Skinfaxi - 01.02.1995, Blaðsíða 8

Ritgerðasamkeppni Skinfaxa
- mjög góð þátttaka í báðum aldursflokkum
Síðastliðið haust efndi Skinfaxi til rit-
gerðasamkeppni meðal grunnskólanema,
undir kjörorðinu: „Eflum íslenskt." Keppt
var í tveimur flokkum, 12 ára og yngri og
13 ára og eldri. Alls bárust 300 ritgerðir
frá 21 skóla.
Skipuð var sérstök dómnefnd til að
fjalla um ritgerðirnar, en í henni sátu:
Freygarður Þorsteinsson, Jóhannes Sig-
mundsson og Þórunn Sveinbjömsdóttir.
Niðurstöður dómnefndar urðu sem hér
segir:
Yngri flokkur:
I. verðlaun. Margrét Stefánsd. Egilsstaðaskóla.
2. verðlaun. Halla Vilhjálmsdóttir Melaskóla.
3. verðlaun. Arndís Þórarinsdóttir Melaskóla.
Eldri flokkur:
1. verðlaun. Guðni K. Einars. Brekkubœjarskóla.
2. verðlaun. Ásdís Ragna Einarsd. Holtaskóla.
3. verðlaun. Helga S. Björnsd. Laugarbakkaskóla.
I fyrstu verðlaun er flug og gisting inn-
anlands fyrir tvo í tvær nætur á vegum
Flugleiða. I önnur verðlaun er dvöl í
Syðra-Langholti í Hrunamannahreppi fyrir
tvo en þar er rekin fjölbreytt ferðaþjónusta
með hestaleigu og fleim. I þriðju verðlaun
er kuldagalli frá Sjóklæðagerðinni 66° N.
Auk verðlaunaritgerðanna vom valdar
eftirtaldar ritgerðir til birtingar í Skinfaxa.
Ur yngri flokki:
Freyr Ingólfsson, Borgarhólsskóla.
Guðmundur G. Friðriksson, Laugarbakkaskóla.
Sonja L. Þórisdóttir, Laugarbakkaskóla.
Ur eldri flokki:
Hrefna Reynisdóttir, Laugarbakkaskóla.
Öllum sem tóku þátt í samkeppninni
eru færðar bestu þakkir. Ennfremur eru
dómnefndinni færðar sérstakar þakkir fyrir
vel unnin störf.
1. verölaun f yngri flokki:
íslensku hattarnir
Una er hattahönnuður. Hún ætlar að
reyna að selja eitthvað af öllum höttunum
sem hún hefur saumað. Hún ákvað að fara
með nokkra þeirra í „Gallerí Gró" en þar
hefur hún séð ýmsa fallega muni sem em
heimatilbúnir.
Una setti hattana ofan í ferðatösku og
lagði af stað. Hún tróð töskunni inn í bílinn
og ók niður á Laugaveginn. Þar var lítið
fjólublátt hús. A húsinu var stórt skilti og á
því stóð stómm stöfum: „Gallerí Gró".
Una gekk inn í húsið. Inni var mikið af
íslenskum munum sem voru heimatilbúnir.
Una virti fyrir sér litla útskorna karla,
kertastjaka, skartgripi, lyklakippur og
margt fleira. Henni fannst skrítið að það
væri hægt að gera svona marga fallega
muni úr íslensku hráefni. Hattarnir sem
hún gerði vom úr efni sem hún pantaði frá
Skotlandi.
Allt í einu rak Una augun í hatta sem
héngu uppi á vegg. Þeir voru úr íslenskri
ull. Og sumir vom úr efni sem búið var til
á Islandi. Þeir voru alveg jafnfallegir og
hattamir hennar Unu, jafnvel enn fallegri.
Þegar Una sá þetta varð hún ákveðin í því
að reyna að fá efni til að gera hatta sem
væru alíslenskir, því að efnið kom alveg
jafnvel út í höttunum.
Una var svo djúpt hugsi að hún tók ekki
eftir afgreiðslumanninum sem stóð við
búðarborðið. En þegar Una sá hann gekk
hún að búðarborðinu og spurði hann hvað-
an þessir hattar kæmu. Hann gaf henni upp
nafn og heimililsfang konunnar sem bjó þá
til.
Una þakkaði fyrir sig og gekk út í bíl-
inn. Hún var staðráðin í að hætta að búa til
hatta úr útlendum efnum og fara í staðinn
að búa til hatta úr íslenskum efnum.
Margrét Stefánsdóttir,
Egilsstaðaskóla
Þessir hressu krakkar í Litlulaugaskóla í Reykjadal eru með hatta sem þau bjuggu til sjálf
- úr íslertskri ull að sjálfsögðu.
8
Skinfaxi