Skinfaxi - 01.01.1929, Side 12

12
SKINFAXl
an, ög rósamálningu. Meðal annars eftir hann' Vár stóll
eihn fágætur. — Annar hagleiksmaður — Jakob Bu,
einnig frá Hardangri, sýndi merkilega iðju úr svokölluðu
„gu!Hnleðri“. En það er leður „gullið“ á sjerkennilegan
hátt og er fágætt, og haldgott að efni og lit Það var
fóður á húsgögnum og ýmisl. fleira, þar á meðal ný
gerð af „dansskóm“, ekki ófínum!
Otskurðurinn, sem var nær eingöngu í trje,
OtsKurðurJ er ekki slst frásagnar verður: í Voss-deild-
inni var mjög sjerstæð iðja af trjeskurði,
„Ríðandi Vossa-brúðkaup" eftir Qulleik
Brekkhus frá Vossaströnd. Það voru sundurlausar mynd-
ir og sjerstandandi hver, af ríðandi fólki, um 30 eða
vel það. Eins og nafnið segir, var myndhópur þessi
eftirmynd af brúðkaupsferð í Vossbygðum. Hjer á landi
er kunnugt, bæði af frásögnum, kvæðum og myndunr
utn „brúðárferðir í Hardangri". Fór fólk þar oftast á
bátum, því víðast er þar sjóvegur. En Voss er upplands-
bygð, og var því siðvenjan þar að fara brúðkaupsferð-
imar ríðandi. Minnist þess nú ekki nema elsta fólk, og
þá sem mestu gleðistunda. — Fýsti nú margan að sjá
imynd eða eftirmynd af brúðarför ömmu sinnar eða
Iangömmu! Myndirnar voru og mjög vel gerðar. Mátti
glögglega þekkja brúði og brúðguma, og svo fiðlu-
leikarannV er jafnan skyldi fara fremstur 1 hópnum, og
spitá Vbfúðárslaettina". — Svipaður trjeskurður var einnig
eftir annan trjeskera, Lars Giljarhus, líka frá Voss —
ýnisar sjerstandandi niyndir af skepnum o. fl., einnig
yfrið vel unnar.
Fjölbreyttastur var þó skurðurinn eftir myndskerann
B. Kaland í Harðangri. Það voru margir munir, flestir
fretnur smáir, frábærlega og snildarvel unnir. Meðal þess-
ar’a kostagripa voru manntafl, drykkjarhorn, kanna, tvær
lágmyndir óg einn mikill „kubbastóll“, sem er æfa forn
gerð: Enn var skurðiðja ein, sem undrun vakti, og var
þó sist fögur. Hópmynd, útskorin á flatan byrkitrjes-