Skinfaxi - 01.12.1915, Page 11

SKINFAXI.
139
Umsvif lifsins og hinar margvíslegu bylt-
ingar þess, gera það að verkum, að þeir
menn, sem hafa valið sér þetta góða hlut-
skipti, að bera umhyggju fyrir velferð fé-
laganna, verða líka að hverfa.
Ef sú skoðun sýnist nú á rftkum bygð,
að fjelftgin alt til þessa hafi notið og að
miklu leyti byggist á þessum upphatsmönn-
um sínum, þá virðist einnig sú ályktun
réttmæt, að um leið og þeirra missir við,
þurfa aðrir að koma. Og þá er það enn
fremur rétt, að það er félftgunum nauðsyn-
legt, að þeir menn, sem koma í stað hinna
sem fara, séu jafn nýtir menn, stefnu og
starfsemi félaganna svo handgengnir, að
þeir geti haldið starfinu áfram á réttum
grundvelli. En nú þegar virðist allmargt
benda til þess, að þetta nauðsynjaskilyrði
félaganna hafi ekki verið nægilega athugað,
Þegar aðal framkvæmdamannanna missir
við, þá vill fara svo, að samverkamenn
þeirra eru einnig orðnir þreyttir á starfinu
eða þeir missa áhugann fyrir félaginu, og
annaðhvort verða líka að fara, eða þeir
hafa ekki afl til að hulda starfinu uppi.
Að vísu mætti ætla, að aðrir kæmu í
skörðin eða væru þegar komnir. En það
stendur ekki alveg á sama hvaða menn
í þau veljast. Eg veit að í ungmennafé-
lögunum eins ogöllum félögnm geta fundist
menn, sem eru félagar að nafninu til, sem
lítið gera annað en láta sjá sig á fundurn,
þegar best lætur. Allir sjá að á þeim
mftnnum er ekkert að byggja og helst
ættu engir ónytjungar að vera til í ung-
mennafélögunum. Og það held ég rétt að
tiu duglegir félagar vinni mikið meira gagn
en hundrað ónyljungar.
Hinsvegar má ætla að mestur hluti þeirra
manna sem í félögin koma séu nýtir og
góðir menn, og vilji vinna sem mest fé-
lftgunum til nytsemdar. En ef í félögin
koma menn sem lítið hafa þekt til slíkrar
starfsemi áður, þá skiptir það mestu að þeir
sem fyrir eru í félögunuin hafi eitthvað það
að bjóða, sem geti samþýðst öðrum mftnn-
um, glatt og hrifið huga þeirra. En séu
nú þeir eljdri telagar sjálfir orðnir lítiltrú-
aðir og kaldir fyrir félagsskapnum, þá eru
litlar likur til, að þeir geti haft lífgandi
áhrif á aðra.
Af þessu er eg hræddur um það, að
margir af þeim mönum, sem nú koma í
félögin verði aldrei svo samtengdir eðli
og stefnu ungmennafélaganna eins og þeir
ættu að verða, eða fái þann glóandi á-
huga, sem margir okkar fyrstu ung-
mennafélagar höfðu og sem allri góðri félags-
starfsemi þarf að vera samfara.
Við þetta bætist svo hitt, að i sumum
félftgum mun vera hart á því að sama
tala geti haldist, að eins margir komi i
þau og úr þeim fara.
Og enn önnur félftg, og þau ekki svo
fá, dragast upp og hverfa algerlega, eða
sem litlu betra er: lifa rétt að nafninu
til. Reyndar má aftur á móti því segja að
önnur félög ný komi í þeirra stað. En
þau ættu samt að geta komið án þess að
hin féllu úr.
Eg geng að því vísu að mörgum þyki eg
fremur í svart sýnn. Það er ekki rétt, að
ENSKUBÁLKUR.
A Psalm of Life.
Lives of great men all remind us
We can make our lives sublime,
And, departing leave behind us
Footprints on the sands of time.
Longfelloiv.
Lífshvöt.
Allir miklir menn oss kenna,
mestri tign er fært að ná;
eigum þegar aldir renna
eitthvert spor við tímans sjá.
Matth. Jocliumsson þýddi.