Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1980, Síða 59

Skipabók Fjölva
Nýverið kom á markaðinn
SKIPABÓK Fjölva. Bókin er á
fjórða hundrað blaðsíður í stóru
broti, prýdd fjölda litmynda.
Hér er á ferðinni greinargóð
heimild um siglingar og skipa-
gerðir allt frá eintijánundum og
fram til kjamorkuskipa nútímans.
í Skipabókinni er gerð grein
fyrir um það bil eitt þúsund ein-
stökum skipum og rakin þróun
siglinga í víðum skilningi.
Bókin skiptist í nokkuð marga
megin kafla þar sem fjallað er um
einstakar skipategundir, eins og til
dæmis seglskip, kaupskip og her-
skip.
Höfundar Skipabókarinnar eru
tveir ítalir, en Þorsteinn
Thorarensen er þýðandi. Þar sem
bókin er upphaflega gefin út á
Ítalíu hefur þarlendum ekki þótt
sérstök ástæða til að leggja mikla
áherslu á duggur og danskar
húkkortur sem sigldu við íslands-
strendur. Úr þessu hafa útgefend-
ur bætt með því að semja sérstak-
an kafla um sögu íslenskra skipa.
Höfundar þess hluta eru þeir
Oddur og Þorsteinn Thorarensen.
Þessi íslenski kafli er bæði
fróðlegur og skemmtilegur af-
lestrar og ætti að vera kærkomin
lesning öllum þeim sem áhuga
hafa á siglingum og sögu skipa. Til
dæmis er sagt frá því þegar fyrstu
stálskipin komu í íslenska fiski-
skipaflotann.
„En þetta ár 1955 kom bátur
sem olli þáttaskilum. Ófeigur III.
fyrir Þorstein Sigurðsson í Vest-
mannaeyjum. Hann var fyrsti
stálfiskibátur 66 brl. smíðaður í
Hardinxveld í Hollandi, hafði
Magnús Ólafsson heildsali í Rvík
forgöngu.“
Síðan segir frá því að stálskip
VÍKINGUR
áttu erfitt uppdráttar hjá íslensk-
um útgerðarmönnum næstu árin;
menn héldu áfram að láta smíða
eikarbáta, þótt fljótlega væri sýnt
að stálskip væru það sem koma
skyldi. Um „tappatogarana“ hafa
höfundar þetta að segja:
„Sumarið 1957 samdi vinstri
stjóm um smíði tólf 250 brl. togara
í A-Þýskalandj kallaðir í niðr-
unartón „tappatogarar". Teikn-
aðir af Hjálmari, smíðaðir í
Strælu, komu 1958—59, hljóp
pólitík í, sumir gátu ekki litið
kommaskip réttu auga, öðrum
fannst þeir ræna afla frá bátunum.
Reynslan misjöfn, eftir því hvern-
ig tókst að laga að breyttu veiði-
skipulagi. Stundum hægt að
benda á að þeir öfluðu nærri eins
og stærri togarar með minni
áhöfn. Annarsstaðar gekk rekstur
á afturfótum, skiptu þá ótt og títt
um eign.“
Síðan eru taldir upp þeir
„tappatogarar“, sem komu til
landsins.
Eins og fyrr segir er bókin
prýdd fjölda litmynda og öll hin
smekklegasta. íslenska kaflanum
fylgja uppdrættir af margskonar
skipum.
Bókin er prentuð á Ítalíu en
setning á texta og filmuvinna fór
fram á Prentstofu G. Benedikts-
sonar.
59