Skinfaxi - 01.06.1916, Blaðsíða 1

6. BLAÐ
REYKJAVÍK, JÚNÍ 1916.
VH. ÁR.
„Fjórir hornsteinar“ *)
— — — Eg hefi verið beðinn að tala
um hvaða eiginleika ungir menn eða kon-
ur þurfa að hafa til að geta átt vísan veg
til gæfu og gengis í fjármálum. Það er
nokkuð erfitt efni, og ekki sist af því að gæfa
og gengi í fjármálum er fremur ónákvæm-
•ur mælikvarði til að meta gildi manna i
eiginlegum skilningi. Og máttur pening-
anna til að gera menn gæfusama, hefir
sjaldan virst eins vafasamur og nú á þess-
um síðustu tímum, þegar hálf jörðin er
iblóði hulin út af deilum um fé. Það er
vist óhætt að segja, að á 20. öldinni eru
það ekki miljónamæringarnir, sem eru mest
virtir og elskaðir, heldur þeir sem dyggi-
legast hafa unnið að þvi að fegra og bæta
mannlegt líf. Það er óþarft að nefna
nokkur nöfn. En sú staðreynd, að enginn
peningamaður hefir nckkurntíma verið
kosinn forseti í Bandaríkjunum eða verið
leiddur til sætis i „Frægðarhöll“ háskólans
okkar í New-York, bendir á hversu lítils
mikill fjárgróði er virtur hér í landi í sam-
iburði við andleg afreksverk, sem miða til
þjóðheilla. Samt sem áður er það rétt-
mæt og sjálfsögð ósk manna, að geta
safnað hæfilega miklu fé til að geta lifað
beilbrigðu lífi og neytt krafta sinna til allra
góðra hluta. Ög það er um veginn til að
ná þessu takmarki, sem eg ætla að tala
lítið eitt.
Fjórir hornsteinar gæfu og gengis í
* Luuslega þýtt úr Outlook, 2C. april s. 1.
hvaða stöðu, sem um er að ræða, eru:
Vald yfir sjálfum sér, sæmileg mentun
(getur verið sjálffengin), iðni, og skaplega
mikil metnaðargirnd. Sá sem hefir þessa
eiginleika, getur öruggur tekið til starfa.
En siðan er þess fyrst að gæta, að velja
sér lífsstöðu í samræmi við lund sína og
lífsstefnu. Það er erfitt fyrir dreng, sem
vill verða Iæknir að sætta sig við að vera
kaupmaður, eða fyrir þann sem gefinn er
fyrir að versla að verða blaðamaður. Sá
sem ekki er ánægður með starf sitt, getur
aldrei orðið nema meðalmaður. Til að
geta látið sjást stað verka sinna, verður
maður að vera heitur og hrifinn, en jafn-
framt glöggur og athugull. Eldmóðurinn
knýr menn áfram, en athyglin leiðbeinir,
stjórnar og stýrir aflinu, sem annars gæti
runnið ranga braut, til engra nota.
Og þó geta allar þessar góðu gjafir:
sjálfstjórn, mentun, ástundun, metnaður,
vel válin lífsstaða og e^dmóður, ekki
flutt menn upp á hæsta tindinn, nema
þeir hafi eina gjöf enn í ofanálag, and•
ans skörpu sjón og frjóa ímyndunarafi,
sem sér inn í framtiðina og freistar
manna til að gera draummyndirnar að
veruleika. Allir menn, sem unnið hafa
stórvirki, hafa haft þessa gjöf: Skapandi
ímyndunarafl. Þeir hafa séð það, sem ekki
var til, en gat verið til.
Vafalaust er enginn blettur á jörðunni,
sem menn hafa ummyndað jafn stórkost-
lega sér til auðs og ánægju eins og Banda-
ríkin og hvergi sem máttur náttúrunnar
hefir verið brotinn svo mjög undir vilja