Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1943, Qupperneq 22

það nú eigi nóg, því að eigi er séð fyrir það
ennþá, hve lengi stríðið varir, og gæti því orðið
langt að bíða. En hinsvegar er fjárhagur lands-
ins það góður nú, að auðvelt ætti að vera að
greiða margfalt meira til þessara nauðsynlegu
menningar- og öryggismála. Það er sem sé mjög
vafasamt, að það geti aukið hróður þjóðar
vorrar, að um landið þvert og endilangt er ill-
fært fyrir gaddavírsgirðingum, en víða ófært
við strendur landsins í skammdeginu sakir vita-
leysis. Eigi er heldur nein vissa fyrir því. að
ríkissjóði veitist léttar að greiða alla þá fúlgu
í einu, er hér um ræðir að stríðinu loknu.
★
Hafist er nú handa um byggingu hins nýja
sjómannaskóla. Margir áhugasamir sjómenn
horfa með eftirvæntingu til þess dags, er hann
kemst upp. Er vonandi að svo ríflega verði fénu
veitt til byggingarinnar, að engar stöðvanir
þurfi að eiga sér stað af þeim sökum að fé
skorti. Það er óhætt að fullyrða, að auk sjó-
manna, munu allir vinir þeirra og velunnarar
óska þess að skóli þessi verði ekki aðeins til
þess að auka menntunaráhuga þeirra, er þar
njóta kennslu, heldur og að hann megi verða
til þess að auka á hróður þjóðarinnar á marg-
víslegan hátt.
★
Einhver vinur okkar suður í Englandi hefir
verið að heita á okkur eftir stríðið um góðar(!)
móttökur, er samkeppnin hefst að nýju um
siglingar til austurstrandarinnar. Mun það vera
vegna stöðvunar þeirrar, sem átt hefir sér stað
um siglingar til Bretlands, eftir að eigi mátti
lengur sigla til vesturstrandarinnar. Enda þótt
sú rödd, sem hér um ræðir, sé rödd hinna fáu,
sé með öðrum orðum mjög hjáróma, þá er því
ekki að leyna, að slíkar óviðeigandi og miður
réttmætar getsakir í garð íslendinga geta haft
sín áhrif hjá auðtrúa lýðnum, og má eigi ómót-
mælt vera. Fullyrðingar þær, er þar eru fram
settar, sýna að til eru menn í hinu mikla heims-
veldi, sem einungis líta á málin frá sínu hags-
munasiónarmiði, en hafa að engu sjónarmið
okkar íslendinga. Allir, sem siglt hafa til Bret-
lands með fisk, og þeir einnig, sem viðskipt-
in hafa, vita, að það er vilji allra þeirra, er
höfðu með afgreiðslu skipanna að gera á vest-
urströndinni, að siglingar þangað héldust, og
að brevting sú, er krafist er, verður til þess
að draga úr því fiskmagni, sem til landsins
kemur. Með tilliti til þessa og annars sem þetta
hefir í för með sér, er eigi nema eðlilegt, að at-
hugaðir séu allir möguleikar á leiðréttingu. Án
þess að fara út í einstök atriði í þessu sam-
bandi, þá er það að dómi okkar íslendinga
svo mikið af mönnum og skipum, sem við höf-
um misst við þessar umgetnu siglingar, þótt
þar yrði eigi á bætt. Mannfórnir þær, sem við
höfum fært á þessum leiðum, eru víst eigi
minni, að tiltölu við mannfjölda, en þær
fórnir sem Bretar hafa fært í orrustunni um
Atlantshafið, og skipatjón okkar mun meíra.
hlutfallslega, miðað við þeirra skipastól, við
höfum því eigi ástæðu til þess að bera kinn-
roða fyrir okkar þátt í þessum siglingum, en
miklu frekar þeir, sem bera oss þeim sökum,
að við viljum fá mikið fyrir lítið. Þess væri
aftur á móti nú mikil þörf, að oss yrði bætt
skipatjón það, er við þegar höfum orðið fyrir.
Óskandi væri, að ríkisstjórn þeirri, er nú situr,
auðnaðist að greiða svo úr þessum málum, sem
og öðrum vandamálum þjóðarinnar, að til heilla
yrði fyrir land og þjóð. Til þess að geta tekið
þátt í kapphlaupinu um auðlyndir hafsins, að
stríðinu loknu, þurfum við mörg skip, góð skip,
nýtízku skip.
Margt er það, er úrlausnar bíður með þjóð
vorri, mörgum þeim málum, sem nú eru á dag-
skrá, og sérstaklega varða siglingar og sjávar-
útveg, munu sjómenn enn fylgjast með af at-
hygli. Vonandi tekst svo að greiða úr vandan-
um. að hagsmunum allra sé gætt. Síldarútvegs-
málin hafa verið mjög á dagskrá nú upp á síð-
kastið, og er það að vonum, þar sem um svo
stóran lið í lífsbaráttu þjóðarinnar er að ræða.
Sjómennirnir, sem þær veiðar stunda. hafa gert
kröfu til þess að fá meiri áhrif á stjórn þeirra
mála, með því að fá kjörinn mann í stjórn
verksmiðjanna, munu og óskir útgerðarmanna
hníga í sömu átt. Virðist þetta miög sanngjarnt,
að þeir menn, sem hráefnanna afla, og viðskipti
hafa við verksmiðjurnar, fái þátttöku í stjórn
þeirra, þar eð þetta eru fyrirtæki, er rekin
skulu með hag og heill alþjóðar fyrir augum,
enda mun ráðstöfun þessi eflaust verða til þess
að skapa frekari skilning og varanlegan frið um
þessi mál.
★
Fvrsta skilyrði til þess að mark sé tekið á
lítilli þjóð í viðskintum við stórþjóðirnar, er
það að hver einstaklingur hinnar litlu þjóðar
sýni drengilega og heiðarlega framkomu í hví-
vetna, eigi hvað sízt er þess nú þörf, þegar
augu svo margra hvíla á okkur. Meðal frjálsra
þióða hafa allir jafnan rétt til að túlka mál
sitt. ef það er gert á drengilegan hátt, án ó-
þarfa orðahnippinga. Gagnvart hinum erlendu
þjóðum, er við nú höfum viðskipti við, gegnir
22
VlKINGUR