindum 10—12 kr.
öll. Þetta verður nauðsynleg handbók á
hverju heimili, því að varla er til sá mað-
ur, að hann þurfi ekki oft á ári að vita
um eitthvert atriði, hvort það er lögum
samkvæmt eða ekki. Lög Islands ættu
oft að geta jafnað ágreining dómaralaust,
Einar Gunnarsson ritstj. gefur út þessa bók.
Henryk Sienkiemicz: Yitrun. Árni Jóhanns-
son þýddi. Úlg. Sig Kristjílnsson. Yerð ikr.
Pólverjinn höf. þessarar bókar er heims-
frægt skáld, einkum fyrir söguna: Hvert
ætlar þú? sem gefin hefir verið út á ís-
lensku. Vitrun lýsir lífinu í Rómaborg í
byrjun keisara-aldarinnar: Glæsilegu
formi, æstum nautnum, en hið innra tóm-
leik og hrörnun. Rómverjinn er þar
sjúklingurinn, sem kristna trúin læknar.
Sagan er viturleg og göfugleg, einstaklega
falleg smámynd með hreinum, einföldum
dráttum.
Þýðingin hefir tekist mætavel, og útgáf-
an öll hin vandaðasta.
Frá félagsmönnum.
Gnðm. Kr. Guömundsson
er nú kominn norður til að halda í-
þróttanámsskeiðið á Breiðumýri. Et' til
vill kennir hann íþróttir á Akureyri um
leið, ef tími vinsl til.
Stgurður Gíslason
íþróttakennari hefir lent í fátíðum sjó-
hrakningum. Hann er háseli á vélbát í
Sandgerði í vetur. Einn dag í útmánuðum
voru þeir félagar staddir út á djúpmiði,
sunnan og vestan við Reykjanes. Þá bilar
vélin og fá þeir eigi að gert. Þeir vilja
þá grípa til seglsins en það var gamalt
og eigi heilt sem skyldi og rifnaði undir-
eins sundur. Vindur hvass stóð af landi.
Rak nú bátinn í suðvestur, en þeir höml-
uðu sem mest þeir máttu til að verjast
því að rekast suður í höf. Eigandi báts-
ins fékk til tvö gufuskip i leilina og
fann annað þeirra bátinn 50 sjómílur
undan landi. Mönnunum leið vel og skorti
þá hvorki mat eða vatn. Voru þeir alráðn-
ir í að berjast til þrautar, höfðu gert við
seglið að nokkru og ætluðu að reyna að
sigla í austurátt, ef ske kynni, að þeir
yrðu á skipaleið. Þvi ler ver að sjaldan
greiðist jafn vel úr vandanum, þegar sjó-
slys ber að höndum hér við land eins og
raun varð á í þetta sinn.
Björn Jnkobsson
leikfimiskennari hefir óvenjumarga flokka
i vetur. Ein sýnileg breyting er það, íþrótt-
unum í vil, að allmargir eldri menn, eink-
um menn er fást við skrifstörf allan dag-
inn, hafa tekið upp fimleika, tvisvar í viku,
hjá Birni. Fer nú íþróttunum í höfuð-
staðnum helst að verða mein að húsleysi,
og er vonandi að úr því rætist, áður langt
líður.
Jóhann Kristjáusson
húsgerðarfræðingur er einn þeirra mætu
ungu manna, sem flutt hafa gagnlega
reynslu frá útlöndum, heim lil gamla
landsins, og útbreitt hana þai’. Jóhann er
ættaður af Árskógsströnd við Eyjafjörð.
Hann sá og skildi, að hér var að renna
upp ný öld með steypubyggingunum, og
að líf lá við fyrir þjóðina, að stiga rétt
fyrstu sporin. Hann kynti sér því vandlega
húsagerðarlist Norðmanna og einkum alt
sem laut að steinsteypu. Dvaldi hann við
þetta árum saman og vann vel. Mikinu