Skinfaxi - 01.10.1978, Blaðsíða 22

þurftu þó að grípa til hlaupakunnáttunnar
til þess að ná í Gjaldeyrisdeildina fyrir
lokun, sótt hafði verið um gjaldeyri fyrir
allflesta í hópnum sameiginlega, eitthvað
var Hafsteinn ekki sáttur við skóbúnað
sinn og þar sem ritstjóri Skinfaxa hafði náð
allverulegu forskoti var ekki hikað, og
niður eftir Laugavegi, að vísu á gangbraut,
hljóp ónafngreindur maður á sokkaleistum
með skó í hendi. Dyr skullu i lás að baki en
það kom ekki að sök, við vorum réttu
megin en það var mæðulegur gjaldkeri sem
hálftíma síðar afhenti okkur síðustu ferða-
ávísunina með þeim ummælum að við
skyldum nú koma aðeins fyrr næst.
Beðið í flugstöðinni
Nokkur bið eða öllu heldur veruleg bið
varð hjá hópnum á Keflavíkurflugvelli og
orsökin sú að franskir flugumferðarstjórar
höfðu ákveðið að vinna á eðlilegum hraða
að þeirra sögn. Þessara aðgerða urðum við,
43 manna hópur frá UMFÍ, ásamt fleirum
að gjalda með þriggja og hálfs tíma bið.
Pat á Kastrup
í Kaupmannahöfn var logn, sólskin og
27 stiga hiti og því ekki laust við að þeim
sem klæddir voru á íslenska vísu í peysum
og tilheyrandi, tæki að hitna, en það var
ekki meiningin að dvelja langa stund í
Kaupen, því ferðinni var heitið til Árósa
þar sem AAG gestgjafar okkar ætluðu að
taka á móti okkur. Það var þvi ekki annað
sem fyrir lá en að flytja sig milli flugstöðva
yfir í innanlandsflutstöðina sem var í nokk-
ur hundruð metra fjarlægð. Það kom í ljós
að við vorum ekki laus við afleiðingar af
gerðum Fransara enn, tíminn sem við
höfðum til að ná í farangurinn og flytja
okkur milli stöðva, reyndist 45 mín., sem
við fyrstu sýn virtist nægur en annað kom í
ljós. Farangursvagnarnir siluðust inn utan
frá flugvellinum en ekkert bólaði á farangri
hópsins og tíminn leið, fararstjórar tóku að
ókyrrast en loks kom þó eitthvað. Þegar
allir höfðu fengið sitt og komið sér út fyrir
voru aðeins fimmtán mínútur eftir.
Þegar komið er í innanlandsflugstöðina
er flugvélin tilbúin til brottferðar en örfáar
mínútur til flugtaks Farangrinum er svipt
inn og farmiðar „tékkaðir”, þá uppgötvar
ein úr hópnum að hún er án plastpoka sem
í var farmiðinn og gjaldeyririnn ásamt
fleira smádóti.
Sennilegast að hún hafi gleymt honum
yfir í aðalflugstöðinni. Fyrst í stað verður
uppi fótur og fit en Karl West tekur af skar-
ið þrífur í handlegg stúlkunnar og segir
„við hlaupum” og þau hlaupa. Þeir sem
eftir eru að tékka sig inn fara sér að engu
óðslega í þeirri von að hægt sé að tefja vél-
ina um stund en allt kemur fyrir ekki og
þrátt fyrir að vélin doki við nokkra stund
bólar ekkert á hlaupurunum. Vélin bíður
ekki lengur og heldur út að flugbrautinni
og býr sig undir flugtak úr því verður ekki
farþega bætt við. Flugvélin tekur sig á loft,
stefnan er tekin til Árósa og UMFÍ
hópurinn þremur fátækari þar sem Sig-
urður Geirdal ákvað að veraða eftir til þess
að bjarga því sem bjargað yrði.
En allt fer vel að lokum og siðar um
kvöldið bætast þau aftur í hópinn, með
pokann, hann hafði fundist við farangurs-
færiböndin, stóð þar einn og óhreyfður
22
SKINFAXI