Skinfaxi - 01.04.1915, Blaðsíða 10

42
SKINFAXI
Bannlb'gin og siglingar.
Ein helstu vandkvæðin við framkvæmd
bannlaganna eru þau, að farþegar á skipum
er til landsins koma, drekka a skipsfjöl og
lauma víni í land. Eru vinmennirnir nú
þegar farnir að taka sér óþarfar ferðir
með skipum, til að geta drukkið utan land-
helgis og orðið fullir. Nú hefir stjórnar-
ráðið tekið fyrir þessa lind rneð úrskurði,
er bannar að hafa vin um hönd á islensk-
um skipum hér við land, jafnt utan sem
innan landhelgis. Þegar islenskt skip kem-
ur frá útlöndum, á lögreglustjórinn á fyrstu
höfn að innsigla vínbirgðirnar og þær má
ekki opna aftur, fyr en skipið heíir látið i
haf á leið til útlanda. Sem hetur fer verða
því ekki islensku einiskipin gróðrarstöð
vínspillingar með þjóðinni. Og enginn
verulegur vandi mun að fá skip frá útlend-
um félögum til að hlíta sömu reglum, þó
að eigi beri þeim lagaskylda til. Vilji þau
það ekki, gæti svo farið, að fólk sem ekki
vill drepa bannlögin sneiddi hjá að senda
með Bakkusarfleytunum.
ÞeguskylduTÍuuan.
Nú um stund höfum við ungmennafé-
lagar verið hljóðir um þegnskylduvinnuna
og er það yfirsjón, því að hugmyndin er
góð, og við vorum einmitt í góðum færum
til að afla henni vinsælda. Þessi hreyfing
brýtur svo mjög í bág við ríkjandi skoð-
anir, að bún þarf langan tíma til að ná
almennu fylgi. Hún heimtar að hver full-
orðinn maður gefi ættjörðinni fáeina mán-
uði af bestn árum æfmnar — gefi þá end-
urgjaldslaust. Og það er þessi fórn sem
er mörgum um megn. Sigurður Guð-
mundsson meistari liefir lagt þegnskyldu-
vinnunni liðsyrði nú nýskeð. Skinfaxi
vonar að geta ýtt við málinu á ný með
að flytja í maíblaðinu grein eftir hann
um þetta efni.
Úti-íþróttir.
i.
Lifnaðarhættir o. fl.
Fyrsta skilyrði fyrir góðum framförum
í íþróttum er reglusemi og hollir lifnaðar-
hættir og reglulegar og réttar æfingar. Is-
lendinga hefir tilfinnanlega vantað leiðar-
vísi í þessu efni. Með köflum þeim, er
hér fara á eftir, er tilætlunin að bæta dá-
lítið úr þessari vöntun. Er hér ágrip af
helstu atriðum lifnaðarháttanna við æfing
í úti-íþróttum, hlaupum, köstum og stökk-
um, og aðferðinni við þær lýst.
Þegar einhver ætlar sér að byrja á æf-
ing iþrótta, þarf hann fyrst að fá vitneskju
um, bvort hann er nógu hraustur til að
byrja á vanalegum íþróttaœfingum; hvort
hann þarf ekki að undirbúa sig með sér-
stökum æfingum á einhvern hátt fyrst.
Hann verður því að Iáta Iækni skoða sig
áður. — Best er að menn hafi eitthvað
átt við aðrar íþróttir, áður en þeir byrja
á reglulegum iþróttaæfingum, með það fyrir
augum að keppa á iþróttamólum. Að
minsta kosti ættu þeir, sem hafa það í
huga, og ekki hafa áður undirbúið sig með
öðrum æfingum, að hafa lengri æfinga-
tíma en hinir; 5—6 mánuði; og æfa sig
rnjög regulega og varlega. Besti undir-
búningurinn fyrir íþróttamenn er óefað leik-
fimi undir stjórn góðs kennara. Fer hún
víðast fram á þeim tíma árs, sem illmögu-
legt er að æfa sig úti, og hjálpar hún þess-
vegna einnig þeim, sem Iengra eru komnir,
til að halda sér í góðu ástandi líkamlega,
meðan ekki er hægt að æfa úti. Er þvi
sjálfsagt fyrir þá íþróttamenn sem geta,
að hafa leikfimi á vetrum. Hinir, sem
ekki geta haft leikfimi, geta notað ýms
heimaæfingakerfi. Hér á landi mun æf-
ingakerfi J. P. Múllers („Mín aðferð“) vera
einna þektast, enda eitt af þeim bestu. Ekki
ættu menn að æfa sig í þeim tilgangi að
keppa á iþróttamótum yngri en 16—17