Samvinnan


Samvinnan - 01.08.1976, Blaðsíða 9

Samvinnan - 01.08.1976, Blaðsíða 9
um yfir Skeiðarársand vor og haust, enda þótt allar ár þar væru óbrúaðar á þeim tíma. Þeim flutningum var svo haldið áfram, þar til flutn- higaleiðin úr Öræfum austur á Höfn opnaðist um það leyti sem Jökulsá á Breiðamerk- ursandi var brúuð. Þegar fyr- lr lá, að sú leið mundi opn- ast, var óhjákvæmilegt að Örsefingar beindu viðskiptum sínum þangað austur, og um leið gerðust þeir félagsmenn 1 Kaupfélagi Austur-Skaft- fellinga á Höfn i Hornafirði. Þar með minnkaði félags- svæði Kaupfélags Skaftfell- lnga, og hefur það siðan náð aðeins yfir Vestur-Skafta- fellssýslu. Að vísu hefur síð- an einnig opnast leiðin yfir Skeiðarársand, eins og kunn- ugt er, en Öræfingar munu samt halda áfram að sækja austur á Höfn að mestu leyti, þótt fyrir komi að þeir bregði sér hingað út að Klaustri líka. ~~ Samgönguerfiðleikar hafa sem sagt verið eitt mesta vandamálið hér um slóðir. En hvað viltu segja um aðstöðumuninn i dreif- hýli og þéttbýli nú á dögum? ' Vegna fjarlægðar frá hafnarstað er aðstöðumun- urinn að sjálfsögðu mikill hjá °kkur Vestur-Skaftfellingum. h-Ö vísu hefur verið komið til móts við okkur bændur og reyndar aðra íbúa sýslunnar meS verðjöfnun flutnings á U'ikilvægum vörutegundum, Þ- e. a. s. áburði og sementi ~~ °S bensíni og oliu. Hið sið- urnefnda komst reyndar á Jrir nærri aldarfjórðungi, einmitt fyrir forgöngu þá- verandi alþingismanns okk- Jóns Gíslasonar. Þetta eru ÞEer vörur, sem fluttar eru i mestu magni, en af öðrum vorutegundum verðum við að estu leyti að bera einir ostnaðinn vegna hinnar longu flutningaleiðar. h °g gefur að skil:ia er a drjúgur baggi fyrir okk- r» en erfitt mun reynast og °kieifi; aS jafna að- stoðumuninn til fulls. • FARSÆLIR ___KaUPFÉLAGSSTJ(JRAR , Þegar litið er yfir sögu jjaupfélagsins, hverju má þá e z þakka velgengnina að Wnum dómi? ~ Þetta er vissulega orðin löng baráttusaga og sem bet- ur fer happasæl til þessa. Ef til vill stendur kaupfélagið nú fastari fótum en nokkurn tíma áður. Að mínum dómi fer skilningur á mikilvægi þess vaxandi. Það er okkur ómissandi; við verðum að standa saman um það, vegna þess hve þessi sýsla er strjál- byggð og fámenn. Ég er sann- færður um, að ómögulegt hefði verið að búa hér, nema því aðeins að beita samtaka- mætti fólksins til að standa undir þeirri nauðsynlegu þjónustu, sem kaupfélagið veitir. Sláturfélag Suðurlands var stofnað 1907, ári siðar en kaupfélagið, og það hefur slátrunina með höndum. Og við erum einnig félagar i Mjólkurbúi Flóamanna. En Kaupfélag Skaftfellinga hafði forgöngu um að mjólkursala hófst, að minnsta kosti aust- an yfir Mýrdalssand. Félagið sá lengstaf um flutningana, eða allt þar til tankvæðing- in hófst. Ég held, að það hefði að minnsta kosti orðið mikill dráttur á að mjólkur- sala hæfist á því svæði með ófyrirsjáanlegum afleiðingum fyrir búskapinn — ef forustu kaupfélagsins hefði ekki not- ið við. Afkoma bænda var þá víða svo slæm, að ekki veitti af að fá þann stuðning sem mjólkurframleiðslan veitti. Þannig ber allt að sama brunni: Samvinnustarfið var vegna erfiðra aðstæðna enn nauðsynlegra hér en víða annars staðar á landinu. En þú spurðir hverjum vel- gengnin væri að þakka. Kaupfélagið hefur átt þvi láni að fagna að hafa far- sæla kaupfélagsstjóra, og vitanlega veltur mest á manninum, sem fyrir félag- inu stendur. Og ekki má gleyma öðru starfsliði félags- ins. Starfsmaður i fyrirtæki, sem ekki er stærra en Kaup- félag Skaftfellinga hefur meiri áhrif á rekstur félags- ins en til dæmis einstakur stjórnarmaður þess. Hann er i nánum tengslum við fólkið, og ef til vill ræður úrslitum, hvernig hann stendur sig í starfinu . . . — 0 — Það er ónæðisamt i gömlu búðinni að Klaustri. Síminn hringir í sífellu; stöðugur er- ill, ys og þys. Kaupfélagsstjórinn, Matthías Gíslason, og stjórnarformaðurinn, Jón Helgason, ræðast við á Klaustri. Við spyrjum Jón Helgason að lokum almæltra tíðinda, en hann rekur allstórt bú i Seglbúðum; hefur á fjórða hundrað fjár og nokkrar kýr. — Hvernig eru heyskapar- horfur á þessu sumri? — Ég held, að horfur séu á góðri grassprettu, og það er nú alltaf fyrsta skilyrði til að fá hey að grasið spretti. Ég þori ekki að spá um tíðar- farið. En ætli sé ástæða til að kvíða þvi, að það verði verra en i meðalári núna? Það var afleitt í fyrra, og sjaldan koma mjög slæm ár mörg í senn. — Hvernig lízt þér á lands- málin? — Það er ekki hægt að gera litið úr þeim erfiðleikum, sem við eigum við að etja. Eyðsla þjóðarinnar hefur verið meiri tvö siðustu árin en tekjurnar hafa leyft. Þar af leiðandi höfum við safnað skuldum. Það hlýtur að sjálfsögðu að vera alvarlegt mál, jafnt fyr- ir þjóð sem einstakling, að eyða meiru en aflað er. Hins vegar virðast efna- hagsmálin heldur þokast í rétta átt. Vonandi verður framhald á því. Við erum i þann veginn að fá einir yf- irráð yfir fiskimiðum okkar, og væntanlega fáum við þar aukinn feng með skynsam- legri nýtingu. Iðnaður hefur farið vaxandi, ekki síst úr landbúnaðarafurðum; sumir spá jafnvel ört vaxandi gengi okkar á þeim vettvangi næstu árin. Ef við höldum rétt á mál- um, ættum við þvi ekki að þurfa að kvíða framtíðinni. Möguleikarnir eru miklir, og við höfum aldrei haft betri aðstæður til að hagnýta okk- ur þá. 4 tá

x

Samvinnan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Samvinnan
https://timarit.is/publication/340

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.