Skinfaxi - 01.11.1930, Qupperneq 16

176
SKINFAXI
hófst liátíðarguðsþjónusta í Stiklastaðarkirkju. Er
það frekar lítil kirkja, byggð á þeim stað, er Ólafur
konungur féll. Var hún til forna öll pi*ýdd rósamál-
un af mikilli list, en á niðurlægingartíma Norðmanna
var hvítkalkað yfir allt skrautið. Sem betur fór var
það þó svo illa gert, að það grisjaði í rósirnar og
myndirnar gegnum kalkið og var því liægt að endur-
skreyta kirkjuna svo sem liún áður var. Eru á veggj-
um hennar ýmsar merkilegar myndir úr sögu Ólafs
konungs og úr bihliunni. Kl. 1 var stutt helgiathöfn
í kirkjunni, að viðstöddum opinberum hátíðargest-
um, konungsfjölskyldu og öðru stórmenni Noregs,
er síðan gengu i skrúðgöngu á hæð þá, er Ólafsstvtt-
an stendur á, en á þeirri liæð er talið, að Ólafur kon-
ungur hafi fylkt liði sínu, áður hann lagði til sinnar
hinnstu orrustu. Þar liófst hin almenna hátíðarguðs-
þjónusta og talaði þar Hálogalandsbiskup. Eftir
guðsþjóuustuna var svonefnt hátíðarmót og hélt
konungurinn þar snjalla ræðu, en á eftir var kirkju-
legt erindi og fleiri ræður. Til aðstoðar og skemmt-
unar var hljóðfærasveit og 1000 manna söngflokkur,
en við guðsþjónustuna sungu allir og mættu Islend-
ingar læra af Norðmönnum, að taka þátt í almenn-
um söng á samkomum úti við, þvi að slikt geugur
jafnan illa liér. Ef bera á saman hátíð þessa og Al-
þingishátíðina, verður ekki annað sagt, en að okkar
hátið var stórum mun glæsilegri. Að vísu er á það
að lita, að þessi liátíð var eingöngu kirkjuleg liátíð
og því annars eðlis en okkar, en heildaráhrifin voru
líka önnur. Yfir þessari liátið var þungur blær og
mér fannst liugir fólksins ekki eins sameinaðir og
i hátíðarhrifningu, og auðfundið var liér. Yera má,
að við sem útlendingar yrðum þessarar hrifni síður
varir en Norðmenn sjálfir, en þó viðurkenndu þeir
Norðmenn þarna, er hér voru einnig, að okkar há-
tíð hefði liorið mjög af; liefir umhverfið ekki átt