Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1980, Page 66

Birgir Thoroddsen, skipstjóri:
Sveinn og
Svanur
Báturinn með borðin rifnu
brotinn, grafinn niður í sand
öllum ræðum rúinn,
rytjulegur þóftufúinn
lagður þarna á land.
Hnýflarnir og hárkvasst stefnið
hefir löngu horfið burt,
allar árar horfnar,
ólar í sundur skornar
og stýrið farið, hver veit hvurt.
Flyksur liggja af fúnum seglum
fallinn reiði sundur slitinn
mastrið liggur lágt,
löngum bar það hátt.
Líttu á snjáða litinn.
Þarna liggur þessi bátur
þarna leika strákar sér.
Enginn öldubrjótur.
Æ! mér finnst hann ljótur.
Kólgan áfram klettinn ber.
Gamall maður stóð og studdi
stirðri hönd á borðstokkinn.
„Já, svona er Svanurinn farinn
sá klauf forðum marinn.
Dágóð saga drengur minn.
Feril þeirrar góðu gnoðar
getur enginn lengur skráð.
Og þótt ég syrgi Svaninn,“
sagði þorskabaninn,
„minning hans skal eið máð.“
66
VÍKINGUR