Skinfaxi - 01.06.1916, Blaðsíða 11

SKINFAXI.
75
eg sannfærður um það, að íslenska þjóðin
hefir ekki minna manngildi til brunns að
bera, en aðrar þjóðir, þótt stundum vilji
vera misbrestur á því í lífsbaráttunni. En
hitt er eg líka sannfærður um, að ofmargir
eru þeir menn, sem gjöra sér ekki glögga
grein fyrir manngildi sínu, eða rneta það
svo lítils, að slíkt er ekki vanvirðulaust
fyrir þá. Eg álit því lífsnauðsynlegt fyrir
hvern mann, að meta manngildi sitt sem
mest, og reyna af fremsta megni að auka
manngildi allra félagsbræðra sinna, og vildi
eg óska þess, að það yrði eitt af aðalhug-
sjónum rnanna í framtíðinni.
Og að endingu: Veðsetjið pið áldrei
manngildi ykkar fyrir fáeina aura eða
stundaránœgju.
Jóliannes Friðlaugsson.
Lýðháskólinn í Voss.
Þegar á af fara að ráða mönnum til að
sækja útlenda ungmennaskóla, þá gerir
það vitanlega hver eftir þeirri skoðun og
áliti, sem hann hefir á þeim erlendu skól-
um, er hann hefir haft kynni af. En það
sem rekur mig til að rita línur þessar er
grein eftir Jakob Ó. Lárusson i 2. tbl.
Skinfaxa þ. á. um ungmennaskólann á
Eiðsvelli. Bendir hann á þann skóla sem
þann, er Islendingar ættu helst að sækja
af útlendum lýðháskólum. — Eg er
greinarhöf. samdóma um það, að Norð-
menn eigi nú einna besta ungmennaskól-
ana, og er enginn vafi á því, að oss er
heilladrýgra að kynnast norskum lýðhá-
skólum, en t. d. dönskum, af ýmsum ástæð-
um, sem J. Ó. L. tekur réttilega fram, og
þó sérstaklega vegna þess, að Noregur er
vellauðugur af afburða kennurum, en
kennararnir skapa alla skóla.
Hvaða norskur skóli er bestur? J. Ó.L.
álítur skólann á Eiðsvelli vera það, en eg
lýðhá8kólann í Voss. Eg hefi heimsótt 8
Iýðskóla í Noregi, en dvalið á Voss hálft
annað skólaár, og var eg, og er enn, í
engum efa um það, að Voss-skólinn taki
þeim öllum fram, einnig skólanum á Eiðs-
velli. Fimm íslendingar hafa að mínum
ráðum dvalið á Voss-skóla 1 vetur, síðan
eg var þar síðast, 1908, og sumir dvalið
um tíma við aðra skóla (samskonar) og
hafa þeir allir lokið lofsorði á Voss-skólann.
Norðmenn eru og þeirrar skoðunar sjálfir
og veit eg engan ungmennaskóla nú fjöl-
sóttari í Noregi en skólann í Voss í vetur.
Er það að vonum. Skólastjórinn L. Eske-
land, sem líklega er snjallasti lýðfræðari og
sá maður sem einna almennastrar hylli
nýtur af lýðháskólamönnum í landi þar, er
kennari með afburðum og ágætismaður.
Hann er mentur vel og hefir þann mikla
kennarakost til að bera, að geta gjört
alt sem hann talar um ljóst og lifandi og
dregið saman úr heimi hugsjóna og veru-
leika myndir, sem enginn villist á. Hefir
mér aldrei virst neinn ræðumaður komast
nær því, að hægt væri að segja um hann,
að hann hefði þrumur og eldingar á tungu
sinni, er hann talaði.
Eskeland stóðu allir vegir opnir, sem
ungum hæfileikamanni, en hann valdi
þennan. Reisti bláfátækur stórhýsi fyrir
eiginn reikning í byrjun. Valdi staðinn gull-
fagran og vel í sveit settan. Bauð síðan
til sín ungu kynslóðinni og hefir hún ó-
spart tekið boði hans.
Marga erfiðleika hefir Eskeland og skólí
hans þurft að yfirstíga um dagana, e»
hann hefir hrósað svo snjöllum sigri, að
þ'egar mest var rætt um það í Noregi
1918—’14 að fá þyrfti þar einskonar yfir-
lýðskóla, líkt og Askov í Danmörku, þá
var því nær einróma bent á Voss og
Eskeland. En aldrei heyrði eg Eiðsvöll
nefndan í því sambandi.
Auk Eskelands sjálfs eru margir ágæt-
lega snjallir kennarar við Voss-skólann, og
skólinn mjög svo fullkominn að húsrúmi
og öllum útbúnaði.----------Það sé samt