Skinfaxi - 01.12.1925, Blaðsíða 15

SKINFAXl
127
þar eð við erum hennar börn. pví verðum við að taka
mikið tillit til þess, sem Inin býður okkur, dæma það
og meta.
Meira hefir verið rilað af sögum hér á landi síðast-
liðinn mannsaldur en á öllum undangengnum öld-
um fslandsbygðar samanlagt. Er því síst að furða, þó
að þar kenni sundurleitra gæða, enda er það svo. Hér
hafa verið samdar og þýddar sögur scm kalla má að
ekkert liafi til sins ágætis. Óhlutvandjr menn liafa séð
að hcr sem víða annarsstaðar má græða á „reifara-út-
gáfu“; flestir eru þeir dálkafylli dagblaða, sem fátt-
nýtilegt liafa að bjóða, er við kemur bókmentum. Oft-
ast eru sögur þessar margorðar og mærðarfullar, mis-
þyrmt ósjaldan íslensku máli. pær taka falskar mynd-
ir af mannlífinu, hafa litið af sannleiksást eða lista-
gildi. Mest eru þær lesnar af illa fræddum og hégóma-
gjörnum lýð, sem er á þrotlausum þöuum við að ella
hræfarelda. Fulltíða fólki verður ekki bjargað frá sorp-
ritalestri ef það hefir tamið sér hann lengi. Hann er
orðinn því ómótstæðileg ástriða eins og vínfíknin of-
drykkjumanninum. En ælla má að ómerkilegar sögur
afvegaleiði vel gefna og lestrarhneigða unglinga, sem
eru a.ð byrja að skygnast um i bókmentaheiminum. parf
að sjá við þeim leka og setja undir hann í tíma. Best
mun það gert með því að vekja ásl unglinganna á ís-
lendingasögum, mun það oftast reynast létt verlc ef
leiðbeiningar eru sæmilegar. proskuðu fólki er Iitil
hætta búin af mjög fánýtum sögum, þvi er ekki þörf
að blaða lengi i þeim, þvi að fljótt þekkist ættarmótið;
verður þá ekki haft svo mikið við að eyða tíma í að
lesa þær. Einn af bestu rithöfundum landsins hefir sagt,
að best sc ritdómurum að geta þeirra að engu, hljóð
fyrirlitning hæfi þeim best.
Hér er ritað mikið af sögum, sem eru þannig úr
garði gerðar, að ilt er að sjá til bvers þær hafa verið
samdar. Sá virðist eini tilgangur þeirra, að höfundinn