Samvinnan - 01.08.1976, Blaðsíða 7

í trésmiöjunni: Matthías Einarsson, fyrv. verkstæðisformaður.
Pakkhúsinu: Hákon Einarsson.
útibú hér í Vík. Þessir bankar
hafa stutt okkur á þessum síð-
ustu og verstu timum. Reyndar
hefðum við þurft mun meiri
fyrirgreiðslu, en bankarnir eru
háðir sínum takmörkunum. Ég
Set ekki annað en þakkað þeim
hyggan stuðning.
Ég hef reynt að fá bændur
fil að notfæra sér betur banka-
kerfið. Þeir geta tekið út vöru
sína og þjónustu í kaupfélag-
inu, en notað bankana sem
lánsaðila. Sá hugsunarháttur
að kaupfélagið sé sá aðili sem
getur lánað — hann verður að
breytast.
Við höfum sem sagt átt við
örðugleika að etja, sérstaklega
síðastliðið ár. En rétt er að
Vr hókhaldEdeild: Ingólfur Sæmundsson, Guðlaugur Ólafsson,
Olöf Árnadóttir og Jóhannes Steinsson.
taka fram, að þeir erfiðleikar
eru ekki eingöngu verðbólgunni
að kenna og því að bændur
skuldi, því að við höfum staðið
i óvenju miklum framkvæmd-
um. Á árunum 1974 og 1975
byggjum við Víkurskálann,
sem er 350 fermetra hús og
kostar rúmar 20 milljónir. Síð-
an tekur við nýbygging á
Kirkjubæjarklaustri, en þar er-
um við að byggja nýtt verzl-
unarhús, sem er 630 fermetrar
að stærð, en gamla húsið er
fyrir löngu orðið of lítið og
þröngt. Ennfremur má geta
þess, að á árinu 1974 endur-
nýjuðum við bilaflotann og
keyptum nýjar vélar í sam-
bandi við iðnaðinn.
Það er þvi um tímabundna
erfiðleika að ræða hjá okkur
fyrir utan hina almennu erfið-
leika. Ég horfi að sumu leyti
bjartsýnn til framtíðarinnar.
Ég tel, að við séum komnir yfir
örðugasta hjallann í þessum
fjárfestingarmálum. Á næstu
tveimur eða þremur árum eig-
um við ekki að þurfa að verja
ýkja miklu fé til framkvæmda.
• HEILBRIGT VIÐHORF
UNGS FÓLKS
— Virðist þér ungt fólk gera
sér síður grein fyrir gildi sam-
vinnustefnunnar en eldra fólk-
ið ?
— Nei einmitt ekki. Víða hér
í Mýrdalnum eru ungir bænd-
ur að taka við af feðrum sín-
um og hefja búskap. Ég hef
kynnzt þessum mönnum og
sem betur fer getað hjálpað
þeim sumum hverjum við að
byggja upp búin. Þetta eru
frjálshuga bændur, sem á-
nægjulegt hefur verið að kynn-
ast. Og mér finnst þeir einmitt
hafa góðan skilning á gildi
samvinnu. Ungt fólk litur til
dæmis ekki á kaupfélagið sem
pólitíska stofnun, eins og oft
vildi brenna við hér áður fyrr
— heldur aðeins nauðsynlega
þjónustu- og verzlunarstofnun,
sem það á sjálft hlutdeild í.
Þetta heilbrigða viðhorf kom
mér skemmtilega á óvart.
— Að lokum: Vík væri
kannski ekki stór staður án
kaupfélagsins?
— Nei. Ef Kaupfélag Skaft-
fellinga hætti starfsemi sinni,
mundi staðurinn hreinlega
fara í eyði. Stundum er sagt,
að verðgildi húseigna hér í Vík
fari eftir því hvernig kaup-
félagið gangi — og það er mik-
ið til í því. Það má því með
sanni segja, að fólkið efli eig-
inn hag með því að standa
sameinað og einhuga um þetta
fyrirtæki. ♦
7