Skinfaxi - 01.04.1976, Blaðsíða 15

fram mikil félagsleg samstaða, engu
minni en hjá hópiþróttamönnum.
Myrkfælnir kappar.
Makelá telur feimni iþróttamann-
anna eiga rætur að rekja til uppeldis-
venja í Finnlandi sem séu strangar og
innprenti börnum mikla blygðunartil-
finningu. 75,6% af afreks-íþrótta-
mönnum töldu sig hafa verið feimna
sem börn, og 60% sögðust vera það
enn eftir að fullorðinsaldri var náð.
Af þessu sést hins vegar að íþrótta-
iðkun eykur sjálfstraustið. Nærri þvi
helmingur íþróttamannanna taldi sig
vera haldinn einhvers konar eðlislægri
hræðslu, og er myrkfælnin algengust.
Sumir voru hræddir við hunda.
Ótrygg framtíð
Rannsóknin og niðurstöður henn-
ar sýna fram á að engin hætta á að
vera á því að iþróttamenn einangrist
á neinn hátt í samfélaginu. Eitt atriði
kemur fram sem vekur nokkra á-
hyggju: 47 af hinum aðspurðu telja
að íþróttaiðkanir þeirra valdi nokk-
urri óvissu um framtíðaröryggi þeirra.
Þetta öryggisleysi stafar af því að fólk
sem eyðir öllum frístundum sínum og
oft hluta af vinnutíma til íþróttaiðk-
ana, það hlýtur að afsala sér ýmsum
tsekifærum til veraldlegra gæða. Þeg-
ar íþróttamennirnir voru spurðir um
það hvað þeir teldu sér mikilvægast
til gæfuríks lífs, svöruðu þeir:
hamingjusamt fjölskyldulíf, velgengni
í starfi, efnahagsleg velgengni og
íþróttaleg velgengni. Verðmætamatið
var í þeirri röð, sem hér að framan
Kaarlo Kangasniemi, 34 ára. Einn frægasti
lyftingamaður Finnlands og eitt rannsókn-
arefni dr. Mákelá.
greinir. Það er erfitt fyrir afreksmann
í íþróttum að öðlast þetta allt, og því
ekki furða þótt honum finnist stund-
um sem hann hafi fórnað íþróttun-
um miklu.
Það leiðir af líkum að íþróttamað-
urinn hefur ekki mikinn tíma aflögu
til annarra tómstundaiðkana en
íþrótta. Rannsóknin leiddi hins vegar
í ljós að áhugamál þeirra eru eins fjöl-
skrúðug og hins almenna borgara sem
ekki stundar íþróttir.
SKINFAXI
15