Skinfaxi - 01.04.1915, Blaðsíða 7

SKINFAXI
39
hefðu reist sér hurðarás um öxl. Óskandi
væri að fá þann dóm í sögunni, að ung-
ir menn hefðu í byrjun 20. aldarinnar
beitst samtökum sjálfum sér og þjóð sinni
til velfarnanar, borið hugsjón sína fram
til sigurs og þar með reist sér ódauðleg-
an minnisvarða.
Eg er orðinn nokkuð margorður um eðli
félagsskapar yfir höfuð og félagsskap okk-
ar, — hvað við erum og hvað við viljum.
En því er enn ósvarað hvað við getum
af því sem við viljum. Eg ætla heldur
ekki að svara ]>ví, sleppi því í þeirri von
að þið og við öll hjálpumst að því á kom-
andi tíma að svara því í verkinu, betur
en eg get svarað hér á pappírnum.
Gætuni þess þegar getan finst smá „að
viljinn dregur hálft hlass“.
Gætum þess þegar fjárhagur er þröng-
ur, „að hálfur er auður und hvötum".
* *
*
Eg verð að lokum að drepa á nokkur
málefni, sem við höfum með höndnm í
sameiningu.
Til þess að viðhalda og efla andlegt fjör
og þrótt höfum við sett okkur fyrir að
hafa um hönd fyrirlestra; hefi eg gert ráð
fyrir að nokkuð verði gert í þá átt þegar
í vetrarbyrjun.
Til þess að æfa, fegra og styrkja líkam-
ann höfum við líkamsæfingar og íþrótta-
iðkanir; áformað var að nokkuð yrði gert
i því á komandi ári, en vegna ýmsra erfið-
leika, sem stafa frá styrjöldinni og þröng-
um fjárhag sambandsins verður lildega
ekkert hægt að framkvæma af því, sem á-
formað var í vetur, svo óskandi er að fé-
lögin geri hvað getan leyfir sjálf í því falli.
Skiða- skautaferðir og sund tel eg enn
meðal þeirra íþrótta, sem við ættum að
leggja mikla áherslu á. — Heimilisiðnað-
armálið höfum við látið til okkar taka og
fjórðungsstjórnin vill hvetja félögin til þess
að vinna eitthvað fyrir það mál. — Við
höfum sambandsblað til þess að flytja and-
legan lífsstraum milli félaganna.
Við þurfum að styrkja hlaðið af alefli
með því að kaupa það og lesa; nú þarf
þess með. Blaðið mælir best með sér
sjálft; — mér er jafnan mikil ánægja að
lesa það.
Við höfum sameiginlegan fjárhag til þess
að koma sameiginlegu málunum í fram-
kvæmd, og vitum hvað greið og skilvísleg
fjárgreiðsla er nauðsynleg í viðskiftalífi nú-
tímans; má heita að sé jafnnauðsynleg fé-
lagsheildinni og blóðrásin í lifandi líkama
— komi ólag á, þá er dauðinn vis. Glögg
og skýr fjárskil eru okkar lífsnauðsyn.
— Það bið eg ykkur að muna.
Það hefir þegar brytt lítið eitt á því, að
óáran sú, sem nú gengur yfir mikinn hluta
álfunnar dragi úr og hindri fyrir félags-
starfsemi okkar; ekki finst mér að það
þurfi svo mjög að grípa inn í starfsemi
einstakra félaga; við megum ekki setja alt
fyrir okkur og láta það verða okkur að
fótakefli. — Eg álít að á engu landi í
Evrópu sé nú sem stendur, jafngott að eiga
heima og á Islandi. Eg álít okkur sæla
að þurfa ekki að eyða okkar orku og fé
til hermdarverka: deyða saklausa menn og
fella dýr mannvirki. Mér finst að við, með
þakklætisblöndum fögnuði ættum að líta
til komandi tíma, fyrir að mega því sem
næst óhindraðir starfa að áhugamálum
okkar, — og einmitt beina nú huganum
að því að reyna að gera menningu okk-
ar haldbetri, ósviknari, sannari en hún
virðist vera hjá þeim, sem heita mestu
menningarþióðirnar. Við erum fáir, fá-
tækir smáir, og megnum ekki mikið; en
við getum orðið margir sterkir og stórir
og valdið þungum byrðum ef við að eins
viljum. — Með innilegri ósk um lieilla-
og gleðiríkt starfsár.
30. október 1914.
Björn Guðmundsson
(pt. forseli Vestf.fj. U. M.F. I).