Skinfaxi - 01.06.1916, Blaðsíða 2

66
SKINFAXI
mannsins eins og þar. Samt megum við
ekki gleyma því, mitt i auðsældinni og lífs-
þægindunum, að hvorugt veitir mönnum
sanna hamingju eða ánægju, nema þeir
hafi líka þann innri yl, sem knýr þá til
að hjálpa öðrum. Það er gamalt mál,
að ánægjan búi í manninum sjálfum,
komi innan úr fylgsnum hugans. En eg
held að þetta sé rangt. Eg hefi aldrei
vitað nokkurn þann mann vera gæfusam-
an, sem í hug og hjarta var einangraður
frá meðbræðrum sínum. Gæfan er end-
urskin og ávöxtur verka, sem eru sprott-
in af hlýleik og hjartagæsku, og enginn
getur verið hamingjusamur í raun og veru
nema sá, sem er að gera einhvern annan
hamingjusaman. Einhver fallegasta smá-
saga, sem eg hefi heyrt, er um enska að-
alskonu. Maður hennar, Sir John, hafði
farið í langferð. Og meðan hann var í
burtu, hafði hún ráðið til sín nýjan þjón,
sem sendur var á járnbrautarstöðina til
taka á móti húsbónda sinum, þegar hann
kom heim. En af því að þjónninn þekti
ekki Sir John bað hann frúna að lýsa
honum. Hún svaraði: „James, þér hljót-
ið að finna manninn minn undir eins.
Hann er hár vexti, og er alt af að hjálpa
einhverjum". Þetta er efsta hæðin á bygg-
ingunni, sem reist er á þeim fjórum horn-
steinum.
Skarð fyrir skildi.
Fyrir viku síðan sat eg inni hjá kunn-
ingja minum í Reykjavík. Yið töluðum
margt, og þá meðal annars um pólitík.
Okkur kom saman um, að þingið væri rot-
ið. og að til þess að bæta úr því, þyrfti
nýja menn á þingbekkina. Á meðal yngri
manna fórum við svo að leita að þing-
mannaefnum, og fundum nóga: í Mýra-
sýslu fundum við meðal annara Andrés
Magnússon á Gilsbakka.
En nú er Andrés dáinn.
Hann dó 10. júni þ. á. tæpra 3B ára
að aldri. Þó aldurinn ekki yrði hærri, ligg-
ur þó mikið starf eftir Andrés sál.
Ikigmennafélagi var Andrés hinn besti.
Hann gekst fyrir stofnun U. M. F. Brúin,
og var formaður hennar lengi. Innan fé-
lags beitti hann sér fyrir mörgum þarfa-
málum, og mikinn þátt átti hann í því að
félagið á nú fundahús, sundlaug, hefir
haldið iðnsýningar og fl.
Eg veit líka það að „Brúverjum“ mun
finnast vandfylt sæti hans, og er það að-
vonum.
I ungmennasambandi Borgarfjarðar
starfaði Andrés bæði í dómnefndum á
mótum sambandsins og á lundum þess.
Þar kyntist eg Andrési mest og best. Þar
fann eg að hann var sannur ungmenna-
félagi, áhugasamur, ósérplæginn, fylginn
sér og samvinnuþýður, mjög gætinn í hví-
vetna. Einna minnisstæðust eru mér við-
skifti hans og mín í fjórðungsskiftamálinu.
Við höfðum þar ólikar skoðanir, og
unnum þvi hvor móti öðrum. En aldrei
hefi eg unnið móti sanngjarnari manni en
honum. Hann mat og vó hverja ástæðu
bæði með og móti, og var allra manna
sanngjarnastur i ræðum sínum. Og þó
íylgdi hann fast fram sínu máli, og ávann
því meira en margir aðrir, sem aðeins
litu á aðra hliðina.
í stjórn Búnarsambands Borgaríjarðar
var Andrés sál. og þær tilraunir til hrossa-
kynbóta, sem talað er um að gera hér f
héruðunum næstu árin eru algerlega hugs-
aðar af honum og Jóni Hannessyni. I
stprfi sínu fyrir Búnaðarsambandið komu
fram sömu mannkostirnir og i ungmenna-
félagsstarfinu, og mun einhver þar þurfa
að fylla hans skarð, og finna munu marg-
ir er fundi hafa setið með Andrési, afr
næst vantar mann í hans sæti, þó ekki
væri til annars en semja tillögur í deilu-
málum. Það var honum einkar sýnt um, og: