Náttúrufræðingurinn - 1932, Blaðsíða 16

10
nAttúrufr.
indum og velja úr þeim til slátrunar. Hreindýrahjarðir hér á skag-
iinum ættu aS geta veitt nokkurn arð, ef að svo væri frá girðingum
gengið að hafa mætti hemil á þeim, og reka þau saman á haustin
til að velja úr þeim slátursdýr.
Verði byrjað á slíku, væri öruggast að fá nýjan og hraustan
stofn frá Finnmörku, ala hann fyrst í girðingu, svo hafa mætti eft-
irlit með dýrunum fyrstu árin. Hagagirðingin á Straumi fyrir
sunnan Hafnarfjörð væri hafandi til slíks. I>ar er víðlendi nokk-
uð mikið innan girðingar, og góður gróður, sem hreindýr mundi
geta þrifist á, og girðingin sögð traust. Ef til vill mundi og haga-
girðing Hafnarfjarðarkaupstaðar, með lítilli viðbót, geta orðið
hentug handa slíkum hreindýrum.
G. G. B.
Um spóa.
I>að mun hafa verið í júnímánuði 1905. Eg átti |>á heima á
Bakka í Kelduhverfi og var að ganga við lambær seint um kvöld.
Veður var fram úr skarandi gott og bjart.
Allt í einu heyri eg hljóð, nístandi neyðaróp, hvert af öðru.
Gat eg ekki glöggvað mig á því í fyrstu, hvaðan þau komu, en svo
voru |>au sár að hrollur fór um mig allan.
Mér varð ]>að ósjálfrátt að staldra við til þess að átta mig
á ]>ví hvaðan neyðaróp ]>essi kæmi. Sé eg þá spóa á flugi örskamt
frá mér, og var hann með eitthvað í nefinu, en kjói elti hann og
var í vígamóð. Var ]>að spóinn sem hljóðaði svona átakanlega
undan ofsóknum kjóans.
Leikurinn var ójafn og skifti það varla neinum togum að
spóinn sleppti því sem hann var með í nefinu, og féll það til jarð-
ar skamt frá mér, en kjóinn elti ]>að á fluginu niður undir iörð,
náði því þó ekki, en hnitaði nokkra hringa í loftinu yfir staðnum.
Eg tók til fótanna til þess að sjá hvað þetta var, sem fuglarnir
börðust um, og varð kjóanum fyrri á staðinn. Brá mér þá, ]>ví að
]>etta, sem spóinn hafði verið með í nefinu, var hálfvaxinn lóu-
þrælsungi. Hann var steindauður, en volgur, og dreyrði blóð úr
nefinu. Áverka sá eg ekki neinn á honum, en undan nefi spóans
var hið fíngerða fiður bælt á brjósti og kviði.
Hvernig stóð á ]>ví, að spóinn, þessi viðui’kenndi meinleysis-
fugl, var að burðast með ]ienna unga í nefinu? Ætlaði hann að
bjarga honum undan kjóanum, eða er spóinn ekki allur, þar sem
hann er séður? " ; Árni Óla.