Skinfaxi - 01.04.1987, Blaðsíða 21

Eðvarðs erlendis og hann er spurður
hvernig það hafi verið.
"Þetta var náttúrulega mikil
upplifun. Maður var hálf vandræða-
legur þegar mætt var á staðinn, í
Danmörku. Fyrst og fremst var þetta
geysileg spenna fyrir mig, jákvæð
spenna. Ég var búinn að setja mér
ákveðið markmið á þessu móti. Fyrir
mótið var ég skráður með einna verstu
tímana. Síðan var ég í fjórða og
fimmta sæti að jafnaði. Það voru
nokkrir á eftir mér", segir Eðvarð
brosandi.
-En markmiðið hefur verið
annað en að verða ekki síðastur.
"Jú, ekki neita ég því. Ég
ætlaði að slá metin. Hundrað metra
baksundið t.d., þar var metið 1.03. Ég
átti 1.07. Ég átti því nokkuð langt í
það. Það er talið eðlilegt að það taki
mann eitt ár að komast í 1.05. í
tvöhundruð metra baksundinu átti ég
2.20, metið var 2.14. Eðlilegt hefði
verið að ég hefði bætt það í 2.17. En
ég vissi að ég átti svo mikið inni,
þannig að ég lagði í þetta. Ég taldi
þetta raunhæft. Ég var búinn að synda
nokkuð vel á æfingum, nálægt þessum
tímum, metunum. Og var þá óhvíldur
og órakaður.
Níu met í tveimur
sundgreinum
-Voru þetta sömu markmið og
Sonja hafði fyrir þína hönd?
"Nei, hún leit nú fyrst og fremst
á þetta sem góða reynslu fyrir mig, eins
og gefur að skilja. Mitt fyrsta mót og
ég aðeins fjórtán ára. Við vissum
auðvitað að ég gæti bætt mig
heilmikið en það var ekkert hugsað
lengra. Það var aldrei minnst á nein
met. Fyrst og fremst að ég hefði gott
af að kynnast þessu og gera mitt besta.
En ég nefndi ekkert þessi markmið
mín, að slá metin.
í tveimur sundgreinum setti ég
síðan níu met; í fjórtán ára og yngri
flokknum, sextán ára og yngri og
karlaflokki. Vegalengdirnar voru 50,
100 og 200 metrar. Og þetta voru allt
metin hans Huga S. Harðarsonar."
-Þetta hlýtur að hafa verið eitt af
því minnisstæðasta á ferlinum hingað
til.
"Að vissu leyti. Að vera þarna
að setja níu met, 14 ára á Norður-
landamóti. Einnig auðvitað með tilliti
til tímans sem ég hafði og þeim sem ég
náði. Og síðan að koma heim. Ég
hafði verið að keppa við Huga og Inga
Þór einum eða tveimur mánuðum áður
hér heima. Þá hreinlega rúlluðu þeir
mér upp. Menn voru alveg gáttaðir
þegar ég kom heim, skildu ekkert í
þessu."
-Hverjir voru með þér í þessari
ferð?
"Það voru Guðrún Fema
Ágústsdóttir og Árni Sigurðsson úr
Vestmannaeyjum. Hann er nú úti í
Bandaríkjunum. Þeir hafa einokað
alveg bringusundin, hann og Tryggvi
Helgason, síðustu árin. Metið í 200
metra bringusundi, 2.30 mín. Þeir
voru komnir með það niður í 2.24 á
fjórum árum. Það var talsvert gott.
Síðan gerði ég þeim þann grikk á
síðasta Islandsmeistaramóti, að ég fór
með það niður í 2.20. Bætti íslands-
metið um 4 sekúndur. Það er gaman að
stríða þeim svolítið."
Heimsmælikvarði
-En Eðvarð dvelur ekki við
heimavettvang. Hann miðar við
heimsmælikvarða...
"Samt sem áður eru þessar
aukagreinar mínar ekki á svo góðum
standard. Þetta nægir kannski í 3. og
4. sæti hjá Svíum. Þetta eru kannski
miðlungstímar hjá þeim, toppárangur
hjá hinum Norðurlandaþjóðunum.
-Talandi um alþjóðamælikvarða.
Nú eru margir sundmenn og aðrir
íþróttamenn erlendis við æfingar.
Hefur það aldrei hvarflað að þér að feta í
þeirra fótspor?
Eðvarð er fljótur til svars.
Svarið er neitandi. "Það er alveg
skiljanlegt með Ragnheiði Runólfs t.d.,
þegar hún fór út á sínum tíma, og
fleiri. Hjá þeim var aðstaðan bara ekki
nægilega góð. Þú getur ímyndað þér;
12 metra laug á Akranesi. 16 metra
innilaug á Selfossi, 25 metra útilaug
sem þú getur ekkert æft nema í vissan
tíma á hverju ári. Við svona aðstæður
er það vel skiljanlegt að þetta fólk sæki
til annarra landa. Fólk sem ætlar sér að
ná einhverjum árangri.
En svo er það bara að ef þú
ætlar að leggja mikinn tíma í sundið
við virkilega góðar aðstæður erlendis
eru það í raun ekki nema bestu
skólarnir sem veita slíka aðstöðu. Það
er nokkuð algengt að í skólum í
Bandaríkjunum séu 6 til 7 æfingar á
viku, þetta er meðaltal. Við hér í
Ungmennafélagi Njarðvíkur æfum um
það bil 12 sinnum í viku. Það er
eiginlega það mesta sem gerist í
Bandaríkjunum. Þeir æfa mikið í 25
yarda laugum sem er aðeins styttra en
25 metra laugin. Ég hef þessa aðstöðu
uppi á velli. Síðan æfum við í
sundlaug Njarðvíkur á morgnana, 12
metra lauginni.
Á sumrin æfum við svo á
morgnana í lauginni í Laugardal í
Reykjavík, þrisvar í viku, og uppi á
velli á kvöldin. Og við erum ekki
nema 2 til 3 sem æfum svona
hérlendis. Síðasta sumar æfðum við
Magnús Már Ólafsson þannig saman.
Núna fer ég alltaf á morgnana í
Njarðvíkurlaugina, milli 6 og 8. Stutt
bað, 7-8 kílómetrar, kemur manni í
gang.
Eðvarð telur sig græða lítið á að æfa erlendis. "Hér eru fjölskylda manns og vinir,
það spilar svo margt inn íþetta dæmi."
91