Náttúrufræðingurinn - 1951, Síða 47

SMÁGREINAR
141
um tekst að setjast varanlega að á hinum nýja hýsli, þannig að þær við áframhaldandi
rannsóknir verði að lifnaðarháttum ekki greindar frá þeim upprunalegu snýklum tcg-
undarinnar.
Sérstaklega vandasamt tilfelli þessarar tegundar er það, að ættkvíslin Scemundssonia
skuli finnast á stormfuglum (Procellariiformes). Eichler lætur ennþá jrá skoðun í ljós
í yfirliti yfir tegundir af ættkvíslinni Scemundssonia, sem er í prentun í „Greinum
1. mynd. Trabeculus dimorplius Wat„ sem lifir á Puffinus puffinus. Karllús (vinstra
megin). Sacmundssonia incisa Tim., sem lifir á Oceanodroma leucorrhoa. Haus af karl-
lúsinni (að ofan til hægri) og karlkynfærin (að neðan til hægri).
Ahl). 1. Trabeculus dimorphus Wat. bei Puffinus puffinus. Mánnchen (links). Saemunds-
sonia incisa Tim. bei Oceanodroma leucorrhoa. Kopf des Mannchens (rechts oben) und
mánnliche Gcnitalien (rechts unten).
Vísindafélagsins", að .SVrmunrfssonjfl-tegundirnar, sem fundizt hafa á stormfuglum gætu
verið cinstöku flækingar frá öðrum fuglum (máfum, skúmum, kjóum, krfum etc).
I>essi tilgáta getur samt ekki staðizt. Það er ekki aðeins, að SíEmundssom'a-tegundir
finnist oft og margsinnis á stormfuglum, heldur cr hcr um að ræða greinilega afmark-
aðar tegundir, scm eru einkennandi fyrir einstakar tegundir stormfugla og ekki verður
ruglað saman við lýs þeirra annarra sjófugla, er áður voru nefndir.
Svo framarlega sem maður vill draga ályktanir út frá jressum niðurstöðum um skyld-
leika hýslanna, gæti maður scnnilega leyft sér að gcra ráð fyrir nánari tengslum storm-
fuglanna við máfana og vaðfuglana (Charadriifonnes). Gegn slíkri flokkun mæla fyrst