Skinfaxi - 01.01.1929, Qupperneq 5

SKINFAXI
5
Ferð gegnum Siljansdali.
I*'rli.
Þar kofnum við til barnakennarans og konu hans.
Tóku þau okkur ágætlega, sögðu okkur ýmislegt um
háttu og siðu þar i Dölunum, meðal annars sögðu þau
okkur drauga- og kynjasögur, sem nýlega höfðu gerst
þar uppi. Þær sýna, að forinju- og draugatrú er þar
ennþá lifandi. Sýndi kennarinn mér einnig landafræði,
seni hætt var þá að kenna í skólanum. Var þar mynd
frá íslandi. Myndin var áf hesti með reiðing, og lik-
kista bundin ofaná, var hann á harða stökki. Eftir riðu
tveir menn með hunda í harða fleng.
Daginn eftir ákváðum við að fara lengra fram dal-
inn, upp til sveitaþorps eins, sem liggur þar uppi á há-
lendinu, og sjá skógarhöggið og trjáflutninginn á leið-
inni. Til þorpsins var hálf þriðja dagleið, og engir bæir
á milli. Mestur hluti leiðarinnar voru vegleysur gegnum
dimma skóga. Þótti fólki það næsta ískyggilegt fvrir
okkur, að leggja út i slíka ferð. Við bjuggum okkur út
með mat til þriggja daga, te, eldspítur, bolla, skaftpott
og ullarteppi. Áhöldin fengum við lánuð hjá kennaran-
um. Jukust nú heldur byrðar okkar. Bar eg „eldhúsið,4
en félagi minn „svefnherbergið". Skamt fyrir framan
þorpið komum við að bæ einum. Húsbóndinn var gam-
all maður, skynsamur og skemtilegur og fróður um
marga hluti. Hafði hann lesið íslendingasögur þær, sem
til eru þýddar á sænsku, og þótti þær mjög skemti-
lagar. Sagði hann, að sig hefði lengi langað til að
fræöast meir um ísland. Varð hann því mjög glaður
yfir að hitta íslending. Spjölluðum við lengi við karl,
og bað hann mig að skrifa nafn mitt og íslenska vísu
í bók, sem hann kom með. Sonur bónda var listamað-
ur, eins og margir Dalakarlar, og hafði hann málað
mörg lagleg málverk úr sveit sinni.
Um kvöldið kl. 6 fórum við af stað, og komum að