Skinfaxi - 01.04.1916, Blaðsíða 3

SKINFAXI
35
Helstu
úrræðln.
hvíla á lierðum örfárra manna, því frem-
ur sem það mun viða tíðkast að láta stjórn-
ina hafa forgöngu að flestum viðfangsefn-
um félagsins, eða þá örfáa menn aðra.
Séu svo starfsmenn félagsins endurkosnir
ár eftir ár, þá er skiljanlegt að áhuginn
fari að dofna hjá hinum, sem lítið gera
annað en „standa hjá og horfa á“, greiða
atkvæði, borga tillag sitt o. s. frv. Það
þarf ekki að vera af öfund eða slikum
.hvötum, heldur einfaldlega af því, að flestir
menn eru svo gerðir, að þeir vilja hafa
eitthvað að starfa, og bresti þá framsókn
til að láta viðfangsefni félagsins til sin taka,
þá getur farið svo, að þeim finnist þeir
ekkert vinna við það að vera í félaginu.
Til þess að ráða bót á þessu
hafa mörg félög tekið að gera
verkefni sin fjölbreyttari, tíðk-
að meira iþróltir og skemtanir, eða þá
haft verkleg fyrirtæki með höndum. Er
það alt lofsvert og vinnur í áttina, einkum
hið siðastnefnda. — Iþróttirnar pá sjald-
an til allra, og skemtanir geta verið beggja
handa járn sem menningarmeðal.
En svo eg víki að þvi, sem áður er á-
minst, þá er það ætlun mín, að helsta
leiðin til þess að fá sem flesta vakandi og
starfandi áhugamenn í hvaða félagi sem
er, sé að skifta ábyrgðarstörfum fétags-
ins d sem flesta. Það mun reyn’ast svo,
að það örvar ábyrgðartilfinningu og sjálfs-
traust hvers manns, ef honum er falið
trúnaðarstarf: hann leggur metnað sinn
við, að leysa það sem best af hendi, og
■meðvitundin um það kallar alt það betra
fram í hug hans og starf. Hann fær trú
á sjálfum sér, trú á öðrum — trú á fé-
laginu. — Hann finnur að hann er lif-
.andi grein á félagsmeiðinum, en ekki dauð-
ur og feyskinn kvistur.
Nú munu menn spyrja:
U“ö vlljajer Um hvaða störf Setur verið
að ræða í ungmennafélög-
-um, er geti skifst á svo marga? Egskal
nú leitast við að benda á ýmislegt því til
stuðnings að svo megi verða, ef félögin
hafa talsvert fjölbreytt viðfangsefni, og eru
ekki því fjölmennari.
Það er þá fyrst, að hafa það eigi að
reglu að endurkjósa stjórn félagsins eða
kosna starfsmenn, ef fleiri eru. Það eru
aðalábyrgðarstörf þess, og sem krefjast
vakandi áhuga og árvekni. Ef skift er um
stjórn öðru hvoru, þá getur á nokkrum
árum hafa komið á æði marga af félags-
mönnum að bera veg og vanda af aðal-
málum félagsins. I ungmennafélagi sem
eg þekki vel til, er það orðin þegjandi
regla að endurkjósa ekki formann félags-
ins né suma starfsmenn aðra, og mun það
hafa komið af því, að félagslögin heimil-
uðu að hafna endurkosningu um eitt ár i
senn, það hafa menn notað sér, og beðist
undan kosningu. Þá Ieið verður lika að
fara, til þess að ekki verði misskilningur
og misþykkja innan félagsins.
Þá er annað, að skirrast við að fela fé-
lagsstjórn önnur framkvœmdarmál á
hendur, en þau sem beinlínis heyra undir
hennar verkahring. — Er miklu sanngjarn-
ara og oft affarasælla að velja til þess sér-
staka menn, sem geta beitt áhuga sinum
óskiftum að því. Geta hér verið fjölbreytt-
ustu verkefnini ef um starfsemdarfélög er
að ræða. Þarf þá að gæta þess, að velja
hverjum einum það, sem honum er lagn-
ast, og ógjarnan nema eitt starf í einu.
Þá má og minnast á fulltrúastörf, funda-
stjórn o. fl. Eru það hvortveggja vekj-
andi störf og getur komið hverjum og
einum vel siðarmeir, að hafa haft það með
höndum. — Má sérstaklega henda á, að
það mum' vera hvatning, ef mönnum er
falið að fara sem fulltrúar félagsins á fundi
í öðrum sveitum eða héruðum. Ber þó
ekki á að menn skiftist mikið á um að
fara slíkar ferðir, því t. d. á fundarskýrsl-
um sambandanna, eða fjórðungsþinganna
sjást vanalega sömu nöfn ár eftir ár.