Náttúrufræðingurinn - 1951, Blaðsíða 26

120
NÁTTÚRUFRÆBINGURINN
Háfarnir, sem eru eins stórir og höfrungarnir og sumir stærri, taka
engan þátt í þessum glaðlegu leikjum og láta sig þá engu skipta.
Hægt og sígandi synda þeir um sjóinn milli hvalanna, algerlega
ósnortnir af nærveru þeirra. Þetta sést einnig ef við lítum aftur á
sjávarlífið gegnum glugga á ganginum niðri. Fyrirvaralaust er kaf-
ari, með hjálmi og öðrum tilfæringum, sendur niður í djúpið. Undir
eins eru höfrungarnir, sem kannast vel við þennan gest, komnir til
hans, rétt eins og þegar lnindar ldaupa á móti húsbónda sínum. Þeir
lofa honum að gefa sér mat og taka fæðuna úr hendi hans. Hins veg-
ar skipta háfarnir sér ekki hið alira minnsta af kafaranum og sýndu
þeir á þennan hátt að þeir stóðu höfrungunum langt að baki um
andlegt atgerfi enda þótt útlit beggja væri nauðalíkt. Enda eru
háfarnir fulltrúar hinna frumlegustu af hryggdýrunum.
(Úr Orion 1950, bls. 889-893).
Árni Friðriksson þýddi.