Skinfaxi - 01.06.1916, Blaðsíða 6

70
SKINFAXI
urinn lendir, ef þú spyrnir honum. Þér
getur skeikað, knötturinn farið ol skamt,
eða skakka leið, eða of lágt, og lent hjá
mótherjum þínuni, eða þeir stöðvað hann.
En ef þú hefir hendur á knettinum, þá er
þér sjálfrátt að sæta besta færi, sjá við
öllum brellum óvina þinna, ginna þá og
narra á ýmsan hátt — og henda knettin-
um inn á völlinn yfir höfuð þeim, þegar
minst vonum varir.
Vitaskuld ber það við, að þú verður að
neyta fótanna og spyrna knettinum, og þá
er um að gera, að þú áttir þig í einni
svipan á því, hvert hentast muni að spyrna
honum, til hverra af samherjum þinum.
Gefst yfirleitt best að senda hann til jaðar-
manna (wingmen).
Knötturinn sleginn.
Varastu i lengstu lög að slá (fist) votan
og saurugan knött; gríptu jafnan knöttinn,
ef kostur er, i stað þess að slá hann. En
beri svo bráðan að, að þér sé nauðugur
einn kostur, verðir að slá hnöttinn, þá
rektu ekki í hann hnefann eins og al í
vegg; reiddu hendina til höggsins og beittu
þumaljaðri og úlnlið. Nú flýgur knöttur-
inn hátt og stefnir rjett undir ásinn, og er
þá ráð, að hlaupa í loft upp og yppa
honum með lófunum upp yfir ásinn áður
en hann kemst undir tréð; af tvennu illu
er það miklu skárra, að mótherjar þínir
fái hornspyrnu, heldur en hitt að knöttur-
inn falli niður úr lúkunum á þér rétt
við markið.
Samtök við bákverði.
Hafðu allan hug á því, að komast í
góða samvinnu við verðina í þínum flokki,
einkum bakverðina. Skaltu umfram alt
ámálga við þá, að þeir skyggi aldrei á
knöttinn, svo að þú sjáir hann ekki. Þetta
er einkar-áríðandi í hornspyrnum, að verð-
irnir skyggi ekki á fyrir þér, um að gera
að þú sjáir þá, þegar knettinum er spyrnt.
Enginn fær varast það, sem augað fær
ekki eygt. Þá — í hornspyrnu — er þér
lika jafnan hollast að bíða nálægt þeirri
marksúlunni, sem fjær er spyrnuhorninup
þá ertu til taks, ef knötturinn flýgur fram-
hjá markinu, og kemur aftur úr hinni átt-
inni, en getur hlaupið móti honurn, ef
hann tekur móts við markið. Það er á-
valt hægra að hlaupa á móti knettinumr
en á eftir honum.
Vítaspyrnan
er þyngsta þrautin sem fyrir þér liggur,
Þá áttu í höggi við vaskasta spyrnumann
mótherja þinna, og ekki er þvi að leyna,
að hann stendur miklu betur að vígi til
sóknar, en þú til varnar. Það er því eng-
in minkun fyrir þig, þó hann skori mark,
en þinn lofstír að meiri, ef þú fær stað-
ist þessa þraut. Mundu þetta vel. Vertu
hvergi smeikur; þú átt ekkert í hættunni,
drengskapur þinn er alls ekki í veði, þó
illa fari, en mikið í aðra hönd, ef vel viðr^
ar. Og hugsaðu þig nú um : Það er ekki
líklegt, að vitisspyrnumaður skjóti (to shoot
= spyrna til marks) mjög hátt eða langt
til hliðar, því hann mun ekki vilja eiga á
hættu að skjóta yfir ásinn eða utan við
marksúlu. Vertu við því búinn, að hann
beini knettinum þar, sem þú ert veikastur
fyrir: rétt á vinstri hlið þér. Þó getur
þú aldrei átt víst, hverjum skollanum hann
finnur upp á.
Og nú kem eg þá að því, sem mestu
varðar fyrir þig. Vendu þig á, að hafa
aldrei augun af vítisspyrnumanni. Hvestu
á hann augun; það gctur dregið úr hon-
uni kjarkinn. Og horfðu si og æ beint í
augu honum; þá lærist þér fljótt að marka
af augnaráði hans, hvaða leið hann ætlar
knettinum, hvert hann ællar að beina skot-
inu.
En þetta er síðasta heilræðið: Hagaðu
þér jafnan sem góðum dreng sæmir, jafnt
innan vallar sem utan. Vertu prúðmenni.
Vertu síviljugur til hversdagsleika. Van-
inn gefur listina. Láttu aldrei á þér merkja
einu orði, þó að dómari geri þér rangt tilr