Skinfaxi - 01.06.1977, Blaðsíða 10

Guðbjartur Gunn-
arsson.
Ráðstefna um landbúnaðar-
mál í Gol. 13.-16. mars 1977
Ég heí verið beðinn að segja álit
mitt á ráðstefnunni og gagnsemi
hennar fyrir okkur íslendinga og
hvort einhver ástæða sé fyrir UMPÍ
að senda fulltrúa á ráðstefnu sem
þessa. Þessari spurningu er vand-
svarað og raunar vart til hlítar svo að
viðunandi sé.
Ég býst ekki við að ráðstefnan
skipti sköpum fyrir landbúnaðinn,
hvorki hér á landi né á hinum Norður-
löndunum. Hins vegar er aukin þekk-
ing á þessu sviði, sem og á öðrum
(sviðum) ávallt til góðs og víkkar
sjóndeildarhring fólks. Við íslending-
ar getum margt lært af frændum okk-
ar á hinum Norðurlöndunum. Það er
t.d. áberandi í norskum landbúnaði,
sem við sáum að búin eru ekki stór á
íslenskan mælikvarða og fólkið virðist
komast vel af þrátt fyrir það og geta
gert mikið úr litlu. Að þessu þyrftu
íslendingar að gefa gaum, en því er
ekki að leyna að stórbúskapur skapar
mörg vandamál sem ekki eru auðleyst.
Má þar nefna mikið vinnuálag, vinnu-
bindingu, mikla fjármagnsþörf, sem
skapar vandamál og erfiðleika t.d. við
ættliðaskipti á bújörðunum o.fl. Nú
ætla sjálfsagt ýmsir að til lítils sé að
ræða landbúnaðarmál þar sem hann
eigi enga framtíð fyrir sér hér á landi
svo sem lesa má í Dagplaðssnepplum.
En þar birtast oft níðgreinar um ís-
lenskan landbúnað, þar sem stað-
reyndum er snúið við og á þeim
grundvelli lagt til að hann sé lagður
niður og landbúnaðarvörur fluttar
inn. Og svo er óþverrinn lesinn yfir
landslýð í Ríkisútvarpinu, hinni „hlut-
lausu“ stofnun allrar þjóðarinnar, oft
á hverjum morgni og án þess að hægt
sé að svara honum af hálfu bænda-
samtakanna og leiðrétta rangfærsl-
urnar.
Því er ekki að leyna að þessi ábyrgð-
arlausu níðskrif um íslenskan land-
búnað hafa haft furðumikil áhrif,
enda gamalkunn staðreynd, að sé lyg-
in endurtekin nógu oft, fer fólk að
trúa henni. Ég segi ábyrgðarlausu nið-
skrif. Það hlýtur að vera ábyrgðarleysi
að ætla að leggja niður aðra aðalmat-
vælaframleiðslu landsmanna. Það er
ekki að sjá að þeir, sem slíku halda
fram, geri sér grein fyrir ástandinu í
heiminum, þar sem stór hluti mann-
kyns sveltur. Og alltaf fjölgar fólkinu
í heiminum og vandamálin við fæðu-
öflun aukast með auknum mann-
fjölda. í slíkum heimi ætti hver þjóð
að hafa það, sem takmark að vera
a.m.k. sjálfri sér nóg með matvæli.
Annað er ábyrgðarleysi. Ungmennafé-
10
SKINFAXI